Τρίτη 27 Σεπτεμβρίου 2011

Ανάκαμψη χωρίς ραχοκοκαλιά;

Χρήστος Γιανναράς

Iδιοφυής διανοούμενος, επιφανής στον χώρο της ελλαδικής δημοσιογραφίας, έγραφε πριν κάποιες μέρες:

«Για τον ελληνικό 21ο αιώνα η έξοδος από το ευρώ θα ισοδυναμεί με την καταστροφή του 1922. Mε τη διαφορά όμως ότι τότε η Eλλάδα έσπασε τα μούτρα της διεκδικώντας ρόλο στην Aνατολή. Eνώ τώρα η καταστροφή θα έχει πλήξει την πορεία για την ολοκλήρωσή της ως κράτους της Δύσης».

Διατύπωση αξιοπρόσεκτα ενδεικτική. Δείχνει με σαφήνεια ποια πληροφόρηση και ποιες κριτικές αξιολογήσεις συγκροτούν την ιστορική συνείδηση, όχι της ημιμορφωμένης (και γι’ αυτό δοκησίσοφης) πλειονότητας των Ελλαδιτών, αλλά χαρισματικών διανοουμένων που, είτε το θέλουν είτε όχι, ηγούνται σήμερα: διαμορφώνουν νοο-τροπία, κριτήρια, συλλογικές στοχεύσεις.

Σίγουρα η μικρασιατική εκστρατεία, που κατέληξε στην καταστροφή του 1922, ήταν πελώριο λάθος, στρατηγικό αλλά και πολιτικό. Προσπαθούμε απεγνωσμένα να το χρεώσουμε μόνο στους αντιπάλους του Βενιζέλου, για να περισώσουμε τη συναισθηματική μας «λογική» που έχει ανάγκη την ειδωλοποίηση του «εθνάρχη». Ομως, οποιουδήποτε ευθύνη κι αν ήταν η απόφαση της εκστρατείας, οποιουδήποτε τα εγκληματικά λάθη διαχείρισής της, ποια ήταν η πρόθεση, ποια η λογική, ποιος ο στόχος του μικρασιατικού εγχειρήματος; Η «διεκδίκηση ρόλου της Ελλάδας στην Ανατολή»;

Μέσα σε ογδόντα εννέα χρόνια, η ηγέτις διανόηση στο ελλαδικό κράτος μοιάζει να έχει λησμονήσει τις θεμελιώδεις ιστορικές συντεταγμένες της «αλυτρωτικής πολιτικής» του Βενιζέλου: Οτι όσο ελληνικός ήταν το 1821 ο Μοριάς και η Ρούμελη (ή οι παραδουνάβιες ηγεμονίες από όπου ξεκίνησε την ελληνική επανάσταση ο Αλέξανδρος Υψηλάντης), τόσο, ίσως και περισσότερο, ήταν ελληνική το 1922 η Ιωνία, η Καππαδοκία, ο Πόντος, η Φρυγία, η Λυκαονία, η Παμφυλία, η Κιλικία, η Γαλατία, η Αιολία, η Αμασεία.

Θα μπορούσαμε να συζητήσουμε, νηφάλια και σοβαρά (και μακάρι να γινόταν κάποτε), αν ήταν ή όχι καίριο πολιτικό λάθος του Βενιζέλου η «αλυτρωτική πολιτική» – η προσπάθεια να ενσωματώσει το νεόκοπο ελλαδικό κράτος τους ελληνόφωνους πληθυσμούς και τις πανάρχαιες κοιτίδες τους που βρίσκονταν ακόμα κάτω από τον τουρκικό ζυγό. Ασφαλώς το ιστορικό όχημα και σχήμα οργάνωσης της συλλογικότητας, που κυριάρχησε στη νεωτερική Ευρώπη με τον Διαφωτισμό, ήταν αυτό του έθνους – κράτους. Αλλά η πολιτική ιδιοφυΐα του Ελευθέριου Βενιζέλου ήταν δυνατό να μην διερωτηθεί ποτέ, αν οι μεγάλες τότε δυνάμεις της Ευρώπης θα ανέχονταν, σε οποιαδήποτε περίπτωση, τη δημιουργία ενός ελληνικού εθνικού κράτους που θα ανάσταινε και πάλι τον προαιώνιο και μισητό αντίπαλο της Δύσης, το Βυζάντιο; (Για να τεκμηριωθεί το επίθετο «μισητός» θα αρκούσαν οι χαρακτηρισμοί του Βολταίρου, και μόνο, για ό, τι στη Δύση, με σκόπιμη ψευδωνυμία, τιτλοφορήθηκε «Βυζάντιο»).

