Ελάχιστες χώρες του λεγόμενου «Δυτικού» κόσμου επηρεάστηκαν σε τόσο μεγάλο βαθμό από την κατάρρευση του Ανατολικού Μπλοκ, όσο η Ελλάδα. Πράγματι, η πτώση του τείχους του Βερολίνου, η εκτέλεση του Νικολάε Τσαουσέσκου, ο κατακερματισμός της Ε.Σ.Σ.Δ. και όλα εκείνα τα συνταρακτικά γεγονότα που συνέβησαν στο μεταίχμιο των δεκαετιών του ’80 και του ’90 προκάλεσαν σεισμό στο ελληνικό πολιτικό γίγνεσθαι και δημιούργησαν μια νέα κατηγορία ανθρώπων η οποία στο πέρασμα του χρόνου ενισχύεται και γιγαντώνεται.
Μιλάω φυσικά για τους διαβόητους Αριστεροδέξιους.
Οι Αριστεροδέξιοι ζουν και κινούνται ανάμεσά μας. Όσοι από εσάς έχουν δει την αριστουργηματική ταινία του Κάρπεντερ “They Live” καταλαβαίνετε τι εννοώ…
Πρόκειται για ένα φαινομενικά ανομοιογενές σύνολο το οποίο όμως διακρίνεται από πολύ συγκεκριμένες απόψεις περί παντός επιστητού. Η ιδεολογία τους είναι ένα νοσηρό κράμα εθνικισμού (βλέπε ρατσισμού) και Μαρξισμού (αν και ελάχιστοι από αυτούς έχουν διαβάσει τον παλιόφιλο τον Καρλ). Οι ίδιοι δηλώνουν «αριστεροί», συχνά και «ακροαριστεροί» παρ’ότι ψηφίζουν (ή στην χειρότερη περίπτωση έχουν ψηφίσει) τα περισσότερα κοινοβουλευτικά κόμματα.
Η ιδεολογική τους προέλευση ποικίλει. Πολλοί στηρίζουν τα κόμματα της Αριστεράς (ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ) αλλά δεν λείπουν και οι απόγονοι αυτών που το 89 αποκαλούσαμε «Αυριανοτομπριστές» αλλά και πρώην (;) Δεξιοί.
Οι «Αριστεροδέξιοι» απεχθάνονται κάποια συγκεκριμένα άτομα. Μισούν π.χ. θανάσιμα Σημίτη και Γ. Παπανδρέου αλλά και ολόκληρη την οικογένεια Μητσοτάκη. Παραδόξως αντιπαθούν και το ΛΑΟΣ- και λέω «παραδόξως» γιατί οι απόψεις τους ουσιαστικά ταυτίζονται με αυτές του Γ. Καρατζαφέρη. Μην ξεχνάτε όμως: Οι άνθρωποι αυτοί λένε (και το πιστεύουν!) πως είναι αριστεροί.
Στην αντίπερα όχθη υπάρχουν τα «τοτέμ» του χώρου. Πολιτικές προσωπικότητες –ντόπιες και ξένες- οι οποίες συνήθως έχουν αφήσει τούτο τον μάταιο κόσμο. Ανάμεσα σε αυτούς ξεχωρίζουμε τον Ανδρέα Παπανδρέου (παρ’ότι το «βρώμικο» ’89 αρκετοί νυν αριστεροδέξιοι τον αποκαλούσαν «πορνόγερο» και άλλα τέτοια ωραία), τον Άρη Βελουχιώτη (λατρεμένος στον χώρο ακόμη και από άτομα που οι παππούδες τους ήταν Ταγματασφαλίτες και Γερμανοτσολιάδες) και φυσικά τον μεγάλο ήρωα και ειρηνοποιό των Βαλκανίων, Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς.
Οι Αριστεροδέξιοι σπάνια είναι νεαρής ηλικίας. Αν και υιοθετούν με ευλάβεια το στερεότυπο της άμοιρης και αθώας ελληνικής νεολαίας δύσκολα θα συναντήσεις κάποιον κάτω των 25. Αντίθετα, προς τα πάνω δεν υπάρχει «ταβάνι», μπορείς να βρεις ακόμη και άτομα που πρόλαβαν τον Εμφύλιο. Σε ότι αφορά την οικονομική τους κατάσταση δε, οι Αριστεροδέξιοι δεν είναι των άκρων. Δεν πρόκειται να βρεις κανέναν από δαύτους να δουλεύει ως οικοδόμος αλλά ούτε και να είναι εφοπλιστής. Οι περισσότεροι από αυτούς έχουν μια (σχετική) οικονομική άνεση αν και συνήθως δηλώνουν πάμφτωχοι. Τέλος, η μόρφωσή τους θα μπορούσε να χαρακτηριστεί «μέτρια», χωρίς όμως να λείπουν ακόμη και καθηγητές πανεπιστημίου οι οποίοι συχνά είναι και οι γκουρού του χώρου.
Οι Αριστεροδέξιοι έχουν «αγκαλιάσει» όλες τις «ευκολίες» τις αριστερής ιδεολογίας. Όπως είπαμε και παραπάνω το 99% από δαύτους δεν έχει διαβάσει ούτε μια σελίδα από το «Κεφάλαιο» και γι αυτό απλώς πιπιλάει λέξεις τύπου «πλουτοκρατία», «εργατιά», «αφεντικά», «ιμπεριαλισμός», «καπιταλισμός» κλπ κλπ. Στα μάτια τους ο «λαός» (εξυπακούεται πως μιλάμε αποκλειστικά για τον ελληνικό λαό) είναι de facto αθώος και αγνός και από το πρωί ως το βράδυ του πίνουν το αίμα οι πλούσιοι, οι πολιτικοί και οι δημοσιογράφοι. Οι αριστεροδέξιοι μιλάνε συχνά για «φασισμό»- γι αυτούς όμως η συγκεκριμένη έννοια δεν περιλαμβάνει τον Χίτλερ και Μουσολίνι τον αλλά τους εκάστοτε ηγέτες των ΗΠΑ και των μεγάλων δυτικοευρωπαϊκών χωρών καθώς και το ελληνικό κράτος σε κάθε μορφή έκφρασής του τα τελευταία 15 χρόνια.
Ένα βασικό χαρακτηριστικό των αριστεροδέξιων είναι ότι μισούν όλο τον κόσμο. Πανηγύρισαν έξαλλα το 2001 όταν έβλεπαν τους Αμερικάνους να πέφτουν από τα παράθυρα των Δίδυμων Πύργων ενώ γουστάρουν και τις εκάστοτε βομβιστικές επιθέσεις σε Λονδίνο, Μαδρίτη κ.α. Θεωρούν τους Τούρκους θανάσιμους εχθρούς του έθνους και λυπούνται που δεν έγινε πόλεμος στα Ίμια ενώ ανάλογα συναισθήματα τρέφουν και για τους «γυφτο»Σκοπιανούς.
Ο μεγαλύτερος εχθρός βέβαια είναι οι Εβραίοι. Οι αριστεροδέξιοι τους θεωρούν όνειδος για την ανθρωπότητα και κάποιοι από αυτούς καταριούνται τον Αδόλφο που δεν ολοκλήρωσε το θεάρεστο έργο του. Σε κάθε ευκαιρία υποβαθμίζουν και αμφισβητούν το Ολοκαύτωμα, υπερασπίζονται φανατικά τους Παλαιστίνιους (παρ'ότι ουσιαστικά αδιαφορούν παντελώς γι αυτούς) και λατρεύουν άτομα σαν τον Αχμαντινεζάντ παρ’ότι (εννοείται) απεχθάνονται και τον Ισλαμισμό. Αντίθετα, οι αριστεροδέξιοι θαυμάζουν την Ρωσία γιατί είναι μια χώρα με κομμουνιστικό παρελθόν και ορθόδοξο παρόν. Ο επίγειος παράδεισος!
Στο θέμα των μεταναστών, τα πράγματα είναι λιγουλάκι μπερδεμένα. Για να δικαιολογήσουν το πρώτο συνθετικό της ονομασίας τους οι αριστεροδέξιοι είναι αναγκασμένοι να τους υπερασπίζονται, τουλάχιστον δημοσίως. Κατ’ιδίαν όμως τονίζουν πως (αντίθετα με τον ελληνικό λαό) οι μετανάστες οφείλουν να είναι υπέρ ευχαριστημένοι με τα ψίχουλα που κερδίζουν ενώ θεωρούν τους άνδρες κλέφτες και δολοφόνους, τις γυναίκες πουτάνες και όλους μαζί μια τεράστια απειλή για την ελληνική ομοιογένεια. Μια απειλή η οποία προέρχεται από την «Παγκοσμιοποίηση» και την "Πολυπολιτισμικότητα"- έννοιες που προκαλούν στους αριστεροδέξιους τα ίδια συναισθήματα που προκαλεί η λέξη «αντίχριστος» στην Ελένη Λουκά.
Μια και μιλάμε για θρησκεία πρέπει να τονίσουμε πως οι αριστεροδέξιοι δεν είναι θρήσκοι, δεν είναι χριστιανοί. Είναι ορθόδοξοι. Φυσικά, οι περισσότεροι από αυτούς δεν έχουν ιδέα από σχίσματα και filioque, απλώς θεωρούν πως Ελλάδα και Ορθοδοξία είναι ταυτόσημες έννοιες και όποιος διαφωνεί με αυτό είναι προδότης και πράκτορας. Εξυπακούεται πως οι αριστεροδέξιοι είναι ομοφοβικοί όσο δεν παίρνει και, ούτε λίγο ούτε πολύ, πιστεύουν πως οι ομοφυλόφιλοι έγιναν επίτηδες τέτοιοι για να τορπιλίσουν τον θεσμό της ελληνικής οικογένειας.
Σε γενικές γραμμές, οι αριστεροδέξιοι είναι λάτρεις της συνομοσιωλογίας. Όλα γίνονται βάσει σχεδίου μόνο και μόνο επειδή η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα που αντιστέκεται. Το Ευρώ π.χ. μας επιβλήθηκε στην προσπάθεια των πλουσίων να εξοντώσουν τους φτωχούς (μιλάμε πάντα για Έλληνες φτωχούς) αλλά και για να μην φιγουράρει η φατσούλα του Μεγάλου Αλεξάνδρου στο κατοστάρικο. Ο ΓΑΠ κάνει ότι κάνει επειδή είναι Αμερικάνος και ως εκ τούτου θέλει να διαλύσει την Ελλάδα. Η τσόντα της Αλεξανδράτου κυκλοφόρησε για να διαβρώσει την ελληνική κοινωνία και να αποπροσανατολίσει τον ελληνικό λαό. Επίσης, γουστάρουν τρελά την κινδυνολογία: Σύντομα η Ελλάδα θα χάσει την Μακεδονία, την Θράκη, τα νησιά του Αιγαίου και την Κρήτη, ο ελληνικός λαός θα αφανιστεί από το πλουτώνιο που έριξαν οι Αμερικάνοι στους Σέρβους, τα αλβανικά και τα φαρσί πρόκειται να αναγνωριστούν ως επίσημες γλώσσες του κράτους, οι γάμοι των ετεροφυλοφίλων θα απαγορευτούν ενώ αντίθετα θα επιτραπούν οι γάμοι ανάμεσα σε κτηνοβάτες και ζώα.
Τα αφεντικά θα απολύσουν σταδιακά όλους τους εργαζομένους (επαναλαμβάνω, μιλάμε για Έλληνες εργαζομένους) και θα καταργηθούν ο 3ος, ο 7ος και ο 9ος μισθός όπως και οι συντάξεις για όσους είναι μικρότεροι από τον (εβραίο) Μαθουσάλα. Φυσικά, οι αριστεροδέξιοι είναι οι έξυπνοι γιατί τα έχουν σακουλευτεί όλα αυτά ενώ εμείς τα κορόιδα που θα βρεθούν προ τετελεσμένων γεγονότων.
O πρωταγωνιστής του “They Live” (ένα ξανθό παιδοβούβαλο) ανακάλυπτε τυχαία ένα ζευγάρι γυαλιά που του επέτρεπε να ξεχωρίζει ποιοι ήταν οι γήινοι και ποιοι οι εξωγήινοι. Στην περίπτωση των αριστεροδέξιων δεν έχει εφευρεθεί ακόμη κάτι τέτοιο. Μια απλή συνομιλία μαζί τους όμως μπορεί να μας βοηθήσει να τους εντοπίσουμε και να τους απομακρύνουμε από την ζωή μας…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου