Σε μία περίοδο που οι πολίτες πρέπει να αποδεχτούν σημαντική συρρίκνωση του εισοδήματός τους οι 300 -ή τουλάχιστον κάποιοι από τους 300- ορέγονται εξαιρέσεις, προκαλώντας τα όρια του κόσμου... Δεν το χωράει το μυαλό ότι αυτή τη στιγμή που η χώρα βρίσκεται κυριολεκτικά στο χείλος του γκρεμού και εξακολουθεί να παλεύει για να μην καταβαραθρωθεί, ότι την ώρα που όλοι προσπαθούν να πείσουν για την ανάγκη να περικοπούν όχι μόνο τα προνόμια αλλά και στοιχειώδη μέσα επιβίωσης, το πολιτικό προσωπικό προσπαθεί να διατηρήσει τα μικρομάγαζα, τις εξουσίες του, τις ασυλίες του και κάθε είδους προνόμια. Αναρωτιέμαι τι ακριβώς σήμα στέλνουν σε αυτή την κοινωνία που αγωνιά εάν θα τα καταφέρει να επιβιώσει. Οτι είναι τα παιδιά ενός ανώτερου θεού; Ότι είναι στο απυρόβλητο; Ότι έχουν κάποια ιδιότυπη ασυλία;
Σε μία στιγμή που η πολιτική (και οι πολιτικοί) λιθοβολείται, έρχεται μία κάστα να πει τί; Οτι «σας φτάσαμε εδώ που σας φτάσαμε, θα σας βάλουμε τώρα το μαχαίρι στο λαιμό, φταίτε δεν φταίτε, ελάτε εσείς να πληρώσετε τον λογαριασμό και εμείς θα συνεχίσουμε σαν να μην έχει συμβεί τίποτα...»
Aντί να ζητούν με τη στάση τους συγνώμη ή να δίνουν το καλό παράδειγμα, έστω το σήμα της κοινής αγωνίας και προσπάθειας, διαχωρίζουν για μία ακόμη φορά τη θέση τους. Πατούν οι ίδιοι την «κόκκινη γραμμή» και παίρνουν θέση απέναντι στον κόσμο. Ε, αυτό ξεφεύγει από κάθε λογική, από κάθε ανοχή, μην πω και από τα όρια της ηθικής και απορώ πώς δεν το καταλαβαίνουν.
Έλλη Τριανταφύλλου
http://www.skai.gr/articles/news/views/Ορέγονταιεξαιρέσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου