Ολοκληρώθηκε την Παρασκευή η διαδικασία που αφορά στην υπόθεση «Δικαστικές Ασυλίες Κράτους Γερμανίας κατά Ιταλίας», ενώπιον του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης. Εκτός από τους αντίδικους, Ιταλία και Γερμανία, στη δίκη παρενέβη και η Ελλάδα, ως άμεσα ενδιαφερόμενη, την οποία εκπροσωπούσαν οι διεθνολόγοι κ.κ. Στέλιος Περράκης και Αντώνης Μπρεδήμας.
Η Γερμανία είχε προσφύγει στο Δικαστήριο της Χάγης κατά των αποφάσεων των ιταλικών δικαστηρίων σχετικά με το αίτημα των θυμάτων σφαγής του Διστόμου που διεκδικούν την κατάσχεση γερμανικής περιουσίας που βρίσκεται στην Ιταλία, προκειμένου να αποζημιωθούν για τα εγκλήματα του ναζιστικού στρατού το 1944. Τα Ιταλικά δικαστήρια, σε όλους τους βαθμούς ακόμα και στο ανώτατο δικαστήριο, αποφάνθηκαν ότι είναι δυνατόν να αποζημιωθούν οι κάτοικοι του Διστόμου από την κατάσχεση δημόσιας περιουσίας της Γερμανίας στην Ιταλία και συγκεκριμένα της βίλας Βιγκόνι στο Κόμο.
Η Γερμανία προσέφυγε στη Χάγη διεκδικώντας την ανατροπή αυτής της απόφασης των Ιταλικών δικαστηρίων με βασικό επιχείρημα την καταστρατήγηση της αρχής της ετεροδικίας από την ιταλική δικαιοσύνη. Σύμφωνα με την αρχή αυτή, δεν είναι δυνατόν να προσφύγουν άτομα, πολίτες ενός κράτους, κατά άλλων κρατών, παρά μόνο στη δικαιοσύνη του κράτους κατά του οποίου προσφεύγουν και όχι σε δικαστήρια άλλων κρατών. Η αρχή αυτή είναι δεσμευτική, ακόμα και αν πρόκειται για αξιόποινες πράξεις που έχουν διαπραχθεί σε άλλο κράτος. Αυτό ουσιαστικά σημαίνει, ότι ένα έγκλημα που έχει διαπραχθεί στην Ελλάδα, είτε από Γερμανό πολίτη είτε από το γερμανικό κράτος, όπως στην περίπτωση του Διστόμου, μπορεί να εκδικαστεί αποκλειστικά στη Γερμανία και τα ελληνικά δικαστήρια, ή άλλων κρατών, είναι αναρμόδια.
Την πρώτη ημέρα της δίκης, η Γερμανία είχε μια πολύ καλά τεκμηριωμένη παρουσία, υποστηρίζοντας ότι η αρχή της ετεροδικίας αποτελεί θεμέλιο λίθο της δικαιοσύνης και ότι πρέπει να ισχύει χωρίς εξαιρέσεις, υπερτονίζοντας την ασυλία που πρέπει να έχει κάθε κράτος να δικάζει το ίδιο τους εγκληματίες πολέμου της χώρας του. Σε περίπτωση παραβίασης αυτής της ασυλίας, υποστήριξε ότι θα δημιουργηθεί παγκόσμιο χάος, τονίζοντας ότι με αυτόν τον τρόπο ο καθένας θα μπορεί να επιλέγει σε ποια δικαστήρια να προσφύγει, κρίνοντας από ποια πιστεύει ότι θα δικαιωθεί. Επίσης, η γερμανική πλευρά υποστήριξε ότι δεν είναι δυνατόν τα άτομα μεμονωμένα να διεκδικούν αποζημιώσεις από κράτη. Το προνόμιο αυτό ανήκει αποκλειστικά στα κράτη.
Εντυπωσιακό είναι ότι η Γερμανία δεν εξέφρασε δημοσίως τη συγνώμη της για τις θηριωδίες της ναζιστικής κατοχής. Τη δίκη παρακολούθησαν και Γερμανοί αντιφασίστες που υποστηρίζουν τις διεκδικήσεις της Ελλάδας και τις αποφάσεις της ιταλικής δικαιοσύνης κατά του Γερμανικού δημοσίου.
Η Ιταλική πλευρά στην τοποθέτησή της υποστήριξε ότι, αν και σέβεται την αρχή της ετεροδικίας, θα πρέπει να υπάρχουν κάποιες εξαιρέσεις, όταν πρόκειται για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, εγκλήματα πολέμου ή για άγριες παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, γιατί διαφορετικά, αν η δικαιοσύνη επαφίεται στα δικαστήρια του κράτους που έχει διαπράξει αυτά τα εγκλήματα, τα θύματα δύσκολα θα μπορούν να δικαιωθούν. Γι αυτό και υποστήριξε ότι απαιτείται να υπάρξει ειδική ρύθμιση στο διεθνές δίκαιο, ειδικά για αυτά τα αδικήματα.
Η τοποθέτηση της ελληνικής πλευράς έγινε την τρίτη ημέρα της δίκης και ήταν κατά γενική ομολογία εντυπωσιακή. Οι εκπρόσωποι των ελληνικών θέσεων, οι καθηγητές Στέλιος Περράκης και Αντώνης Μπρεδήμας, υποστήριξαν, όπως και οι δικηγόροι της ιταλικής πλευράς, ότι η αρχή της ετεροδικίας δεν θα πρέπει να ισχύει σε περιπτώσεις εγκλημάτων πολέμου, ώστε τα θύματα τέτοιων πράξεων να δικαιούνται να προσφύγουν στα δικαστήρια της χώρας τους.
Η απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου αναμένεται στα τέλη του 2011 και θα είναι δεσμευτική, καθώς δημιουργεί νομικό προηγούμενο.
Σε περίπτωση που δεν αναγνωριστεί το δικαίωμα της ετεροδικίας στη Γερμανία, θα μπορούν άλλα θύματα εγκλημάτων της ναζιστικής θηριωδίας να προσφύγουν στα δικαστήρια άλλων κρατών, εκτός όμως της Ελλάδας, καθώς υπάρχει απόφαση του Ειδικού Δικαστηρίου του Αρείου Πάγου, σύμφωνα με την οποία είναι αναγκαία η συγκατάθεση του υπουργού Δικαιοσύνης για να δοθούν οι γερμανικές αποζημιώσεις στους δικαιούχους, πράγμα που δεν έχει γίνει και δεν ισχύει σε κανένα άλλο κράτος-μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Όσον αφορά στις αποφάσεις των ιταλικών δικαστηρίων σχετικά με την κατάσχεση δημόσιας γερμανικής περιουσίας στην Ιταλία, ως αποζημίωση στα θύματα του Διστόμου, αυτές είναι δεσμευτικές και δεν μπορούν να ανατραπούν, όποια και αν είναι η απόφαση στη Χάγη.
Δείτε την εκπομπή Πολεμικές αποζημιώσεις-Ένας μυστικός πόλεμος ή μια προδοσία;
Πολεμικές αποζημιώσεις-Ένας μυστικός πόλεμος ή μια προδοσία; Ά ΜΕΡΟΣ from Kouti Pandoras on Vimeo.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου