Τρίτη 30 Νοεμβρίου 2010

Απεργια εργαζομενων-δημοσιογραφων στα Μ.Μ.Ε.

Σε μία γενική κατάσταση συνεχιζόμενων απεργιακών κινητοποιήσεων στη χώρα μας, σήμερα Τρίτη 30 Νοεμβρίου απεργούν και οι δημοσιογράφοι.


Η Ένωση Συντακτών καλεί όλους τους δημοσιογράφους, εργαζόμενους στον έντυπο, ηλεκτρονικό, κρατικά ΜΜΕ, το ραδιόφωνο, την τηλεόραση και τους διαδικτυακούς τόπους να απέχουν από τα καθήκοντά τους, από τις 6 πμ έως τις 6πμ της Τετάρτης.

Σύμφωνα με την ανακοίνωση στόχος των κινητοποιήσεων είναι να αντιταχθεί ο κλάδος:

- Σε όλα αυτά που εξυφαίνονται στο όνομα δήθεν μεταρρυθμίσεων

- Στη συνολική επίθεση της κυβέρνησης κατά των εργασιακών και ασφαλιστικών κατακτήσεων, την ίδια στιγμή που ευεργετεί τους ασυνεπείς εργοδότες, «ρυθμίζοντας» τις συσσωρευμένες μεγάλου ύψους οφειλές τους προς τα Ασφαλιστικά Ταμεία του Τύπου ΤΣΠΕΑΘ, ΤΑΥΣΥΤ, ΕΔΟΕΑΠ, ΤΑΤΤ, ΤΣΥΠΘ).

- Στο φαινόμενο των «ευέλικτων» μορφών εργασίας, τις υπεργολαβίες, τα «φασόν» και τη μαύρη εργασία, που διογκώνονται καθημερινά.

- Στην περικοπή δαπανών για την παιδεία, την υγεία, την πρόνοια και το τεράστιο κοινωνικό έλλειμμα.

- Στη δημιουργία νέας γενιάς «συμβασιούχων».

Η ανακοίνωση τονίζει παράλληλα ότι "διεκδικούμε το δικαίωμα στη μόνιμη και σταθερή εργασία για όλους τους εργαζόμενους και την κατάργηση των συμβάσεων ορισμένου χρόνου και έργου, το σεβασμό στο θεσμό των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας και στα κοινωνικοασφαλιστικά δικαιώματα και να μπει φραγμός στην εργοδοτική αυθαιρεσία, στις απολύσεις και την ανεργία".



Διαβάσαμε στους ΑΝΕΡΓΟΥΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΥΣ


           ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΔΩΣΟΥΜΕ ΕΝΑ ΜΑΘΗΜΑ ΠΟΥ ΘΑ ΤΟ ΘΥΜΟΥΝΤΑΙ
                        http://anergoidimosiografoi.blogspot.com/2010/11/blog-post_5084.html

Τρίτη 30 Νοεμβρίου 2010 πρέπει να απαιτήσουμε να μπει τέρμα στην εργοδοτική τρομοκρατία, στις απολύσεις, στις περικοπές, στην υπογραφή άθλιων ιδιωτικών συμφωνητικών μείωσης μισθών, στις απειλές, στους εκβιασμούς, στις στοχευμένες επιθέσεις κατά συνδικαλιστών, στην καταστρατήγηση των ΣΣΕ και την αθλιότητα που εκδηλώνονται με την ανοχή και την παρότρυνση μιας κυβέρνησης υποταγμένης στο ΔΝΤ, στην τρόικα, τους τραπεζίτες και στους καναλάρχες-εκδότες. Οι «απεργίες δωματίου» δεν αρμόζουν σε έναν επαγγελματικό κλάδο που διαχειρίζεται μεγάλο μέρος της ενημέρωσης των πολιτών και θα έπρεπε να είναι στην πρωτοπορία των μαχών μαζί με ολόκληρη την κοινωνία.


Σηκω Ανδρεα να τους δεις.....!

Hit the road Gap !

Την «έκανε» πάλι ο «συντονιστής» και πήγε στην Τρίπολη της Λιβύης για να συμμετάσχει στην 3η Σύνοδο Κορυφής Αφρικής-ΕΕ με θέμα τις επενδύσεις, την οικονομική ανάπτυξη και τη δημιουργία θέσεων απασχόλησης.


Τι είπε πάλι !
Ο ΓΑΠ στην ομιλία του στη θεματική ενότητα για την Ενέργεια και την Κλιματική Αλλαγή δήλωσε «Ότι κάνουμε πρέπει να γίνεται με δικαιοσύνη. Και αυτή δεν την βλέπουν οι λαοί μας σήμερα, όταν οι τράπεζες σώζονται, αλλά πληρώνουν οι λαοί, όταν τα κέρδη ιδιωτικοποιούνται ενώ οι ζημίες κοινωνικοποιούνται, όταν ο πλούσιος γίνεται πιο πλούσιος και ο φτωχός, φτωχότερος" .

(Ο ΓΑΠ περιέγραψε αυτό που γίνεται σήμερα, με δικαιοσύνη, στην Ελλάδα).

Επίσης ο ΓΑΠ ανέφερε ότι …
«κοινό μας μήνυμα πρέπει να είναι η βιώσιμη ανάπτυξη», και εξήγησε ότι η ανάπτυξη πρέπει να είναι «πράσινη» και ότι χρειάζεται καλύτερη διαβίωση για όλους, κοινωνική δικαιοσύνη και καταπολέμηση φτώχειας και ανισότητας, καθώς επίσης και «να εγγυηθούμε τους φυσικούς μας πόρους για τις μελλοντικές γενιές, να εξανθρωπίσουμε την παγκοσμιοποίηση» και συμπλήρωσε «εκπροσωπώ μια χώρα, την Ελλάδα, που πολύ πρόσφατα αντιμετώπισε μια πολύ σημαντική οικονομική κρίση», και σημείωσε ότι η Ελλάδα έχει πολλές δυνατότητες ανάπτυξης. «Ωστόσο η οικονομία μας έτυχε κακοδιαχείρισης».

Για όσους δεν κατάλαβαν η κρίση τελείωσε !

Δηλαδή ο ΓΑΠ είπε ενώ όλα στην Ελλάδα γίνονται με δικαιοσύνη, απλώς φταίει η κακοδιαχείριση και ότι η χώρα αντιμετώπισε μια πολύ σημαντική οικονομική κρίση.



http://greki-gr.blogspot.com/2010/11/hit-road-gap.html

Το “βαθύ λαρύγγι” του Wikileaks και η Lady Gaga!

Ιδού πώς άρχισαν όλα…


Ο πλανήτης ολόκληρος συγκλονίζεται από τη μεγαλύτερη διαρροή απόρρητων εγγράφων στη σύγχρονη ιστορία, με τις υποθέσεις που αποκαλύπτει το site Wikileaks να έχουν προκαλέσει τριγμούς απ’ άκρου εις άκρον της γης.

Και μπορεί οι πληροφορίες να δημοσιοποιούνται πλέον με καταγιστικούς ρυθμούς, πλην όμως το πιο αξιοσημείωτο είναι το πώς κατάφερε να ξεγελάσει τις παντοδύναμες αρχές ασφαλείας ένας απλός στρατιώτης, ο 23χρονος Bradley Manning, ο οποίος κατηγορείται ως ο αυτουργός των διαρροών, ως ο άνθρωπος που πέρασε κυριολεκτικά κάτω από τη μύτη των λαγωνικών των μυστικών υπηρεσιών …
έγγραφα που αποκαλύπτουν πτυχές της αμερικανικής στρατιωτικής και διπλωματικής δράσης των τελευταίων 3 ετών!

Ο περί ου ο λόγος στρατιωτικός, ο οποίος σήμερα κρατείται σε στρατιωτικές φυλακές και αντιμετωπίζει ποινές φυλάκισης έως και 52 ετών (!) εάν καταδικαστεί για προδοσία ή κατασκοπεία, εργαζόταν ως στρατιωτικός αναλυτής. Ως τέτοιος είχε πλήρη πρόσβαση στο περιβόητο σύστημα Siprnet (secret internet protocol router network distribution), σε ένα σύστημα συλλογής και διαχείρισης πληροφοριών δηλαδή, που αναπτύχθηκε και εγκαταστάθηκε μετά τις επιθέσεις της 9/11 και στόχο είχε την ασφαλή επικοινωνία μεταξύ των αμερικανικών στρατιωτικών δυνάμεων ανά τον κόσμο και των πρεσβειών. Το σύστημα υποτίθεται ότι είναι το πλέον ασφαλές, όμως τώρα αποκαλύπτεται πως είναι δύσχρηστο και συνήθως οι χειριστές του παρακάμπτουν αρκετές δικλείδες ασφαλείας για να «τρέχει» πιο γρήγορα.

Μάλιστα στο Ιράκ οι χειριστές του Siprnet έχουν «κλείσει» και τα συστήματα alarm (που ειδοποιούν για τυχόν παραβιάσεις κωδικών του συστήματος) για να μην τους ενοχλούν!

Κάπως έτσι ο νεαρός αναλυτής απέκτησε πρόσβαση σε κρίσιμες πληροφορίες, όταν έφτασε για να υπηρετήσει στην 10η ορεινή μεραρχία των ΗΠΑ (10th Mountain Division) στο Ιράκ. Και άρχισε να τις «κατεβάζει» επί 14 ώρες την ημέρα, 7 ημέρες την εβδομάδα, τους τελευταίους 8 μήνες.

Τα αρχεία που κατέβαζε τα αποθήκευε σε CDs με τραγούδια της αγαπημένης του τραγουδίστριας Lady Gaga. Τα έβαζε στην τσέπη του και απλώς επέστρεφε σπίτι του κάθε μέρα …

Στην πορεία άρχισε να συνομιλεί σε ένα chat room με έναν άνδρα ονόματι Adrian Lamo.

Μετά από καιρό του αποκάλυψε το μυστικό του, του είπε επίσης πως το υλικό από τα CDs το είχε αποθηκεύσει σε ένα memory stick και το είχε στείλει μέσω ενός συνδέσμου στο Wikileaks. Αυτή του η «δημόσια» εξομολόγηση τον έφερε πίσω από τα κάγκελα, η ουσία όμως είναι πως το πιο σοφιστικέ σύστημα ασφαλείας των ΗΠΑ «έπεσε» μόνο με μερικά CDs …

Μπαρτσελόνα - Ρεάλ 5-0! Aκομη κι αν δεν σας ενδειαφερει το ποδοσφαιρο αυτο πρεπει να το δειτε!....

Δευτέρα 29 Νοεμβρίου 2010

Eπιστράτευση.

http://www.thepressproject.gr/

Πρώτα ήρθαν οι επαγγελματίες οδηγοί και ύστερα οι ναυτεργάτες. Έχoντας αφήσει τους «επαγγελματίες δημοσιογράφους» να προετοιμάσουν για μια ακόμη φορά το έδαφος η κυβέρνηση προχωρά για μια ακόμη φορά στην επιστράτευση εργαζομένων αδιαφορώντας για την συνταγματικότητα της συγκεκριμένης κίνησης.


Κι όμως το Ελληνικό Σύνταγμα απαγορεύει ρητά την επιστράτευση ως μέσο για λύση απεργίας. Επιτρέπει την επίταξη μόνο σε περίπτωση που απειλείται η δημόσια υγεία. Ανησυχούμε, λοιπόν, γιατί όπως σήμερα επιστράτευσαν τους ναυτεργάτες και παλαιότερα τους οδηγούς φορτηγών, αύριο θα επιτάξουν τους δασκάλους, μεθαύριο τους οδοκαθαριστές και στο τέλος θα ξαναπάμε όλοι φαντάροι.

Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης έχουν αναλάβει εργολαβικά το ρόλο, να χτυπάνε τις απεργίες από την πρώτη ημέρα. Παρουσιάζουν «ξεχασιάρηδες» παραγωγούς να διαμαρτύρονται επειδή μαραζώνει το εμπόρευμα τους. Οι ίδιοι δηλαδή που είχαν στήσει δεκάδες μπλόκα διεκδικώντας το δίκαιο τους, τώρα παίζουν το ρόλο τους χτίζοντας μια αναταραχή που έρχεται και ο ΓΑΠ φαίνεται να μη βλέπει (ή την βλέπει και την περιμένει, διαλέγετε και παίρνετε). Τα μέσα ουρλιάζουν. Πανικός! Θα μείνουμε από βενζίνη! Θα πάθουμε χολέρα! Φεύγουν οι τουρίστες! Πανικός! Πανικός! Συναγερμός! Καύσιμα! Διακοπές τέλος! Βοήθεια! Πανικός! Βάλτε όλοι βενζίνη τώρα! Τώρα έχει εδώ και εκεί και εκεί!Πανικός! Τρέξτε!

Από το Wikileaks στον Γιώργο Κουρή.

http://www.thepressproject.gr/

Σάλος έχει ξεσπάσει, μετά τη δημοσιοποίηση από το Wik­ileaks χιλιάδων τηλεγραφημάτων του Στέιτ Ντιπάρτμεντ που περιέχουν πληροφορίες για την τρομοκρατία, τα πυρηνικά όπλα και τη δραστηριότητα ξένων ηγετών. Οι αποκαλύψεις είναι συνταρακτικές και θα συνεχιστούν τις επόμενες ημέρες, ώστε όλοι οι πολίτες του πλανήτη να αντιληφθούν πως η διαφθορά είναι απλωμένη σε όλες τις χώρες -και δεν υπάρχει σωτηρία από πουθενά-, οπότε δεν υπάρχει λόγος να εξαγριώνονται με μικρά σκάνδαλα, όπως αυτά που είχαμε στη χώρα μας με τη Ζίμενς και το Βατοπαίδι. Μετά τις αποκαλύψεις του Wik­ileaks, κανένας δημοσιογράφος δεν θα δικαιούται να μιλήσει ξανά για αποκαλυπτικές εκπομπές και αποκαλυπτικά ρεπορτάζ. Θα τα έχουμε δει όλα και δεν θα μας κάνει τίποτα εντύπωση πια. Από την άλλη, το πολύ φως σε τυφλώνει, οπότε -τώρα που χύνεται άπλετο φως σε εκατοντάδες υποθέσεις- δεν βλέπουμε την τύφλα μας.


Αποσπάσματα των εγγράφων δημοσιεύονται στους New York Times, στον Guardian, στο Spiegel, στην El Pais και στη Le Monde. Σύμφωνα με πληροφορίες, ανάμεσα στις εφημερίδες που επρόκειτο να δημοσιεύσουν τα έγγραφα ήταν και το ημερήσιο «Βήμα», αλλά ο εκδότης του νόμισε πως πρέπει να τυπώσει καμιά διακοσαριά χιλιάδες σελίδες -με όλα τατηλεγραφήματα- σε κάθε φύλλο της εφημερίδας, οπότε αποφάσισε να της βάλει λουκέτο για να μην καταστραφεί οικονομικά. Βέβαια, πριν κλείσει την εφημερίδα, ο κ. Ψυχάρης πρότεινε στους υπεύθυνους του Wik­ileaks να κυκλοφορήσει το «Βήμα» με τα έγγραφα σε CD, αλλά να συνοδεύεται και με ένα CD με τις μεγαλύτερες επιτυχίες του Στέλιου Καζαντζίδη, ώστε να ψηθούν οι υποψιασμένοι αναγνώστες και να το αγοράσουν - οι άνθρωποι του Wik­ileaks δεν το δέχτηκαν γιατί είναι όλοι άρρωστοι θαυμαστές του Γρηγόρη Μπιθικώτση.

Οι εφημερίδες και τα περιοδικά έχουν μεγάλο πρόβλημα στο να εκμεταλλευτούν διαφημιστικά τις αποκαλύψεις του Wik­ileaks -τόσο στις έντυπες εκδόσεις τους όσο και στις ηλεκτρονικές-, γιατί οι τράπεζες και οι πολυεθνικές δεν επιθυμούν να διαφημίζονται δίπλα σε τεράστια σκάνδαλα: φοβούνται μήπως οι αναγνώστες-καταναλωτές τις συνδυάσουν με τη διαφθορά και χαθεί αυτή η όμορφη και αγνή εικόνα ακεραιότητας, διαφάνειας και φιλανθρωπίας που έχουμε όλοι στο μυαλό μας όταν σκεφτόμαστε κάποια τράπεζα ή κάποια πολυεθνική. Βέβαια, σε έναν κόσμο που κολυμπάει στη διαφθορά, θα ήταν έξυπνο οι μεγάλες επιχειρήσεις να διαφημίζονται δίπλα σε παγκόσμια σκάνδαλα, αφενός για να αποδείξουν πως έχουν χιούμορ και αφετέρου για να πείσουν τους αναγνώστες-καταναλωτές πως είναι αξιόπιστες και θα πρέπει να τις εμπιστευτούν, γιατί είναι τόσο σάπιες και διεφθαρμένες που θα επιβιώσουν ακόμα και μετά τον πυρηνικό όλεθρο.

Σύμφωνα με τα έγγραφα, το Ιράν έχει προμηθευτεί από τη Βόρειο Κορέα πυραύλους που θα μπορούσαν να πλήξουν τη Δυτική Ευρώπη, αλλά αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό, αφού οι ευρωπαϊκές χώρες χρεοκοπούν η μία μετά την άλλη, οπότε χρειάζονται επειγόντως ένα βομβαρδισμό που θα τις κάνει ίσωμα, ώστε να υπάρξει μετά ανάπτυξη και ανοικοδόμηση, να εξαφανιστούν τα χρέη και τα ελλείμματα, και να επιτευχθεί επιτέλους η πολυπόθητη ευρωπαϊκή ολοκλήρωση. Επίσης, υπάρχει πρόβλεψη για την κατάρρευση της Βόρειας Κορέας εξαιτίας οικονομικών λόγων, αλλά σιγά τα νέα - εδώ πάνε για πτώχευση η Ιταλία και το Βέλγιο, η Βόρεια Κορέα θα τη γλίτωνε;

Στα έγγραφα αποκαλύπτεται ακόμα ότι οι Άραβες ηγέτες ασκούν πιέσεις για αεροπορική επιχείρηση κατά του Ιράν. Οι Άραβες ηγέτες έχουν καταλάβει πως οι Αμερικανοί έχουν μαζέψει πολλές βόμβες που θα πρέπει να τις ξεφορτωθούν σύντομα, οπότε προσπαθούν να τους πείσουν να τις ρίξουν στο Ιράν, επειδή φοβούνται πως μπορεί να τις ρίξουν στις δικές τους χώρες.

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν και οι αναφορές των Αμερικανών διπλωματών για τους ξένους ηγέτες. Ο πρωθυπουργός της Τουρκίας παρουσιάζεται σαν ένα πρόσωπο που δεν εμπιστεύεται κανέναν. Εκ των πραγμάτων, αποδεικνύεται πως καλά κάνει ο κ. Ερντογάν και δεν εμπιστεύεται κανέναν, γιατί οι άλλοι ηγέτες εμπιστεύονται τους ανθρώπους που έχουν γύρω τους, αλλά αυτοί είναι μαρτυριάρηδες και ρουφιάνοι, και πάνε και τα λένε όλα με το νι και με το σίγμα στους Αμερικανούς διπλωμάτες, με αποτέλεσμα τώρα να έχουν γίνει ρόμπα σε όλη την υφήλιο.

Σύμφωνα με τα έγγραφα, ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι κάνει τρελά πάρτι και είναι ματαιόδοξος, ενώ εμείς τον είχαμε για μετρημένο και ταπεινό. Οι Αμερικανοί διπλωμάτες θεώρησαν περιττό να αναφέρουν πως ο Μπερλουσκόνι είναι φοβερός μουνάκιας γιατί το λέει μόνος του κάθε μέρα, οπότε το έχουμε πληροφορηθεί όλοι και δεν θα μας έκανε καμία εντύπωση.

Ο Βλαντιμίρ Πούτιν χαρακτηρίζεται ως «κυρίαρχος αρσενικός σκύλος». Μάλλον, αυτός ο χαρακτηρισμός οφείλεται στο ότι ο Πούτιν φιστίκωσε όλες τις σέξι κατασκόπους που του έριξαν οι Αμερικανοί από δίπλα, αλλά αυτές έφτασαν σε πολλαπλούς απανωτούς οργασμούς χωρίς να καταφέρουν να του αποσπάσουν κάνα απόρρητο κρατικό μυστικό για τον αγωγό φυσικού αερίου από τη Σιβηρία.

Ο πρόεδρος της Βενεζουέλας, Ούγκο Τσάβες, χαρακτηρίζεται «τρελός» και «έτοιμος να μετατρέψει τη χώρα του σε μια άλλη Ζιμπάμπουε», ενώ ο Γιώργος Παπανδρέου που έριξε τη χώρα του στα δίχτυα του ΔΝΤ είναι απόλυτα λογικός και τα έχει τετρακόσια.

Στα έγγραφα που έχουν δει το φως της δημοσιότητας μέχρι τώρα δεν υπάρχουν ιδιαίτερα αποκαλυπτικές αναφορές στη χώρα μας, αλλά αυτό δεν οφείλεται στην περήφανη και ανεξάρτητη εξωτερική πολιτική της Ελλάδας, αλλά στο γεγονός πως οι ελληνικές κυβερνήσεις γνωρίζουν πολύ καλά τι επιθυμούν οι Ηνωμένες Πολιτείες -και οι μεγάλες ευρωπαϊκές δυνάμεις- και φροντίζουν να το εφαρμόσουν χωρίς να τους ζητηθεί. Με αυτόν τον τρόπο, ικανοποιούν πάντα τα ξένα συμφέροντα, ενώ παράλληλα αποφεύγουν να εκτίθενται διεθνώς -και να κάνουν ρεζίλι τη χώρα στο εξωτερικό- από διαρροές τηλεγραφημάτων σαν αυτές του Wik­ileaks.

Οι διαρροές του Wik­ileaks δεν αναμένεται να απασχολήσουν ιδιαίτερα τα ελληνικά ΜΜΕ και την ελληνική κοινή γνώμη, αλλά όλοι περιμένουμε με αγωνία τις διαρροές του Γιώργου Κουρή, ο οποίος μας προειδοποίησε πριν από μερικές ημέρες πως, αν ανοίξει το στόμα του και πει όσα ξέρει θα γίνει της πουτάνας.

Γάμος αλά ευρωπαϊκά!

http://pitsirikos.net/

Μέσα στο θόρυβο που έχει προκληθεί από τις διαρροές του Wikileaks, πέρασε απαρατήρητο το δημοσίευμα της γερμανικής εφημερίδας Süddeutsche Zeitung που αποκαλύπτει πως η χρεοκοπία της Ελλάδας και της Ιρλανδίας έγιναν βάσει οργανωμένου σχεδίου.


Σύμφωνα με τη γερμανική εφημερίδα, η Άγκελα Μέρκελ και ο Νικολά Σαρκοζί συμφώνησαν πριν από ενάμισι χρόνο πως ο μόνος τρόπος για να βάλουν οι κάτοικοι των ευρωπαϊκών χωρών στο πλάι τις εθνικές τους ταυτότητες και να νιώσουν πολίτες της Ενωμένης Ευρώπης είναι η χρεοκοπία.

Η κυρία Μέρκελ πιστεύει πως η χρεοκοπία της Ελλάδας, της Ιρλανδίας –αλλά και αυτές που θα ακολουθήσουν- θα αναγκάσουν εκατομμύρια Ευρωπαίους να εγκαταλείψουν τις χώρες τους και να αναζητήσουν δουλειά σε μια άλλη ευρωπαϊκή χώρα.

Σύμφωνα με την κυρία Μέρκελ, όσο οι ευρωπαϊκές χώρες ευημερούσαν οικονομικά, οι πολίτες τους δεν είχαν κανένα λόγο να τις εγκαταλείψουν και να αναζητήσουν μια καλύτερη τύχη σε μια άλλη χώρα. Έτσι, ήταν αδύνατον να αναμιχθούν οι λαοί της Ευρώπης και να αντικαταστήσουν την εθνική τους ταυτότητα με αυτή του Ευρωπαίου πολίτη.

Ήδη, η κυρία Μέρκελ δικαιώνεται, αφού χιλιάδες Έλληνες και Ιρλανδοί νέοι έχουν εγκαταλείψει –ή ετοιμάζονται να εγκαταλείψουν τις χώρες τους-, για να εργαστούν σε χώρες του Ευρωπαϊκού Βορά.

Το επόμενο βήμα του σχεδίου είναι να απαγορευτούν στις χώρες υποδοχής των Ελλήνων και Ιρλανδών μεταναστών οι γάμοι μεταξύ ατόμων από την ίδια ευρωπαϊκή χώρα.

Δηλαδή, οι Έλληνες που μεταναστεύουν σε κάποια άλλη χώρα της Ευρώπης δεν θα έχουν το δικαίωμα να παντρεύονται με ομοεθνή τους – θα παντρεύονται υποχρεωτικά κάποιο άτομο διαφορετικής εθνικότητας, ώστε να υπάρχουν μικτά ζευγάρια που θα αποκτήσουν παιδιά, τα οποία επειδή θα προέρχονται από γονείς με διαφορετικές εθνικότητες δεν θα έχουν κολλήματα με πατρίδες, γλώσσες, θρησκείες, ήθη, έθιμα και τα ρέστα, οπότε θα αντιλαμβάνονται ως πατρίδα τους την Ενωμένη Ευρώπη.

Η επιλογή της Ελλάδας –ως πρώτης χώρας που θα χρεοκοπήσει- δεν ήταν τυχαία. Η κυρία Μέρκελ πιστεύει πως επειδή οι Έλληνες είναι τεμπελχανάδες θα προτιμήσουν να παντρευτούν μια πλούσια Γερμανίδα γεροντοκόρη ή μια ζάπλουτη Ολλανδέζα πατσαβούρα - για να τους συντηρούν οικονομικά χωρίς να χρειάζεται να δουλέψουν-, παρά να παντρευτούν τη Μαρία που είναι μεν θεογκόμενα από το Μεσολόγγι, αλλά δεν έχει στον ήλιο μοίρα.

Επίσης, η Μαρία –που το όνειρό της ήταν πάντα να παντρευτεί έναν πλούσιο και να το ξύνει όλη μέρα- θα προτιμήσει να παντρευτεί ένα σάψαλο από το Αμβούργο που έχει εκατομμύρια, παρά να πάρει τον Μήτσο που είναι παιδαράς αλλά βρομάει το χνώτο του από την πείνα.

Οι χώρες του ευρωπαϊκού Νότου μοιάζουν ιδανικές για χρεοκοπία αφού η κυρία Μέρκελ και ο κ. Σαρκοζί πιστεύουν πως όλοι οι άντρες της Μεσογείου είναι προικοθήρες και όλες οι γυναίκες είναι καραπουτανάρες, οπότε, μόλις δουν τα δύσκολα στη χώρα τους, αποκλείεται να στρώσουν τον κώλο τους να δουλέψουν και θα προτιμήσουν να πάνε σε μια άλλη χώρα για να βρουν ένα κορόιδο να τους θρέφει.

Την Ιρλανδία την χρεοκόπησαν, για να υπάρχει και κάνας μετανάστης που θα δουλεύει - αν περιμένουν από τους Έλληνες και τους Πορτογάλους, θα το κλείσουν το μαγαζί.

Το πρόβλημα της ερήμωσης των χωρών του ευρωπαϊκού Νότου δεν προβληματίζει ιδιαίτερα την κυρία Μέρκελ και τον κ. Σαρκοζί, αφού πιστεύουν πως οι μεσογειακές χώρες είναι μόνο για διακοπές, οπότε θα τις μετατρέψουν σε θέρετρα για πλούσιους Ευρωπαίους που θα τρώνε κάθε χειμώνα το κρύο της αρκούδας και θα έρχονται το καλοκαίρι στη Μεσόγειο για να ζεσταθεί το κοκαλάκι τους.

Η εκπομπη της Δευτερας 29/11.

Aκουστε την εκπομπη της Δευτερας 29 Νοεμβριου!



Κατεβαστε την εκπομπη απο εδω:
http://www.divshare.com/download/13360431-127

Στα παλαιοτερα των υποδηματων τους εγραψαν οι νεοι τοπικοι αρχοντες την δηθεν ...."Διαφανεια" του ΥΠΕΣ!!!!

Τσουχτερά πρόστιμα απειλούν τις επόμενες ημέρες δεκάδες νεοεκλεγέντες δημάρχους, ενώ οκτώ εξ αυτών αντιμετωπίζουν ίσως και το ενδεχόμενο της έκπτωσης από το αξίωμά τους.


Αυτό τουλάχιστον συνάγεται από τον νέο νόμο του υπουργείου Εσωτερικών περί πλήρους διαφάνειας των εξόδων και εσόδων τους κατά την προεκλογική περίοδο τον οποίο με προκλητικότατο τρόπο παραβίασαν -και εξακολουθούν να παραβιάζουν- ουκ ολίγοι δήμαρχοι και ακόμη περισσότεροι δημοτικοί σύμβουλοι ανά τη χώρα.

Όπως είναι γνωστό, με τον νέο νόμο 3870/2010 τον οποίο μετά βαΐων και κλάδων παρουσίασε ο Γιαννης Ραγκούσης, όλοι οι μετέχοντες στις περιφερειακές και δημοτικές εκλογές όφειλαν (ήδη από την προεκλογική περίοδο) να δημοσιοποιούν στην ιστοσελίδα του υπουργείου Εσωτερικών επακριβώς τις δαπάνες των συνδυασμών τους, όπως επίσης και την προέλευση των κονδυλίων που χρησιμοποίησαν για την καμπάνια τους. Και τούτο προκειμένου για πρώτη φορά οι πολίτες να μπορούν ανά πάσα στιγμή να γνωρίζουν τα ποσά που δαπανούν οι διεκδικούντες την ψήφο τους και να τους «ελέγχουν».

Είναι λοιπόν εντυπωσιακό ότι ακόμη και σήμερα αν επισκεφθεί κάποιος την ειδικά διαμορφωμένη ιστοσελίδα του υπουργείου (http://ekloges.ypes.gr/diafaneia/index.html#expenses) θα διαπιστώσει ότι δεκάδες νεοεκλεγέντες δήμαρχοι εμφανίζουν ελάχιστα ή και μηδενικά έξοδα (!) παραβιάζοντας με προκλητικό τρόπο τον νόμο και υποτιμώντας τη νοημοσύνη των πολιτών που τους ψήφισαν.

Το εντυπωσιακότερο δε είναι ότι οκτώ συνδυασμοί που εξελέγησαν, δεν μπήκαν, ως φαίνεται, καν στον «κόπο» να εγγραφούν στην ιστοσελίδα του υπουργείου καθώς τα ονόματα των αντίστοιχων δημάρχων απουσιάζουν πλήρως από τις σχετικές καταστάσεις.

Σημειωτέον δε, ότι βάσει του άρθρου 10 του νέου νόμου «οι συνδυασμοί υποχρεούνταν να ζητήσουν έως την έναρξη της προεκλογικής περιόδου την παροχή ενός κωδικού πρόσβασης» από το υπουργείο, προκειμένου «να αναρτούν το σύνολο των εσόδων και των δαπανών που πραγματοποιούν», γεγονός που επίσης αναφέρεται ρητώς ως «υποχρέωση» των συνδυασμών.

Για να αντιληφθεί ο καθένας τη σοβαρότητα της παράβασης στην οποία έχουν υποπέσει οι οκτώ δήμαρχοι, αρκεί και μόνον η επισήμανση ότι είναι οι μόνοι εκ των περίπου 1.100 «συνυποψηφίων» τους δημάρχων που απουσιάζουν από την ιστοσελίδα του υπουργείου.

Οι εν λόγω εκλεγμένοι εκπρόσωποί μας, για τους οποίους προφανώς ο κ. Ραγκούσης οφείλει μιαν απάντηση αν αντιμετωπίζουν ακόμη και την απειλή της έκπτωσης, είναι ο νέος δήμαρχος Ζακύνθου κ. Στέλιος Μποζίκης (υποστηριζόμενος από το ΠΑΣΟΚ, τη Δημοκρατική Αριστερά και τους Οικολόγους), ο νέος δήμαρχος Σπάρτης κ. Σταύρος Αργειτάκος (ΠΑΣΟΚ), Μεσολογγίου κ. Πάνος Κατσούλης (ΠΑΣΟΚ), Αλμυρού κ. Βαγγέλης Χατζηκυριάκος (εξελέγη με λιγότερες από 20 ψήφους διαφορά από τον γαλάζιο κ. Χρ. Βούλγαρη), Τεμπών κ. Κ. Κολλάτος (ΠΑΣΟΚ), Νέας Ζίχνης (Κεντρική Μακεδονία) κ. Αν. Δαϊρετζής (ΠΑΣΟΚ), Μαντουδίου-Λίμνης-Αγ. Αννας (Στερεά Ελλάδα) κ. Αν. Ψαρρός (Ν.Δ.), και Ερμιόνης κ. Δημ. Καμιζής (ανεξάρτητος, προερχόμενος από το ΠΑΣΟΚ).

Από νομικής απόψεως παραμένει ασαφές αν οι εν λόγω δήμαρχοι «καλύπτονται» στην περίπτωση που έχουν τηρήσει απαρεγκλίτως μια επιπλέον διαδικασία που επιβάλλει ο νέος νόμος και σύμφωνα με την οποία όλοι οι συνδυασμοί όφειλαν ήδη από την προεκλογική περίοδο να προμηθευτούν από τις ΔΟΥ της χώρας ειδικά βιβλία εσόδων-δαπανών, τα οποία και υποχρεώνονταν να επικαιροποιούν. Αλλωστε στις περισσότερες περιπτώσεις ο νόμος παραχωρεί το δικαίωμα συμπλήρωσης των όποιων κενών και παραλείψεων για έναν επιπλέον μήνα μετά την εκλογή τους, γεγονός που μάλλον θα κάνει πολλούς πλέον να «τρέξουν» έως τις 14 Δεκεμβρίου που λήγουν οι καταληκτικές προθεσμίες.

Σε κάθε περίπτωση, ωστόσο, μια «επίσκεψη» των πολιτών στην ιστοσελίδα του υπουργείου Εσωτερικών είναι αποκαλυπτική του τρόπου που αντιμετώπισαν οι εκπρόσωποί μας τον υποτιθέμενο «έλεγχο» που θέσπισε ο «Καλλικράτης» για τη μεγαλύτερη διαφάνεια των εκλογών. Όχι μόνον γιατί, όπως προαναφέρθηκε, ακόμη και διάσημοι ανά τη χώρα δήμαρχοι εμφανίζουν ως έξοδα λίγες δεκάδες ευρώ ή και μηδενικές δαπάνες. Αλλά γιατί σε πάμπολλες περιπτώσεις τα έξοδα είναι όλως τυχαίως κατά ελάχιστα ευρώ λιγότερα από τα έσοδα…


«Πρωταθλητές» στις δαπάνες

Tα έως στιγμής δημοσιοποιηθέντα -στο site του υπουργείου- συνολικά έξοδα των 75 συνδυασμών που κατήλθαν στις περιφερειακές εκλογές είναι 5,05 εκατ. ευρώ, ενώ οι 1.006 δημοτικοί συνδυασμοί ξόδεψαν 14,15 εκατ. ευρώ.

Πρωταθλητής στις «περιφερειακές» δαπάνες αναδεικνύεται ο Παν. Ψωμιάδης, ο συνδυασμός του οποίου δήλωσε ότι «σπατάλησε» 500.948 ευρώ και ότι είχε έσοδα 585.000 ευρώ, ενώ ο αντίπαλός του κ. Μ. Μπόλαρης «ακολούθησε» με δαπάνες 308.861 ευρώ και έσοδα 326.325 ευρώ.

Παραδόξως πολύ λιγότερα υποστηρίζουν ότι ξόδεψαν οι «Αθηναίοι» περιφερειάρχες, καθώς ο κ. Γ. Σγουρός φέρεται να δαπάνησε 239.975 ευρώ (με έσοδα 240.005 ευρώ), ενώ ο κ. Βασ. Κικίλιας 94.692 ευρώ (με έσοδα 95.107 ευρώ).

Σαφώς ακριβότερη ήταν η μάχη στον Δήμο Αθηναίων με τον κ. Νικ. Κακλαμάνη να δηλώνει ότι ξόδεψε 314.754 ευρώ (έσοδα 322.003 ευρώ), ενώ ο κ. Γ. Καμίνης 193.440 ευρώ (με έσοδα 236.290 ευρώ).

Στη Θεσσαλονίκη, τέλος, ο μεν κ. Κ. Γκιουλέκας μάλλον θα πρέπει να εξηγήσει πώς με έσοδα 131.200 ευρώ ξόδεψε 180.555 ευρώ (τα αντίστοιχα του Γ. Μπουτάρη ήταν 147.800 και 139.697 ευρώ), ενώ αίσθηση προκαλεί το ιντερνετικό «θράσος» του εκλεκτού της κ. Ντ. Μπακογιάννη, κ. Γ. Πλακιωτάκη, ο οποίος για τη διεκδίκηση της Κρήτης δηλώνει ότι ξόδεψε 77.564 ευρώ χωρίς να εμφανίζει (μέχρι στιγμής) κανένα απολύτως έσοδο.

http://www.skai.gr/news/politics/article/157476/neoi-dimarhoi-apeiloudai-me-ekptosi-apo-to-axioma/

Σάββατο 27 Νοεμβρίου 2010

Άτυπο Οικονομικό Δικτατορικό Καθεστώς.

Μάνος Λαμπράκης / http://www.mediasoup.gr/node/21858


Σήμερα σε καφέ του κέντρου κατέγραψα από αμερικανό πανεπιστημιακό- σύμβουλο Έλληνα πρωθυπουργού- τον ακόλουθο "πυθικό οικονομικό χρησμό".

-----------------------------------------------------------------------------------------------------
Ανατρέξτε στην πρόσφατη ελληνική ιστορία. Θα παρατηρήσετε ότι τα γεγονότα επανέρχονται με μια συχνότητα κάθε 80-90 χρόνια.
Ζείτε λοιπόν μια συμπυκνωμένη ιστορική περίοδο ανάλογη με εκείνη μετά τη μικρασιατική καταστροφή και τη δικτατορία Παγκάλου.

Θα το θυμηθείτε. Πολύ σύντομα αυτή η κυβέρνηση θα στραφεί προς συμμαχίες με δυνάμεις της κεντροδεξιάς και εν μια νυχτί θα προχωρήσει σε ταυτόχρονη έξοδο από την ευρωζώνη (θα έχει ήδη κοπεί ευρωνόμισμα διπλής ταχύτητας) και επιβολή αναγκαστικού δανείου (το οποίο θα κληθούν να πληρώσουν οι έλληνες πολίτες) αναλόγου με το 1923 που σημαίνει ότι θα υποτιμηθεί η αξία του ευρώ στην Ελλάδα μέχρι και 50%.

Αν θυμάστε βέβαια, τότε, την κατάσταση στην Ελλάδα μετά από 9 χρόνια, καθόλου τυχαίος επίσης αριθμός -να τον έχετε στο νου- έσωσε ο ίδιος ο Βενιζέλος ο οποίος πέτυχε επαναδιαπραγμάτευση των πολεμικών αποζημιώσεων από τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Αντίστοιχη πολιτική κίνηση σημαίνει επαναδιαπραγμάτευση πάλι από την κυβέρνηση Παπανδρέου, μετά από 9 χρόνια, με το ΔΝΤ των όρων αποπληρωμής του συναφθέντος δανείου.

Τι συνέβη το 1936 με ρωτάτε;
Ξανά δικτατορικό καθεστώς στην Ελλάδα με πρωθυπουργό τον Ιωάννη Μεταξά.
Θεωρήστε λοιπόν, ότι ήδη ζείτε υπό το άτυπο οικονομικό δικτατορικό καθεστώς Α’ (τύπου Πάγκαλου) από το οποίο δεν πρόκειται να απαλλαγείτε για μια περίπου 12ετία ακόμα, παρά την αλλαγή ονομάτων πρωθυπουργών και κυβερνήσεων...

Μου ζητάτε λύση;
Η μόνη ζωτικά άμεση εφικτή λύση, είναι η δήμευση της περιουσίας με ταυτόχρονη παύση των βουλευτικών αποζημιώσεων όλων των μελών των μεταδικτατορικών κοινοβουλευτικών σωμάτων, μηδενός βουλευτή (ή συζύγου βουλευτή) εξαιρουμένου, πράξη η οποία βέβαια προϋποθέτει υψηλή κοινωνική αφύπνιση, την οποία στην Ελλάδα δεν διαβλέπω...
----------------------------------------------------------------------------------------------------

Η ακαταμάχητη δυναμική της ποιότητας.

Χρήστος Γιανναράς / http://yannaras.gr/

Υπάρχει ενδεχόμενο να βγούμε από την κρίση; Η λογική λέει όχι. Οταν κάποιος χρωστάει ολόκληρο το ετήσιο εισόδημά του και μισό παραπάνω (το 150% των εισοδημάτων κάθε χρόνου) επί τρία, δεν υπάρχει λογική ή τέχνασμα που να του εξασφαλίζει την αποπληρωμή του χρέους του συν τη συντήρησή του.


Αυτό λένε η λογική και τα νούμερα. Ομως ο πολιτικός λόγος δεν μιλάει για αδιέξοδο, η αναφορά στο αδιέξοδο απουσιάζει εντελώς, και το «εντελώς» στην περίπτωση αυτή γεννάει φόβο. Ο πρωθυπουργός περίπου βεβαιώνει ότι σε δύο χρόνια θα έχουμε ξελασπώσει. Η αξιωματική αντιπολίτευση φέρεται να είπε ότι χωρίς «μνημόνιο» έφτανε ένας χρόνος για την ανάκαμψη. Οι υπόλοιποι (παλαιοημερολογίτες και ρετάλια) ρητορεύουν μόνο για δικαιώματα των «εργαζομένων», ακόμα και των χρυσαμειβόμενων «ρετιρέ» της ευνοιοκρατίας.

Η επαγγελματική ενασχόληση με την πολιτική, είναι κλινικά βεβαιωμένο, συνεπάγεται την απώλεια επαφής με την πραγματικότητα – ψυχιατρικό, όχι συμπεριφορικό σύμπτωμα. Εξαιρούνται οι περιπτώσεις ακραίου συνειδητού αμοραλισμού, όπως η προεκλογική (το 2009) διαβεβαίωση ότι «λεφτά υπάρχουν». Συνεχίζουν σήμερα την εγκληματική εξαπάτηση των πολιτών τα κυβερνητικά κανάλια πρακτορεύοντας πληθωρικά επαίνους και συγχαρητήρια των επιτηρητών της οικονομίας μας για τις επιτυχίες του πρωθυπουργού και των αυλικών του. Ωσάν να απέχουμε πλέον ελάχιστα από την έξοδο στη σωτηρία.

Η ελλαδική κοινωνία έχει τραγικά χαμηλό δείκτη κατά κεφαλήν καλλιέργειας. Σώζει όμως, κατά καιρούς, ενστικτώδη αντανακλαστικά αυτοάμυνας. Αυτά τα απροσδόκητα αντανακλαστικά οδήγησαν και στην πρωτοφανή (αν και όχι ικανή να αποδομήσει το εξαχρειωμένο πολιτικό σύστημα) αποχή από την κάλπη στις 7 και στις 14.11.2010. Εφτασε η αποχή σε ποσοστά που ξεπερνάνε κατά πολύ αριθμητικά τη μερίδα των ψηφοφόρων με απροκατάληπτη σκέψη και κρίση. Αλλά αυτός ακριβώς είναι ο ρόλος της «μαγιάς» των καλλιεργημένων: ζυμώνουν το φύραμα «ανεπαισθήτως». Κάποιοι άγνωστοι νόμοι επενεργούν και οι ελάχιστοι αριθμητικά οδηγούν τους πολλούς. Οχι σε διανοητικές επιγνώσεις. Σε ενστικτώδη σοφία αυτοάμυνας.

Στη «μαγιά» αυτή προστίθεται, χωρίς να το ξέρει, κάθε πολίτης που αφυπνίζεται από τη νάρκη της συμφεροντολογικής ή μόνο ψυχολογικής ένταξης σε κομματικό ποιμνιοστάσιο. Πέφτουν τα λέπια από τα μάτια του και αρχίζει να βλέπει: Την ψυχανωμαλία της χαμένης επαφής με την πραγματικότητα ή τη συνειδητή στρέβλωσή της. Την ανήθικη ψευδολογία. Την εγκληματική ιδιοτέλεια. Την παχυδερμική αναισθησία. Τη θλιβερή αμβλύνοια που γεννάει ο αυτευνουχισμός της κομματικής ένταξης.

Για τη «μαγιά» των πολιτών που διαθέτουν σκέψη και κρίση είναι παρανοϊκό σήμερα να αισιοδοξούν. Είναι λογικό να πνίγονται από την οργή, τον θυμό του απελπισμένου. Και να φοβούνται. Ξέρουν πως ούτε η οικονομία «μαζεύεται» από μαθητευόμενους μάγους σε ρόλο jeune premier, ούτε περιθώρια υπάρχουν σήμερα για λαϊκές εξεγέρσεις. Το νομοτελειακά πιθανότερο είναι η έκρηξη των ανέργων, των μεταναστών, της φτωχολογιάς. Ζούγκλα βίας, ίσως και αίμα.

Φυσικό να νιώθουμε τελείως αδύναμοι μπροστά στα επερχόμενα. Να γαντζωνόμαστε στην προσδοκία μήπως και αναφανεί κάποιος απροσδόκητος μπροστάρης, κόμμα ή καινούργιος αρχηγός στα σαπισμένα «εξουσίας» – αμείλικτος μεταρρυθμιστής. Αλλά ο ρόλος και η δυναμική της «μαγιάς» δεν είναι η παθητική αναμονή. Ενεργεί δραστικά ο πολίτης έστω και μόνο με την επίγνωση ότι οι λίγοι συνειδητοποιημένοι οδηγούν τους πολλούς. Οχι σε διανοητικές επιγνώσεις. Σε ενστικτώδη σοφία αυτοάμυνας.

Ξεκάθαρα κριτήρια, ασυμβίβαστες διακρίσεις ποιότητας, απροκατάληπτες αποτιμήσεις αξίας. Είναι γεννήματα της σκέψης και της κρίσης λίγων, αλλά αξιοποιούνται με απρόβλεπτη δυναμική από το ένστικτο των πολλών. Το απίστευτο ποσοστό οργισμένης αποχής στις πρόσφατες εκλογές Τ.Α. δεν το προκάλεσε καμιά μεθόδευση, προπαγάνδα, συνθηματολογία. Το δίδυμο Κακλαμάνη – Ψινάκη, η κραυγαλέα ανεπάρκεια Κικίλια, η αναιδής πρόκληση της σύνθεσης του ψηφοδελτίου Γκιουλέκα δεν καταγγέλθηκαν με αναλυτική επιχειρηματολογία, δεν φάνηκε να κατανοούν ούτε καν οι αντίπαλοί τους γιατί και στις τρεις αυτές περιπτώσεις η προσβολή της νοημοσύνης, της αξιοπρέπειας, του ήθους ήταν ανυπόφορο για τον πολίτη. Το συνειδητοποίησε η «μαγιά» και οδήγησε το ένστικτο των πολλών.

Να διδαχθεί, λοιπόν, και από την πρόσφατη εμπειρία ο πολίτης ότι δεν είναι αδύναμος. Αυτό που αμερόληπτα και με ασυμβίβαστη αυστηρότητα συνειδητοποιεί, το ελεύθερο, ανυπότακτο στην ιδιοτέλεια φρόνημά του, η υπεύθυνη κρίση του, είναι η γονιμότερη αγωνιστική προσφορά του στα κοινά. Και οφείλει να την καταθέτει σε κάθε κοινωνική αναστροφή. Ηρεμα, νηφάλια, απερίφραστα. Οχι για να μεταπείσει κανέναν, όχι για να προπαγανδίσει τις εκτιμήσεις του. Μόνο για να ακουστεί η ανιδιοτελής μαρτυρία, να εγκεντρισθεί στην απρόβλεπτη δυναμική της επικοινωνίας. Και να συντηρείται στη μνήμη η ενάργεια των εμπειρικών πιστοποιήσεων.

Είναι σπέρμα ελπίδας, με απρόβλεπτη κοινωνική δυναμική, κάποιοι να θυμούνται. Να μην ξεχαστεί ποτέ, σε οποιεσδήποτε συνθήκες, η σημαδιακή «διακαναλική» συνέντευξη του πρωθυπουργού Γ. Α. Παπανδρέου, στις 25.10.2010: σε ποια έκπτωση διανοητικής στάθμης έφτασε ο πολιτικός βίος της χώρας. Να μην ξεχαστεί η προσβλητική της νοημοσύνης των πολιτών εικόνα, ο ανθρωπολογικός τύπος «νάνου τανυόμενου επ’ άκρων ονύχων». Να ηχούν πάντοτε στα αυτιά κάποιων Ελλήνων οι σολοικισμοί, οι βαρβαρισμοί, η επίδειξη αμάθειας («μηδέν στο πηλήκιο») του διαχειριστή της ιστορίας των Ελλήνων σήμερα. Κάποιοι να θυμούνται πάντα τους όρους του «Μνημονίου» που υπέγραψε ο πρωθυπουργός, όρους που μόνο φεουδάρχες επέβαλλαν άλλοτε σε δουλοπάροικους.

Η «μαγιά» της ανθρώπινης ποιότητας στην ελληνίδα γη να μην ξεχάσει ποτέ ότι ο Αντώνης Σαμαράς επέλεξε (ηγετική του επιλογή) να ζητήσει την ψήφο μας για Κακλαμάνη και Ψινάκη, για Κικίλια και Ψωμιάδη. Να μην πάψουν ποτέ να διερωτώνται κάποιοι Ελληνες για τα κριτήρια αξιολόγησης της ανθρώπινης ποιότητας, κριτήρια συμβιβασμού ή αυταπαρνητικής αντίστασης σε κομματικές σκοπιμότητες, που διέσωσε ο εγγονός της Πηνελόπης Δέλτα.

Στο πρόσωπό του, όπως και στο πρόσωπο του αυλικού, της πρωθυπουργικής κουστωδίας, Γερουλάνου, οι μνήμονες Ελληνες μετράνε τις αντοχές επιβίωσης της αρχοντιάς των Μπενάκηδων. Νοσταλγικού μέτρου φιλοπατρίας.

Ωρα να δημιουργήσουμε τη δική μας κρίση στα ΜΜΕ (και όχι μόνο).

"Ας αρχίσουμε να γκρεμίζουμε το παρόν μας πριν ξεκινήσουμε να χτίζουμε το μέλλον μας"


Αυτή η κρίση δεν είναι δική μας. Χρηματοπιστωτική, τραπεζική, οριζόντια, κάθετη, επιφανειακή, εργαλειακή ή δομική, πάντως δεν είναι δική μας. Είναι δική τους.

Είναι όλων αυτών που κατέχουν και ελέγχουν τα μέσα παραγωγής, τα μέσα χρηματοδότησης, τα μέσα ενημέρωσης, τα μέσα και τα έξω.

Αυτοί την προκάλεσαν κι εμείς την πληρώνουμε.

Τα πράγματα είναι απλά: ο,τι βλέπουμε γύρω μας στηρίζεται σε δύο δυνάμεις. Το κεφάλαιο και την εργατική δύναμη.

Μέχρι στιγμής, την κρίση την προκαλεί το πρώτο και είναι αυτό που παίρνει τα όποια μέτρα για να την αντιμετωπίσει (τάχα μου!) αλλά και για να διασωθεί το ίδιο και να αβγατίσει.

Το κεφάλαιο αναπαράγεται σε υλικές και άυλες μορφές.

Το κεφάλαιο ανοίγει, κλείνει, ενώνει, διαιρεί, προσαρμόζει τις αγορές.

Το κεφάλαιο προκαλεί πολέμους και κερδίζει από αυτούς είτε είναι νικηφόροι είτε όχι.

Το κεφάλαιο παράγει κρίσεις.

Το κεφάλαιο δημιουργεί μνημόνια.

Το κεφάλαιο "κόβει" νέο χρήμα.

Το κεφάλαιο παράγει τραπεζικά προϊόντα και υποπροϊόντα.

Το κεφάλαιο αποφασίζει πότε θα "κρυφτεί" και πότε θα "φανερωθεί".

Το κεφάλαιο σχεδιάζει, δημιουργεί και προφυλάσσει τις δομές που επιθυμεί.

Το κεφάλαιο "αναδιανέμεται" για να επιστρέψει στο πολλαπλάσιο.

Το κεφάλαιο υπερ-συγκεντρώνεται στα χέρια όλο και πιο λίγων.

Το κεφάλαιο κλέβει την υπεραξία της εργασίας.

Το κεφάλαιο καθορίζει τις αμοιβές, τη ζωή την ίδια, του εργατικού δυναμικού. Ολόκληρης της κοινωνίας.
Γνωστά αυτά. Κι όλα καλά (;) μέχρι εδώ και το θέμα μας τώρα δεν είναι να επικρίνουμε τις πρακτικές του κεφαλαίου. Αυτή είναι η "φύση" του κεφαλαίου, η ίδια του η ουσία.

Εκείνο που ενδιαφέρει είναι η άλλη δύναμη: η εργατική. Αυτών δηλαδή που παράγουν προϊόντα και υπηρεσίες σε όποιο κομμάτι της παραγωγής κι αν ανήκουν.

Και η ερώτηση (ρητορική, βεβαίως) γιατί αυτή η δύναμη δεν κάνει τ' ανάλογα;

Τι να κάνει;
Να δημιουργήσει τη δική της (δική μας) κρίση!

Οχι με τα παλιά, συνδικαλιστικά εργαλεία της στήριξης του κεφαλαίου (ιδιωτικού ή κρατικού) αλλά με ανάλογα εργαλεία με αυτά του κεφαλαίου...

Οι εργαζόμενοι θα μπορούσαν π.χ.:

Να μην συμμετέχουν στους θεσμούς του κεφαλαίου και κυρίως στο τραπεζικό σύστημα αποσύροντας τα χρήματά τους από χρηματοπιστωτικό σύστημα και κάνοντας χρήση μόνο απλών ταμιευτηρίων...
Να παράγουν προϊόντα και να παρέχουν υπηρεσίες, έξω από τον κεντρικό σχεδιασμό του κεφαλαίου, σε άλλους εργαζόμενους.

Να "στραγγαλίζουν" κάθε επιχείρηση που παρασιτεί σε βάρος της κοινωνίας, δηλώνει αδύναμη να καταβάλει τις αμοιβές των εργαζομένων, αισχροκερδεί, με πλήρη απόσυρση της εργατικής δύναμης.
Κι αν αυτά φαίνονται κάπως θεωρητικά και νεφελώδη (ενώ, περιέργως, τα πιο νεφελώδη του κεφαλαίου τα κατανοούμε όλοι...) ιδού ένα παράδειγμα από τον χώρο μου, τον μόνο εργασιακό χώρο που γνωρίζω καλά, τα ΜΜΕ:

Ιδιοκτήτες εφημερίδων, καναλάρχες και σταθμάρχες έχουν εδώ και καιρό ξεκινήσει περικοπές και απολύσεις διότι "δεν βγαίνουν". Το αποτέλεσμα είναι να ευτελίζουν και να απαξιώνουν ακόμη περισσότερο το παραγόμενο προϊόν, που σε αυτή την περίπτωση, είναι η ίδια η ενημέρωση, μπαίνοντας (φαινομενικά) σε έναν φαύλο κύκλο...
Πως θα ήταν αλήθεια αν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι σε αυτά τα μέσα απέσυραν την εργατική τους δύναμη και τα "στραγγάλιζαν", ουσιαστικά μια ώρα γρηγορότερα, ή αν απαιτούσαν με βάση τις αρχές, τη δεοντολογία, την "τέχνη" τους να λειτουργούν όπως αυτό υπαγορεύεται από το συμφέρον της ίδιας της κοινωνίας;

Γιατί να μην "λυτρώσουν" μια επιχείρηση κάνοντάς της μια απλή ευθανασία. Βάζοντας αυτοί το λουκέτο που αργά ή γρήγορα θα έβαζε η ιδιοκτησία;
Πως θα ήταν, για παράδειγμα, αν οι εργαζόμενοι στον ΣΚΑΪ αντί να υπογράψουν την αισχρή σύμβαση μείωσης του μισθού τους κατά 10% έστελναν στην ιδιοκτησία να υπογράψει μια σύμβαση αύξησης 10% απειλώντας ότι διαφορετικά θα το κλείσουν το μαγαζί;

Οχι με απεργία. Με μόνιμη άρνηση παροχής της εργατικής μας δύναμης σε αυτούς.

Το ίδιο και στα υπόλοιπα Μέσα που "καρκινοβατούν";

"Μα!" θα πει κάποιος "έτσι θα βγάλουμε τα μάτια μας μόνοι μας, μένοντας οικειοθελώς άνεργοι!"

Κι όμως, όσο τρομακτικό κι αν μοιάζει...

...τα πράγματα δεν είναι έτσι...

Αλλωστε...

Αν συνεχιστεί αυτή η προκαθορισμένη και υπό τον μερικό έλεγχο του κεφαλαίου, κρίση, ΟΛΟΙ θα μείνουμε άνεργοι αργά ή γρήγορα... Οι ιδιοκτήτες θα απολύουν σταδιακά και σαδιστικά...

...εάν όμως η δική μας εργατική δύναμη πάρει την πρωτοβουλία να ξεκαθαρίσει το τοπίο τότε θα μπορέσουν να ξεπηδήσουν νέα πράγματα. Νέες επιχειρήσεις με το πνεύμα της νέας εποχής. Το παιχνίδι θα φύγει από τα χέρια των παλαιών αφεντικών...

Και θα έλθει η εποχή των νέων αφεντικών;

Και γιατί αυτά θα είναι καλύτερα από τα παλιά;

Απαντήσεις σε αυτά τα δύο ερωτήματα, σε επόμενα ..."τεύχη"!

Διότι υπάρχουν απαντήσεις...

Υ.Γ.1: Αυτή τη φορά δεν θα "πεθάνουμε" μόνοι. Θα τους πάρουμε μαζί μας!

Υ.Γ.2: Αν είναι να γονατίσουμε, ας γονατίσουμε πάνω από τα ερείπια και τα πτώματά τους!

Υ.Γ.3: Μόνο εμείς μπορούμε να βγάλουμε τον καπιταλισμό από τη μιζέρια του και να τον στείλουμε στην Ιστορία.

*Το διαβασαμε εδω: http://naftilos.blogspot.com/2010/11/blog-post_24.html
**Διαβαστε επισης για το ιδιο θεμα:
http://naftilos.blogspot.com/2010/11/blog-post_4935.html
http://www.pressinaction.gr/oikonomia/item/602-i-aplistia-plironetai

Γκιλοτίνες στα media.

Η κατηγορία γνωστή, κοινότοπη αλλά διόλου αβάσιμη. Οι δημοσιογράφοι έχοντας τον έλεγχο στη ροή πληροφοριών συνήθιζαν να γιγαντώνουν τα προβλήματα στον κλάδο τους, τη στιγμή που ο ιδιωτικός τομέας στέναζε από τις απολύσεις ενώ ο δημόσιος έδινε μάχη χαρακωμάτων απέναντι στην ελληνική κυβέρνηση και/ή την τρόικα.

Μόνο που αυτή τη φορά ο λύκος ήρθε πραγματικά στο μαντρί. Ύστερα από την πρώτη ομοβροντία του ΔΟΛ, ήρθε η σειρά του συγκροτήματος Αλαφούζου να αμφισβητήσει κεκτημένα δικαιώματα δεκαετιών αν όχι αιώνων και έτσι να ανοίξει ένα νέο μέτωπο όχι μόνο στο χώρο των ΜΜΕ αλλά και στον ευρύτερο ιδιωτικό τομέα.

Την ίδια στιγμή οι περισσότεροι ειδησεογραφικοί ραδιοφωνικοί σταθμοί, με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα αυτό του ΑΝΤ1, προχώρησαν σε τόσες απολύσεις δημοσιογράφων ώστε ακύρωσαν στην πράξη τον ενημερωτικό τους χαρακτήρα.

Στο σημείο αυτό, υπό διαφορετικές συνθήκες, θα λέγαμε... η συνέχεια στους τηλεοπτικούς ή ραδιοφωνικούς δέκτες σας. Εδώ ακριβώς όμως κρύβεται η ειδοποιός διαφορά. Οι πραγματικές εξελίξεις δεν θα μεταδοθούν ποτέ από τα λεγόμενα κυρίαρχα ή καθεστωτικά μέσα ενημέρωσης τα οποία θα προβάλλουν αποκλειστικά και μόνο τις θέσεις των ιδιοκτητών τους. (Σε αντίθεση λόγου χάρη με το BBC όπου οι η πορεία του ίδιου του μέσου γίνεται συχνά είδηση με σχετική τουλάχιστον αντικειμενικότητα). Ο ρόλος της ενημέρωσης λοιπόν για τον κλάδο... της ενημέρωσης, περνά σχεδόν εξ΄ ολοκλήρου στο Ιντερνετ. Και φυσικά όχι στα ιντερνετικά μέσα που αποτελούν συμπλήρωμα ή βιτρίνα μεγάλων ΜΜΕ αλλά σε ανεξάρτητα site και blogs.

Η συνέχεια στις οθόνες των υπολογιστών σας...

Tο διαβασαμε εδω: http://www.thepressproject.gr/theme.php?id=2323

Πέμπτη 25 Νοεμβρίου 2010

Oι τελευταίες ημέρες τους;

Μάνος Λαμπράκης  / http://www.mediasoup.gr/node/21798

Στις 100 ημέρες που ακολουθούν, μέχρι τα μέσα περίπου του μηνός Φεβρουαρίου, η ελληνική κυβέρνηση είναι αναγκασμένη με τον πιο προκλητικό και άχαρο τρόπο να εγκαταλείψει την ρευστότητα της κοινωνικής πολιτικής και να επιβάλει μια σειρά απόλυτων μέτρων, που αν τα ΜΜΕ του εξωτερικού δεν πάσχουν από τον ίδιο αποπροσανατολιστικό οίστρο με τα αντίστοιχα ελληνικά, καταγράφουν ότι θα οδηγηθεί για πρώτη φορά στην ιστορία της ενωμένης νομισματικά Ευρώπης μια χώρα του ευρωπαϊκού άξονα στην ελεγχόμενη χρεωκοπία με υποτιμημένο κατά 30% νόμισμα.


Μέσα Φεβρουαρίου λοιπόν, το παραδαρμένο δημόσιο, θα είναι πλέον αναγκασμένο να προβεί σε μια εξαιρετικά μαύρη και ματαιωμένη κίνηση παροπλισμού μεγάλου μέρους του εργατικού της δυναμικού.

Η αλήθεια είναι κοντά. Δεν μπορεί να συντηρεί το ελληνικό κράτος, με μανιοκαταδιωκτικά κομματικά κλισεδάκια, τέτοιον αριθμό υπαλλήλων.

Και παράλληλα, δεν επιτρέπεται να υπολειτουργούν υπηρεσίες του κράτους με μεγάλο μέρος εργατών - πολιτών να βρίσκεται εργασιακά παροπλισμένο έχοντας ωστόσο επιτυχεί σε μια σειρά νόμιμων κρατικών διαγωνισμών.

Ο Δήμος Αθηναίων, για παράδειγμα, απασχολεί πλειάδα άχρηστων υπαλλήλων, αποφοίτων Λυκείου, με μηνιαίες καθαρές αποδοχές 1400 ευρώ – οι περισσότεροι από αυτούς μάλιστα παρουσιάζονται με βάρδιες στις υπηρεσίες τους για 3 ώρες ημερησίως – και από την άλλη υπάρχει ένα σοβαρό σώμα επιστημόνων με διαδακτορικά που έχει επιτύχει σε διαγωνισμούς του ΑΣΕΠ και περιμένει 2 χρόνια να τοποθετηθεί στις θέσεις υπηρεσιών διαφόρων Υπουργείων που έχει επιλεγεί με μηνιαίο μισθό, όταν και αν τοποθετηθεί, 1000 ευρώ.

Έχω μια εξαιρετικά δύσκολα διατυπώσιμη με ενδείξεις θέση ότι αυτές οι 100 ημέρες που έρχονται προετοιμάζουν ένας υπόγειο πόλεμο ανάμεσα σε δυο ομάδες πολιτών. Εκείνων που έχουν καταλάβει και εδραιώσει θέσεις στο κράτος χωρίς να διαθέτουν ούτε τυπικά προσόντα αλλά διαθέτουν απέχθεια προς την νομιμότητα και τον εργασιακό έλεγχο, κι εκείνων που μολονότι διαθέτουν και πειθαρχία αλλά και μια σειρά τυπικών υπερπροσόντων απαιτούμενων για την ομαλότερη συμμόρφωση στις απαιτήσεις του σύγχρονου κράτους βρίσκονται εκτός του εργασιακού στίβου θα κληθούν να πληρώσουν τον βαρύ φορολογικό και παρακμιακό δήμιο των 100 επόμενων ημερών.

Το κομματικό κράτος των τελευταίων 30 χρόνων έχει αποτύχει.

Η ιστορική παρακμή αυτού του ελληνικού κομματικού κράτους άρχισε να γράφεται με την επισφράγιση της κρατικής χρεωκοπίας από το ΔΝΤ και την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Το στοίχημα λοιπόν τώρα, είναι να πεισθεί, από τον γιο του Ανδρέα Παπανδρέου, ο υπάλληλος της κλαδικής του ΠΑΣΟΚ και της ΝΕΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ να αποχωρήσει από το ελληνικό κράτος του βολεύματος και να παρηγορηθεί στην επαρχία της φτώχιας.

Γιατί έτσι όπως οδηγούνται τα πράγματα η πόλη σε μερικές μέρες θα αποτελεί το απόλυτο αρχέτυπο της σύγχρονης οικονομικής παρακμής ενώ το φυλετικό χωριό θα φαντάζει ως η πιο έμπρακτη και αποτελεσματική άνοιξη.

Σκοτώστε τις τράπεζες.

http://pitsirikos.net/

Αίσθηση προκάλεσε η πρόταση του βετεράνου ποδοσφαιριστή Ερίκ Καντονά να αποσύρουν οι Γάλλοι τις καταθέσεις τους από τις τράπεζες, ώστε να καταρρεύσει το σύστημα. Ιδιαίτερα στην Ελλάδα που οι ποδοσφαιριστές είναι εντελώς γκάου, η πρόταση Καντονά προκάλεσε έκπληξη.


Όταν οι «πνευματικοί» άνθρωποι έχουν εξαγοραστεί, είναι κρατικοδίαιτοι –και δεν είναι καθόλου πνευματικοί-, είναι απόλυτα λογικό οι προτάσεις για αντίδραση και αντίσταση να έρχονται από τους ποδοσφαιριστές και άλλες επαγγελματικές και κοινωνικές ομάδες.

Πιο πιθανό είναι να αντιδράσει κάποια στιγμή στο σύστημα η Τζούλια Αλεξανδράτου παρά κάποιο μέλος της Ακαδημίας Αθηνών. Βέβαια, ο Ερίκ Καντονά είναι πολύ πιο σοβαρός και πνευματικός άνθρωπος από τους δικούς μας πνευματικούς ανθρώπους.

Ήδη, στη Γαλλία υπάρχει κίνημα πολιτών που ανταποκρίνεται στην πρόταση του Ερίκ Καντονά και δηλώνουν πως θα αποσύρουν τις καταθέσεις τους από τις τράπεζες στις 7 Δεκεμβρίου 2010.

Ακούγοντας την πρόταση του Καντονά, με έπιασε το παράπονο γιατί τον Μάιο του 2008 –δυο χρόνια πριν έρθει το ΔΝΤ- είχα προτείνει να κλείσουμε μια τράπεζα. Η πρότασή μου είχε αντιμετωπιστεί με ειρωνεία και βρίσιμο – πάντως, καμία από τις ελληνικές εφημερίδες που έγραψαν σεντόνια για την πρόταση του Καντονά δεν αναφέρθηκε στη δική μου πρόταση. Αν έπαιζα μπάλα, ίσως να αναφέρονταν.

Τώρα περιμένω από τον Ντέιβιντ Μπέκαμ ή τον Ντιέγκο Μαραντόνα να ζητήσουν να μην επισκέπτονται οι τουρίστες την Ελλάδα –μέχρι να ξεφορτωθούμε την ντόπια ολιγαρχία που μας πίνει το αίμα-, ώστε να μπορώ να πω πως το «Don’t visit Greece» ήταν δική μου ιδέα.

Πριν από μερικούς μήνες, κάποιοι πρότειναν να αποσύρουμε τα χρήματά μας από τις τράπεζες την 1η Ιουνίου. Ούτε αυτή η πρόταση γνώρισε ανταπόκριση, αλλά, βέβαια, τον περασμένο Ιούνιο η Ελλάδα είχε χρεοκοπήσει και πάρα πολλοί Έλληνες είχαν ήδη μεταφέρει τις καταθέσεις τους στο εξωτερικό, ενώ πολλοί άλλοι τις είχαν μεταφέρει στα σπίτια τους ή σε σημεία που θεωρούν ασφαλή - σίγουρα πιο ασφαλή από τις τράπεζες.

Ο Ερίκ Καντονά είπε, ουσιαστικά, το αυτονόητο: «Τις τράπεζες δεν τις σπας, ούτε τις καις. Τις τράπεζες τις κλείνεις». Θέλουμε; Ή θα συνεχίσουμε να λιώνουμε παπούτσια στην Σταδίου και να γκρινιάζουμε στους καναπέδες;

Η εκπομπη της Πεμπτης 25/11.

Σ'ενα μηνα Χριστουγεννα!!!
Ακουστε την εκπομπη της Πεμπτης 25 Νοεμβριου!


Κατεβαστε την εκπομπη απο εδω:
http://www.divshare.com/download/13320653-cdd

Τετάρτη 24 Νοεμβρίου 2010

Προβατα ξυπνατε!....


Ο Τραγος έχει άποψη!!!

Πάμε μια βόλτα;...

Η εκπομπη της Τεταρτης 24/11.

Ακουστε την εκπομπη της Τεταρτης 24 Νοεμβριου.


Κατεβαστε την εκπομπη απο εδω:
http://www.divshare.com/download/13308488-5dc

Αν ο Ιησούς ζούσε σήμερα.

του Σπύρου Σεραφείμ / http://www.protagon.gr/

Στην έκθεση «Ο χρόνος. Οι άνθρωποι. Οι ιστορίες τους», στο Μουσείο Μπενάκη, μέχρι και τις 31 Ιανουαρίου, με backscreen το ατέλειωτο γκρίζο της Αθήνας, υπάρχει ένας Εσταυρωμένος.


Ο πολύ σύγχρονος Ιησούς κρατάει τσιγαράκι κι απορώ που ακόμα δεν τον έχουν πάρει χαμπάρι οι – στην κυριολεξία – θεογκόμενες και να αρχίσουν τα δικά τους. Ο Νίκος Καναρέλης έχει φτιάξει ένα κολάζ εικόνων από την καθηµερινότητα και με ψηφίδες σχηματοποίησε τον εν λόγω Ιησού.

Αλήθεια, αν ο Χριστός ζούσε σήμερα, θα κάπνιζε; Ίσως και να έπρεπε να καπνίσει για να δει πώς είναι να περιμένεις τη γόπα από κάποιον να πέσει στο πεζοδρόμιο και να τη βουτήξεις γεμάτος λαχτάρα επειδή πάλι μπόρεσες να βρεις λίγες σταγόνες ηδονής από τη νικοτίνη.

Αν ο Ιησούς ζούσε σήμερα, θα έπρεπε να έχει κάποια σχέση; Ναι, για να ξέρει πώς είναι η απόρριψη ή η απόλυτη καψούρα.

Αν ζούσε ανάμεσά μας, θα έβλεπε τηλεόραση; Ποια θα ήταν η αγαπημένη του σειρά; Ποια θα ήταν η αγαπημένη του μουσική; Θα ήταν έντεχνος ή σκυλάς;

Αν ο Ιησούς ζούσε ανάμεσά μας, τι αυτοκίνητο θα οδηγούσε; Θα έπρεπε να έχει ένα για να γνωρίζει πώς είναι να καίγεται η μηχανή του και να το χρωστάει ακόμα για 3 χρόνια. Ή να έχει μοτοσυκλέτα, για να τον ρίξει κάποιος/α απρόσεκτος/η που μιλούσε στο κινητό και να ψάχνει για νοσοκομείο στις 4 τα ξημερώματα.

Αν ήταν εδώ, θα έπρεπε να κάνει για να φτάσει στο σπίτι του 2 ώρες, για μια απόσταση 20 λεπτών, ενώ ένας χοντρόλαιμος πολιτικός θα περνούσε από δίπλα του επιδεικτικά. Για να προσπαθούσε να μη ρίξει Χριστοπαναγίες. Όχι από ασέβεια προς την Πίστη και τα Θεία, αλλά από οργή.

Αν ο Χριστός ζούσε, θα έπρεπε, ίσως, να είναι πρόσφυγας. Για να ξέρει τον ξεριζωμό, για να έχει γνωρίσει τον ρατσισμό των Αρείων.

Αν ο Χριστός ζούσε σήμερα, τι δουλειά θα έκανε; Μάλλον θα έπρεπε να είναι απολυμένος για να ξέρει πώς είναι να γυρνάς στο σπίτι και όλοι να σε περιμένουν με το βλέμμα «τι έγινε; Βρήκες τίποτε;». Θα έπρεπε να είναι άνεργος για να φωνάζει έξω από κάποια επιχείρηση προκειμένου να πάρει πίσω το δικαίωμά του στην εργασία.

Αν ήταν εδώ σήμερα, θα έπρεπε να περάσει από κάποιο γκισέ του Κράτους, για να ξέρει πώς είναι να συναλλάσσεσαι με κάποιους ανθρώπους που γέρασαν πρόωρα από την απόλυτη βαρεμάρα και ότι τους δίνει χαρά να σε τρέχουν από γραφείο σε γραφείο.

Για πείτε μου, λοιπόν: πόσο υβριστής είναι ένας Ιησούς που φουμάρει;

Προσοχή!

http://pitsirikos.net/

Στη συνέντευξη Τύπου που παραχώρησαν σήμερα οι εκπρόσωποι της Τρόικας, τόνισαν πως είμαστε σε καλό δρόμο αλλά το επόμενο διάστημα είναι ιδιαίτερο κρίσιμο για την ελληνική οικονομία και τη χώρα μας. Λοιπόν, ξέρετε τι μου θυμίζει αυτό;


Αυτή η δήλωση των εκπροσώπων της Τρόικας –πως το επόμενο διάστημα είναι πολύ κρίσιμο- μου θυμίζει αυτές τις πινακίδες στην εθνική οδό που γράφουν «Προσοχή! Στα επόμενα δυο χιλιόμετρα συμβαίνουν θανατηφόρα ατυχήματα».

Οδηγείς επί χιλιόμετρα σε μια εθνική οδό –ο Θεός να την κάνει- με μιάμιση λωρίδα σε κάθε κατεύθυνση, χωρίς διαχωριστικό κιγκλίδωμα, με σπασμένες μπάρες, φαγωμένη άσφαλτο και χιλιάδες εικονοστάσια στην άκρη του δρόμου, και ξαφνικά βλέπεις μπροστά σου μια πινακίδα να σε ενημερώνει πως τόση ώρα ήσουν απόλυτα ασφαλής, αλλά τα επόμενα δυο χιλιόμετρα είναι το Πέρασμα της Κασσάνδρας και θα είσαι πολύ τυχερός αν καταφέρεις να τα διασχίσεις χωρίς να στουκάρεις.

Έτσι λοιπόν και η Τρόικα –αφού μας έχει αλλάξει τόσους μήνες τα φώτα- μας λέει πως το επόμενο διάστημα είναι πολύ κρίσιμο. Δηλαδή, μέχρι τώρα κάναμε περίπατο αλλά από δω και πέρα θα πρέπει να γίνουμε Ιντιάνα Τζόουνς για να καταφέρουμε να επιβιώσουμε.

Δευτέρα 22 Νοεμβρίου 2010

Φως στην άκρη του τούνελ.

του Χρ.Γιανναρα / http://yannaras.gr/

Εχει τεράστια σημασία για τους ενόχους της καταστροφής που ζει η Ελλάδα, να πείσουν τον λαό ότι είναι συνένοχος. Οτι «τα φάγαμε όλοι μαζί», κατά τη χυδαία εκφραστική του Θεόδωρου Πάγκαλου. Αν στο ιστορικό έγκλημα συμμετέχουμε όλοι, τότε νέμεση δεν θα λειτουργήσει ποτέ, αυτουργοί δεν υπάρχουν, οι κομματικές συντεχνίες συμφερόντων μπορούν να συνεχίσουν ατιμώρητες (και ανενόχλητες) να μας εμπαίζουν. Μπορεί ο πρωθυπουργός να εκβιάζει τον λαό, όπως μέχρι και χθες, με τη λογική των γκάνγκστερ: Ή ψηφίζετε τους κομματικούς μου κομισάριους στην τοπική αυτοδιοίκηση ή προκηρύσσω βουλευτικές εκλογές με σίγουρη συνέπεια την αδυναμία πια καταβολής μισθών και συντάξεων.


Ο λαός προσαρμόζεται με τους όρους του παιχνιδιού που καθορίζουν οι διαχειριστές της εξουσίας. Αυτή η προσαρμογή είναι, δυστυχώς, προϋπόθεση επιβίωσης των οικονομικά ασθενέστερων, ίσως και των μειωμένης καλλιέργειας κοινωνικών στρωμάτων, δηλαδή του κρίσιμου για το εκλογικό αποτέλεσμα αριθμού ψηφοφόρων. Αν τα κόμματα αγοράζουν ψήφους με σύστημα πελατειακό, ρουσφετολογικό, πώς και γιατί ο αδύναμος να αρνηθεί να συμπαίξει; Να ρισκάρει το ψωμί του για να υπερασπίσει τη δημοκρατία; Του το απαγορεύουν αυτοί που αποφάσισαν ιδιοτελέστατα τους όρους της «δημοκρατίας».
Τρία (τουλάχιστον) εμφατικά παραδείγματα ενισχύουν την πιστοποίηση πως, όταν προσφέρονται όροι υψηλών ποιοτικών απαιτήσεων, ο λαός ακολουθεί και προσαρμόζεται – τρεις ενδείξεις, που πιθανόν και να αντιλέγουν στη λογική της κοινής πνιγερής απαισιοδοξίας:

Το «Αττικό Μετρό» συμπληρώνει φέτος δέκα χρόνια λειτουργίας. Και όλοι οι σταθμοί του συνεχίζουν να εμφανίζουν την ίδια άψογη εικόνα της πρώτης μέρας. Αστραφτερή καθαριότητα, ούτε το παραμικρό σκουπίδι στο δάπεδο, άψογη καλαισθησία, ούτε η παραμικρή απόπειρα κάτι να γραφτεί στους τοίχους, να «διακινηθούν ιδέες» προοδευτικών δυνάμεων, να τολμηθεί ο αυτονόητος βανδαλισμός από τους ψυχανώμαλους διαχειριστές της «φυσιογνωμίας» των ελλαδικών πόλεων. Για ποιους λόγους η ελλαδική κοινωνία δέχθηκε αυτονόητα τους όρους του «Αττικού Μετρό» και τους τηρεί με άκρα συνέπεια, γιατί αυτή η εξαίρεση σε σύγκριση με την τριτοκοσμική αθλιότητα στον ΟΣΕ, στα ΚΤΕΛ, στα σχολικά και πανεπιστημιακά κτίρια, στα δημόσια νοσοκομεία, υπουργεία, οργανισμούς;

Σχετικό και το δεύτερο δεδομένο: η εικόνα και λειτουργία του Ωνάσειου Καρδιοχειρουργικού Κέντρου. Συμπληρώνει φέτος δεκαεφτά χρόνια στην υπηρεσία του ίδιου αυτού κοινού που συντηρεί συνθήκες ντροπής και απανθρωπίας στα περισσότερα από τα ανάλογα δημόσια ιδρύματα. Πού οφείλεται αυτή η διαφορά, γιατί μπαίνεις στο Ωνάσειο και νομίζεις ότι μετανάστευσες σε άλλη χώρα, σε άλλον πλανήτη, πώς πέτυχαν εκεί να διατηρούν επί τόσα χρόνια όχι μόνο αστραφτεράδα και καλαισθησία πολυτελούς κλινικής, αλλά και συμπεριφορές σεβασμού της ιδιαιτερότητας και αξιοπρέπειας του κάθε πολίτη;

Τρίτο, το γνωστό και πολυσχολιασμένο δεδομένο: η εικόνα μιας άλλης Αθήνας τις μέρες των Ολυμπιακών Αγώνων, το καλοκαίρι του 2004 (παρ’ όλο που ήταν ολέθρια για τον τόπο πολιτική επιλογή η διοργάνωσή τους). Αλλες συγκοινωνίες, άλλες δημόσιες υπηρεσίες, άλλες τράπεζες, άλλα μαγαζιά, άλλες συμπεριφορές. Τίποτα εκείνες τις μέρες στο τριτοκοσμικό λεκανοπέδιο δεν θύμιζε την κατεστημένη κακομοιριά της υπανάπτυξης, τον αισθητικό εκβαρβαρισμό, την εγωκεντρική χυδαιότητα στις συμπεριφορές, δηλαδή τα μόνιμα, ενδημικά στην πρωτεύουσα συμπτώματα θανατερής παρακμής. Γιατί, πώς δικαιολογείται αυτή η συλλογική μεταμόρφωση, η ανάδειξη μιας άλλης Ελλάδας, με διαφορετικούς όρους ύπαρξης και συνύπαρξης;

Είναι φαεινότερο και από τον ήλιο: Ο λαός δίνει προτεραιότητα στην κάλυψη των αναγκών του, όμως αν του επιβληθεί η κάλυψή τους με όρους όχι υπανάπτυξης αλλά ποιότητας, είναι σίγουρο για τον Ελληνα, ακόμα σήμερα, ότι θα πειθαρχήσει, θα σεβαστεί την ποιότητα σε πείσμα της πλύσης εγκεφάλου στην οποία έχει υποβληθεί μεθοδικά τα τελευταία τριάντα χρόνια. Αιτία της υπανάπτυξης, αιτία όλων των δεινών, κάθε συμφοράς, είναι ο εκφαυλισμός και η μεθοδική εξηλιθίωση του λαού από τις κομματικές συντεχνίες συμφερόντων. Ας μπορούσαν να συνειδητοποιήσουν, οι Ελληνες τουλάχιστον, τον θρασύτατο εκβιασμό που τους άσκησε, πριν από μια εβδομάδα, ο πρωθυπουργός τους:

Να ψηφίσετε, έλεγε, άρχοντες της τοπικής αυτοδιοίκησης και μάλιστα για καινούργια θεσμικά μορφώματα με διευρυμένες εξουσίες. Αλλά δεν έχει σημασία αν ψηφίσετε ικανούς ή ανίκανους, τίμιους ή φαύλους, ευφυείς ή μικρονοϊκούς. Πρέπει να ψηφίσετε τη δική μου καμαρίλα, αλλιώς πηγαίνω για εθνικές εκλογές και οδηγώ τη χώρα σε επίσημη πτώχευση, στάση πληρωμών, πείνα και τρόμο.

Και όπως πάντοτε, τριάντα χρόνια τώρα, ο αμοραλισμός του ΠΑΣΟΚ υπαγορεύει πολιτική στη «Νέα Δημοκρατία»: Ο κ. Σαμαράς πειθάρχησε στο εκβιαστικό δίλημμα, συνέπαιξε πάραυτα με το φασιστικό τέχνασμα. Οχι απλώς δεν τόλμησε, αλλά ούτε διανοήθηκε να ξεγυμνώσει τη λογική του παπανδρεϊσμού, να πει στον λαό: Εγώ δεν δίνω χρίσμα σε κομματικούς κομισάριους, σας καλώ να ψηφίσετε ακομμάτιστα, να τιμήσετε τους ικανούς, τους ανιδιοτελείς και όποιον εμφανιστεί ότι δήθεν με εκπροσωπεί, να τον μαυρίσετε. Στην απροκάλυπτη απαίτηση των Παπανδρέου να αλλοιώσουν τον χαρακτήρα των εκλογών Τ. Α. για να πετύχουν μονοδιάστατο κομματικό κράτος, σας καλώ να αντιτάξετε την προτεραιότητα της δημοκρατίας, να επιλέξετε ποιότητα, όχι ποιμνιοστάσιο.

Θα ήταν κίνηση ρουά – ματ στην πολιτική σκακιέρα. Αλλά η Ν. Δ., για μια ακόμα φορά, προτίμησε να σέρνεται όπου την πηγαίνει το ΠΑΣΟΚ περιφέροντας τη γοητεία Κικίλια για να σαγηνεύσει ψηφοφόρους.

Οσοι αντιλαμβάνονται το τρομακτικό αδιέξοδο στο οποίο έχουν οδηγήσει τη χώρα τα δύο κόμματα «εξουσίας», δεν μοιάζει να γεμίζουν μια πλατεία Συντάγματος. Αν τη γέμιζαν, τότε η ειρηνική εκεί εγκατάστασή τους, μέρες και νύχτες, αδιάλειπτα, με αίτημα τη ριζική επαναδιαπραγμάτευση του «Μνημονίου» από εξωκομματική υπηρεσιακή κυβέρνηση, θα ήταν φως στην άκρη του τούνελ.

Πολιτικός και λίγο ηθοποιός.

του Άλκη Γαλδαδά / http://www.protagon.gr/

«Θα είμαι κοντά σας» διαβεβαίωσε ο Πρωθυπουργός, το βράδυ των επαναληπτικών εκλογών, τους νεοεκλεγέντες και αμέσως μετά την έκανε για το Παρίσι. «Μια ζωή σε θυμάμαι να φεύγεις» ήταν η φράση που μου φάνηκε ότι ταίριαζε ακριβώς. Τίτλος από μια παλιά ταινία της μακαρίτισσας Φρίντας Λιάπα. Και νοερά ακολουθώντας τον στο ταξίδι του, να που έρχονται και κάτι σκηνές από την ταινία «Οι γενναίοι του Μπρανκλεόνε». Του Μάριο Μονιτσέλι, με το Βιτόριο Γκάσμαν να ενσαρκώνει ένα θλιβερό και ξεπεσμένο ιππότη με τους ακόμη πιο θλιβερούς ακολούθους του, να πορεύονται νομίζοντας ότι θα κατακτήσουν τον κόσμο. Εννοείται πως μόνο εκείνοι πίστευαν ότι τα πράγματα πάνε καλά.


Μετά, μέσα στην εβδομάδα, που άρχισε η πλύση εγκεφάλου με το κόμμα της Ντόρας εγώ να έχω κολλήσει στην τελευταία και κλασική πια σκηνή από την ταινία «Δεσποινίς ετών 39» με το Λογοθετίδη που παίρνει στα γόνατά του τη Σμάρω Στεφανίδου, την... υπερώριμή αδελφή του, την ταχταρίζει και την παρηγορεί καθώς έχουν ξεμείνει και οι δυο στο ράφι. Φαντάζομαι λοιπόν μια Ντόρα αμέσως μετά την ήττα από το Σαμαρά στα γόνατα του Κ. Μητσοτάκη. Να της χαϊδεύει τα μαλλιά και να της υπόσχεται πως θα της φτιάξει δικό της κόμμα. Και να που ο μπαμπάς κράτησε το λόγο του. Και σιγά μην πρέπει δώσουμε παραπάνω σημασία σε αυτό το γεγονός και σ’ αυτό το κόμμα (αν και τα κανάλια άρχισαν το σπρώξιμο). Μια δραματική κωμωδία θα είναι από εδώ και πέρα οι προσπάθειες της Ντόρας να ξαναγίνει υπουργός και θα της χρειαζόταν ένας Αλέκος Σακελλάριος να σκηνοθετεί πλέον τις εμφανίσεις της για να μας είναι υποφερτές.

Μ’ αυτά και μ’ αυτά κατέληξα τις προηγούμενες ημέρες να παίζω ψάχνοντας για ταινίες, σκηνές και πρωταγωνιστές που ταιριάζουν στην πολιτική μας σκηνή. Οι ειδήσεις μας πονούν. Οι πολιτικοί μας παραπλανούν. Ας διασκεδάσουμε κι εμείς λίγο μαζί τους.

Κλακέτα λοιπόν και αρχίζουμε.
Παύλος Γερουλάνος. Ο εκφραστής μέσα στο υπουργικό συμβούλιο, του dolce far niente, του «ηδύ το ουδέν πράττειν» δηλαδή. Απόφοιτος του Χαρβαρντ και του ΜΙΤ, μου θυμίζει πιο πολύ έναν ηθοποιό με λαμπρές σπουδές επίσης. Το όνομά του; Αλέκος Τζανετάκος. Με σπουδές στο Θέατρο Τέχνης και την Ανωτέρα Σχολή Κινηματογράφου αν και δεν του φαινόταν αυτά και τόσο, ήταν πολύ πειστικός όταν έπαιζε το ρόλο του πλουσιόπαιδου. Ενός γιού-ζημιά, που τον κυνηγούσε ο μπαμπάς του να αφήσει την κοσμική ζωή για να σηκωθεί νωρίς και να ασχοληθεί με τις επιχειρήσεις τους. Αλλά όταν κατέβαινε στο εργοστάσιο της οικογένειας οι γύρω του παρακαλούσαν να ασχολείται όσο γίνεται λιγότερο μαζί τους και με τη δουλειά. Είχε όμως όπως και ο Παύλος πάντα ασυλία σε ό,τι και αν έκανε κανονίζοντας δυστυχώς τις τύχες άλλων.

Γιώργος Παπακωνσταντίνου. Όταν μάλωνε με τη Λούκα Κατσέλη μου θύμιζαν τον Ορέστη Μακρή και τη Γεωργία Βασιλειάδου στο «Η Κυρά μας η Μαμή». Κόντρες «επιπέδου» μπροστά στα μάτια όλου του κόσμου, που κανένα δεν ωφέλησαν. Φυσιογνωμικά πάντως δεν ταυτίζω τον Υπουργό με κανένα Τσάρο (και μάλιστα από εκείνους τους επιβλητικούς, του Αϊζενστάιν). Μου φέρνει όμως συνέχεια στο μυαλό έναν μεγάλο κωμικό. Το Ρόμπιν Γουίλιαμς, έστω και αν ο υπουργός δεν γελάει όπως ο αγαπητός μας και με τεράστιο ταλέντο Ρόμπιν. Ούτε μας έχει χαρίσει πολύ γέλιο, γιατί οι γκάφες του μέχρι σήμερα είχαν για εμάς δραματικές συνέπειες. Έτσι, στο μέλλον, όταν τα πράγματα γίνουν ακόμη χειρότερα, δεν το αποκλείω, να τον δούμε να φεύγει από την Πλατεία Συντάγματος μεταμφιεσμένος. Πώς; Μάλλον σαν «Κυρία Ντάμπφάιρ», θυμίζοντάς μας την εκπληκτική εκείνη ταινία του μεγάλου Ρόμπιν.

Θεόδωρος Πάγκαλος. Έχετε δει παλιά φωτογραφία του; Εγώ ναι. Όταν κάποτε ήταν υπεύθυνος για μια εκδήλωση-γιορτή του περιοδικού «Αντί» στο παλιό εργοστάσιο πάγου στη στάση Κλωναρίδου. Ένας αδύνατος άνδρας, μέσα στο γκρίζο κοστουμάκι του, κλειστή ζιβάγκο μπλούζα, υπεύθυνος και για το κυλικείο σ’ εκείνη τη γιορτή, που πουλούσε κάτι κουλούρια Θεσσαλονίκης και άλλα τέτοια ταπεινά εδέσματα. Ήταν «η νιότη που έλεγε πως θα γινόταν άλλος». Αλλά φευ έγινε ο σημερινός γίγαντας στη σκέψη και το σώμα που σε λίγο δεν θα υπάρχει ρούχο να τον χωρέσει και κυβερνητική θέση αντάξιά του. Τον φαντάζομαι πλέον να εμφανίζεται αλειμμένος λάδι, τυλιγμένος μόνον με προβιές αγρίων ζώων, τέλειος σε ένα ρόλο που ανέδειξε κάποιος άλλος κακός και σαν ηθοποιός και σαν πολιτικός. Εννοώ τον Άρνολντ Σβαρτσενέγκερ ως Κόναν το Βάρβαρο. Καλή σταδιοδρομία λοιπόν Θεόδωρε (εξ ίσου)Βάρβαρε.

Άννα Διαμαντοπούλου. Ματιά-λεπίδι και μερικές σταγόνες ξινίλας απαραίτητες στον εξοπλισμό της. Πάντα καλοντυμένη αλλά εισπράττοντας ελάχιστη συμπάθεια από τους γύρω της. Μια σιδηρά κυρία τυλιγμένη σε μαλακά ταγιέρ. Δυστυχώς όχι μόνο όταν παλεύει με το Γενικό Γραμματέα του Υπουργείου της και με τους πρυτάνεις αλλά και όταν αποφασίζει για οικονομίες στα νηπιαγωγεία, στα γυμνάσια, στα πανεπιστήμια. Λάθος της να μη δώσει μάχη και ας έπεφτε στο τέλος ηρωικά για να μείνουν έξω τα παιδιά από τις περικοπές. Υπήρξε στον κινηματογράφο ο τέλειος ρόλος, ο γραμμένος για την Άννα. Τι μέσον να έβαλε η Μέριλ για να παίξει εκείνη στο: «Ο διάβολος φορούσε Πράντα»;

Αλέξης Τσίπρας. Με λυγμό στη φωνή και δράμα στις αγορεύσεις του, αλλά όσο περνάει ο καιρός να γίνεται όλο και λιγότερο πειστικός, με λόγο να ξύνει μόλις την επιφάνεια, συνθηματολογικό, κούφιο, φθηνό, χάνει λάδια και οπαδούς ο αρχηγός. Ένα (πρώην)παιδί-θαύμα που έμεινε στα ρηχά. Θα του πήγαιναν ίσως οι ρόλοι ενός άλλου παιδιού-θαύμα. Ο λόγος για το μικρό Βασιλάκη Καΐλα, ανακάλυψη του Κακογιάννη, όπως ο μικρός Αλέξης ήταν ανακάλυψη του κυρ Αλέκου του Αλαβάνου. Ο Βασιλάκης με τα τεράστια σουξέ σαν «Λουστράκος» και άλλες ταινίες δυστυχίας μετά από πολλά βάσανα κατέληξε να κάνει σπηκάζ σε παιδικά προγράμματα. Ο Αλέξης από το 18% και τις παλιές εκείνες δόξες καταλήγει τώρα κάτι σαν τροχονόμος που βλέπει να φεύγουν για αλλού οι διάφορες συνιστώσες του κόμματός του.

Ευάγγελος Βενιζέλος. Εδώ έχουμε έναν κορυφαίο πολιτικό. Και θα παραπέμψουμε αναγκαστικά σε κορυφαίο ερμηνευτή. Τίποτα λιγότερο από τον ίδιο τον Μάρλον Μπράντο στο «Νονό». Που εκτελούσε τους αντιπάλους του με τα λόγια. Το ίδιο και ο Μπένυ, που χειρίζεται το λόγο σαν να είναι στιλέτο. Όταν σε περιλάβει είσαι τελειωμένος. Και γενικότερα ό,τι πει εκείνος γίνεται. Θα τον θυμάμαι πάντα, νάναι καλά, τότε, λίγο πριν τους Ολυμπιακούς Αγώνες, όταν πήγε κάποιο δικαστήριο να ψελλίσει πως είναι παράνομο ένα κτίριο που χτιζόταν εκεί στο Μαρούσι. «Θα γίνει», είπε τότε ο Υπουργός, η απόφαση του δικαστηρίου δεν θα μας εμποδίσει. Και έγινε. Ακριβώς όπως αν μιλούσε ο Δον Κορλεόνε. Όλοι εμείς οι ευλαβείς προσκυνητές του σημερινού Athens Mall, γιατί εκεί κατέληξε το κτίριο, προσκυνούμε τη χάρη του.

Δημήτρης Δρούτσας. Αυτό είναι «ευκολάκι» και ο αναγνώστης ήδη ξέρει. Εκατόν είκοσι χιλιόμετρα πορεία από το ξενοδοχείο όπου έμενε στην άγρια Νέα Υόρκη μέσα σε ένα 4Χ4 και με συνοδεία έκανε ο άνθρωπος για να πάει να ψωνίσει στα Woodbury Common Premium Outlets. Δεν έπρεπε με τίποτα να πάρει το ρόλο εκείνη η άλλη η κρύα στην ταινία «Ψωνίζω άρα Υπάρχω». Θα μπορούσε μάλιστα να έχει γυριστεί και μια επιπλέον υπέροχη σκηνή στην ταινία όπου ο, όπως τον χαρακτήρισαν τα αμερικανικά εμπαθή έντυπα, shopaholic κ. Υπουργός φθάνοντας στο ταμείο με ένα βουνό ρούχα στην αγκαλιά και δίνοντας την κάρτα του στην έκπληκτη ταμία αυτή να αναφωνήσει: «Γουάου! Εσείς είστε που χειρίζεστε το Μακεδονικό;»...

Αντώνης Σαμαράς. Είναι ο μόνος που θα μπορούσε να αντικαταστήσει και τώρα και στο παρελθόν, και στις πράξεις και στα λόγια ένα σεπτό πρωταγωνιστή του ελληνικού κινηματογράφου, κυριολεκτικά και μεταφορικά. Χωρίς άλλα σχόλια, κολακείες, υπονοούμενα δίνω το όνομά του. Στην καρδιά μου ο Αντώνης είναι κάτι σαν ένας Πρέκας της πολιτικής. Νομίζω πως τον τιμώ κιόλας. Κάνω λάθος;

Μιχάλης Χρυσοχοΐδης. Δεν έχει μουστάκι. Και το βλέμμα του ατσάλι σκέτο. Κοιτάζει πολύ πιο πίσω από εσένα, μακριά στα βουνά, εκεί που μπορεί να βρίσκεται ακόμη ο Παλιοκώστας, ο μεγάλος καημός του κ. Υπουργού. Φυσιογνωμικά απέχει από τη φάτσα του Πίτερ Σέλερς στον Ροζ Πάνθηρα και δεν είναι πια Υπουργός Προ Πο. Όταν ήταν πάντως κάτι οι γκάφες του κάτι που του έχει συμβεί κατά λάθος να του βγαίνουν οι «φάσεις» όπως λέμε στο ποδόσφαιρο και όποιους κυνηγούσε πεφταν επάνω του από μόνοι τους, μας θυμίζει ότι ο ρόλος εκείνου του παλιού και επιτυχημένου επιθεωρητή Κλουζό του πάει πολύ.

;;;;;;;;;;;;;;;;;;;. Δεν τολμώ να προφέρω τον τίτλο και το όνομά του. Οι κεραυνοί του θα με φθάσουν όπου και να βρίσκομαι. Αντιστρέφω και σας δίνω τον ήρωα της πασίγνωστης και πολύ ποιοτικής ταινίας του Όμηρου Ετστρατιάδη. Βάλτε εσείς το όνομα δίπλα και υποστείτε τις συνέπειες. Το πόνημα πάντως ονομαζόταν: «Ο παπά-Σούζας».

Σταματώ εδώ για να αφήσω χώρο για τους αναγνώστες. Επίτηδες έμειναν έξω πολλοί άλλοι «μεζέδες» για να ενεργοποιηθείτε κι εσείς. Παπαρήγα, Ψωμιάδης, Μπιρμπίλη, Ραγκούσης, Κατσέλη, Αλαβάνος, Ρέπας, Καρατζαφέρης, Παπουτσής, Άδωνις κλπ όλοι ενεργοί στην πολιτική, που περιμένουν να τους ταιριάσετε με τον κατάλληλο ρόλο. Επίσης μπορείτε να καταλήξετε και σε καλύτερα παραδείγματα για τα πρόσωπα που... τίμησα λίγο πιο πάνω. Δημιουργείστε και στείλτε. Το έστω και πικρό γέλιο σε στιγμές απελπισίας είναι φάρμακο.

Κύριε Πρωθυπουργέ, σας συνιστώ να...

Γράφει η Ειρήνη Λούκου / http://www.mediasoup.gr/node/21614


Κ. Πρωθυπουργέ σας συνιστώ
στο επόμενο ραντεβού σας με την ΤΡΟΙΚΑ, να πάρετε μαζί σας μερικούς από τους χιλιάδες εξαθλιωμένους συνταξιούχους, ξέρετε από αυτούς τους ετοιμοθάνατους διαδηλωτές, που ψάχνουν τον επιούσιο στα σκουπίδια των λαϊκών αγορών, που στήνονται, για το χαρτάκι της ελπίδας, από τα άγρια χαράματα στο λεηλατημένο ΙΚΑ, μερικούς ηλιοκαμένους, κουρελήδες αγρότες, ξέρετε από αυτούς, με τα σκαμμένα σκυθρωπά πρόσωπα, θύματα των μεσαζόντων και των «επιδοτούμενων» φεουδαρχών και μερικούς από τους εκατοντάδες άνεργους νέους, ξέρετε από αυτούς που «διάγουν βίον λιτόν εξ επιβολής», χωρίς χρώμα, χωρίς όνειρα και χαμόγελο, γιατί οι δανειστές μας βλέπουν τους κυβερνώντες, τους αντιπολιτευόμενους και τους περί αυτούς, επωνύμως ενδεδυμένους και αρωματισμένους, με πανάκριβα αυτοκίνητα, πολυτελείς βίλες «βορείων προαστίων», εξοχικά παλάτια «στο νησί των άνεμων», με εταιρίες off shore και καταθέσεις εκατομμυρίων ευρώ, εκ «νομίμων» προμηθειών και κλοπών και νομίζουν πως κάπως έτσι ζει και ο λαός, με αποτέλεσμα να μας δανείζουν με επιτόκια που σφίγγουν το λαιμό του Έλληνα πολίτη, προκαλώντας τον ψυχολογικό και ηθικό μας πνιγμό.

Η εκπομπη της Δευτερας 22/11.

Ακουστε την εκπομπη της Δευτερας 22/11! Καλη Εβδομαδα!


Κατεβαστε την εκπομπη απο εδω:
http://www.divshare.com/download/13280956-179

Παρασκευή 19 Νοεμβρίου 2010

Αυτό το στικάκι πού να το βάλω;

http://pitsirikos.net/

Για δεύτερη συνεχή χρονιά, ο υπουργός Οικονομικών παραδίδει στον πρόεδρο της Βουλής τον προϋπολογισμό σε στικάκι. Προφανώς, ο κ. Παπακωνσταντίνου και ο κ. Πετσάλνικος ανήκουν σε αυτούς που πιστεύουν πως το μέγεθος δεν έχει καμία σημασία.

Η κατάθεση του προϋπολογισμού είναι εξαιρετικά θετική. Πρέπει να είναι μια από τις ελάχιστες καταθέσεις στη χώρα μας το τελευταίο διάστημα. Όλοι αναλήψεις κάνουν.

Η εκπομπη της Παρασκευης 19/10.

Ακουστε την εκπομπη της Παρασκευης 19/11!


Κατεβαστε την εκπομπη απο εδω:
http://www.divshare.com/download/13237688-64d

Πάρτε...γαλότσες.

του Γιάννη Σιδέρη / http://www.protagon.gr/

Πολύ επίσημη και «θεσμική» η ανακοίνωση της κυβέρνησης, ενημέρωνε ότι ο πρωθυπουργός θα παραβρεθεί σήμερα στην σύνοδο του ΝΑΤΟ στη Λισαβόνα όπου «αναμένεται να υιοθετηθεί το νέο Στρατηγικό Δόγμα του ΝΑΤΟ, το οποίο θα αποτελέσει έναν οδηγό πορείας της Συμμαχίας για την επόμενη δεκαετία. Το νέο Στρατηγικό Δόγμα είναι απαραίτητο, προκειμένου το ΝΑΤΟ να είναι σε θέση να ανταποκριθεί στις νέες προκλήσεις και απειλές κατά της ασφάλειας του ευρώ-ατλαντικού χώρου».


Επίσης, στο πλαίσιο της Συνόδου, κατά την επίσημη ανακοίνωση, θα συζητηθούν:

-Οι εταιρικές σχέσεις του ΝΑΤΟ με άλλους διεθνείς Οργανισμούς (Ε.Ε, ΟΗΕ, ΟΑΣΕ) και χώρες που συνεργάζονται, σε διάφορα επίπεδα, με τη Συμμαχία.

-Το πρόγραμμα της Αντιπυραυλικής Άμυνας, που στοχεύει στην προστασία της επικράτειας και των πληθυσμών των συμμαχικών χωρών από την πυραυλική απειλή.

- Οι αναγκαίες μεταρρυθμίσεις στις αμυντικές υποδομές του ΝΑΤΟ, ώστε να προσαρμοστούν στις νέες απαιτήσεις ασφαλείας, σε συνδυασμό με τις επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης.
Τι να σημαίνει άραγε η τελευταία παράγραφος που αναγγέλλει προσαρμογή «στις νέες απαιτήσεις ασφαλείας, σε συνδυασμό με τις επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης»;


Α, κάτι πολύ …απλό. Τα ΝΑΤΟ από αμυντική συμμαχία που συγκροτήθηκε τον καιρό του ψυχρού πολέμου, θα γίνει μια επιθετική παρεμβατική δύναμη, θα γίνει ο νέος παγκόσμιος μπάτσος καταστολής, που παρότι δοκίμασε τις δυνάμεις το στο Αφγανιστάν και έκαψε τα φτερά του, επανέρχεται ως πληγωμένος σκύλος να δαμάσει την παγκόσμια κοινότητα, να καταστείλει λαϊκές ελευθερίες, να αντιδράσει στη θέληση των λαών να χαράξουν από μόνοι τους μια άλλη πορεία…

Η «εσωτερική γλώσσα» τη συμμαχίας, όπως αναδεικνύεται από διαβαθμισμένα έγγραφα, αποδέχεται ότι ναι μεν δεν υφίσταται πλέον ο κίνδυνος συμβατικής επίθεσης μεγάλης κλίμακας (ήταν λόγος που συγκροτήθηκε επί ύπαρξης ανατολικού μπλοκ) , νέοι κίνδυνοι δημιουργούνται στο εσωτερικό των κρατών, καθώς θα εκρήγνυνται θύλακες εσωτερικών κρίσεων που θα έχουν - λέει- επιπτώσεις στην ασφάλεια των κρατών – μελών του ΝΑΤΟ!

Οι κίνδυνοι αυτοί, μεταξύ άλλων, θα είναι η διασυνοριακή διακίνηση όπλων, προσώπων και ναρκωτικών (σ.σ. ας πούμε καλώς, αν και υπάρχουν διεθνείς υπηρεσίες επιφορτισμένες να αντιμετωπίζουν τέτοιες δραστηριότητες), η κακή διακυβέρνηση τρίτων χωρών (σ.σ. νάτη η πολιτική «ορθότης»),η δημογραφική έκρηξη και η οικονομική δυσπραγία (σ.σ. άρα και οι ενδεχόμενες εξεγέρσεις που αυτές θα τροφοδοτήσουν) και …οι κοινωνικές, εθνικιστικές και θρησκευτικές αντιπαραθέσεις (σ.σ. η ύπαρξη ενός, ας πούμε, θεοκρατικού καθεστώτος όπου γης, ή ένας εμφύλιος που θα τροφοδοτηθεί από την οικονομική δυσπραγία θα δικαιολογούν την επέμβαση τη Συμμαχίας)!

Οι λαοί πλέον όταν εξεγείρονται κατά μισητών καθεστώτων, εναντίον αιμοσταγών δικτατόρων (όσοι έχουν απομείνει), εναντίον λαοπλάνων ηγετών ή προδοτικών κυβερνήσεων, δεν θα έρχονται αντιμέτωποι με τις εσωτερικές στρατιωτικές και αστυνομικές καθεστωτικές δυνάμεις. Θα έχουν να αντιμετωπίσουν τις σιδηρόφρακτες στρατιές του ΝΑΤΟ, οι οποίες ευέλικτες πλέον (σ.σ. είναι και αυτό αντικείμενο της Συνόδου) θα μπορούν αν ακροβολίζονται με όπλα υπερσύγχρονης, σχεδόν ρομποτικής, τεχνολογίας και να καταστέλλουν τις λαϊκές εξεγέρσεις.

Φυσικά η αντίθετη άποψη θα μπορούσε να αντιτείνει ότι στον καιρό της αστάθειας, της αναβίωσης των θρησκευτικών φονταμενταλισμών (σ.σ. ποιος φταίει; μήπως η Αμερική με την στάση που τηρεί δεκαετίες τώρα στο παλαιστινιακό και τη Μέση Ανατολή;), στον καιρό των εθνικισμών που αναδύονται επιθετικοί (σ.σ. μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ και τους οποίους τροφοδότησε η Αμερική και ο Σόρος), μετά την νέα παγκόσμια πείνα που μπορεί να έρθει με βάση την μελλοντική ανεπάρκεια στον τομέα της γεωργικής παραγωγής (σ.σ. δεν είναι δικές μας απόψεις αυτές, από μελέτες απορρέουν), μετά… μετά..μετά… ίσως κάποιος πει, ότι χρειάζεται ένας διεθνής οργανισμός που θα επιβάλει την ευταξία σον πλανήτη.

Αντε ως καλοπροαίρετοι να συμφωνούσαμε μαζί του, να λέγαμε ναι. Εφόσον όμως ο οργανισμός αυτός θα ετίθετο υπό τις εντολές ενός πλανητικού οργανισμoύ του ΟΗΕ ας πούμε στο πιο ανεξάρτητο - με την συμμετοχή και την συνεισφορά γνώμης και ψήφου, των κρατών όλου του πλανήτη. Μόνο που στο νέο στρατηγικό δόγμα του ΝΑΤΟ ο ΟΗΕ δεν φαίνεται πλέον να παίζει καθοριστικό ρόλο, ο οποίος θα έδινε, έστω, τα προσχήματα νομιμότητας στη δράση της συμμαχίας…
Το ΝΑΤΟ προσανατολίζεται να δρα μόνο του. Και θα δρα - υποτίθεται- με την σύμφωνη γνώμη των μελών του - οπότε να υποθέσουμε ότι π.χ. η μπατιρισμένη ψωροκώσταινα θα έχει την ίδια βαρύτητα γνώμης με τον αετό των ΗΠΑ… Αύριο θα ξέρουμε...

Πως το έλεγε ο Μίκης Θεοδωράκης σε κείνη την συγκέντρωση στο Σύνταγμα για την επίθεση στη Σερβία; Πάρτε γαλότσες. Το μέλλον φέρνει πολύ νερό.