Για να σωθούν από τη μεθοδική εξόντωση τα εκατομμύρια των Ελλήνων της Μικρασίας, του Πόντου, της Ανατολικής Ρωμυλίας, μοναδική πολιτική δυνατότητα ήταν η ενσωμάτωσή τους στο ελλαδικό κράτος; Αναζήτησε ποτέ ο Βενιζέλος άλλες λύσεις, προβληματίστηκε ποτέ με τις απόψεις ή έστω τις ανησυχίες του Ιωνα Δραγούμη, λ. χ., του Αθανάσιου Σουλιώτη, του Κ. Σ. Σοκόλη; Μήπως το δόγμα «ανήκομεν εις την Δύσιν» ευνούχιζε ακόμα και την πανθομολογούμενη πολιτική ιδιοφυΐα του Βενιζέλου; Οταν τολμάει έστω και να διερωτηθεί κανείς για τυχόν πολιτικά λάθη του ειδωλοποιημένου Κρητός, η άμεση απάντηση είναι: «μα διπλασίασε την Ελλάδα». Και η ανταπάντηση στην ένσταση (που συνήθως δεν προλαβαίνει να διατυπωθεί) θα ήταν: ναι, και θα μπορούσε ίσως να την τριπλασιάσει, όμως από τη στιγμή που αντιλαμβανόταν τον Ελληνισμό ως έθνος-κράτος, τον καταδίκαζε να αποτελέσει βαλκανική επαρχία.
Χρειάζεται πολύ σοβαρή μελέτη για να εντοπίσει κανείς εναλλακτικά ενδεχόμενα έναντι της βενιζελικής «αλυτρωτικής πολιτικής». Το μάλλον φανερό για όποιον μελετάει την Ιστορία όχι από μπροσούρες, είναι ότι το νεοελληνικό κρατίδιο οφείλει τη σύστασή του στον ευρωπαϊκό φιλελληνισμό. Ναι μεν ο ηρωισμός των επαναστατών του ’21 ήταν το έναυσμα, αλλά, αν μετά τον εμφύλιο που ρήμαξε τη χώρα δεν ερχόταν το Ναυαρίνο και αν μετά τη δολοφονία του Καποδίστρια δεν ακολουθούσαν τα είκοσι χρόνια της Βαυαροκρατίας, λογικά το νεοελληνικό κράτος δεν θα υπήρχε. Το ερώτημα λοιπόν είναι: Η μυθοποιημένη πολιτική ιδιοφυΐα του Βενιζέλου διερωτήθηκε ποτέ: γιατί άραγε ο φιλελληνισμός, όχι των ρομαντικών διανοουμένων, αλλά των κυβερνήσεων της Ευρώπης; Είναι ποτέ δυνατό η πολιτική να υπηρετεί αισθήματα και όχι συμφέροντα;

Για να κατανοήσουμε τον νεωτερικό φιλελληνισμό της Δύσης, πρέπει να μελετήσουμε σοβαρά την εργώδη και πολυμήχανη προσπάθεια των Δυτικών, για πολλούς αιώνες (τους μέσους και σκοτεινούς), να σφετεριστούν την ελληνική αρχαιότητα, να εμφανιστούν ως αποκλειστικοί συνεχιστές και (δικαιωματικά) διαχειριστές της αρχαιοελληνικής κληρονομιάς. Αν σπουδάσουμε τη μεθόδευση και τον φανατισμό αυτού του σφετερισμού θα κατανοήσουμε ώς και τον Huntington (τη λογική της πολιτικής του ΝΑΤΟ) στις μέρες μας.

Πάντως, είναι περισσότερο από φανερό ότι τον σφετερισμό θα τον παγίωνε τελεσίδικα η ίδρυση ενός κρατιδίου ελληνοφώνων, που στα λιγοστά του εδάφη, θα περιλάμβανε τα ένδοξα τοπωνύμια της αρχαιότητας (Αθήνα, Σπάρτη, Θήβα, Πλαταιές, Δελφούς κ. λπ.), κρατιδίου με ριζικά εκδυτισμένη συνείδηση και ταυτότητα («ανήκομεν εις την Δύσιν»), πολιτικούς και κοινωνικούς θεσμούς δάνειους, μεταπρατικούς. Οχι τυχαία, η θεωρία του Κοραή για τη «μετακένωση» έγινε η επίσημη ιδεολογία του κρατιδίου και παραμένει ώς σήμερα (για να ξαναγίνουμε Ελληνες εμείς οι εκβαρβαρισμένοι Γραικοί του βαλκανικού Νότου, έλεγε ο Κοραής, πρέπει πρώτα να εκδυτικιστούμε, για να επαναπροσλάβουμε την ελληνικότητα από τη Δύση που τη διέσωσε).

Αν υπήρχε στον πολιτικό ορίζοντα ηγετικό ανάστημα ικανό να αναμετρηθεί με τις πραγματικές αιτίες αποσύνθεσης του ελλαδικού κράτους, η έξοδος από το ευρώ, η ανακοπή «ολοκλήρωσης» του αλλοτριωτικού εκδυτικισμού της χώρας, θα μπορούσε να σημάνει κάτι σαν πραγματική νεκρανάσταση. Φτάσαμε πια στο έσχατο όριο των συνεπειών του μετραπρατισμού του πιθηκισμού, της χαμένης ταυτότητας.
http://yannaras.gr/

Κυριακή 25 Σεπτεμβρίου 2011

Με αυταρχικά ανδρείκελα ποια φαντασία στην εξουσία;‏

Με αυταρχικά ανδρείκελα ποια φαντασία στην εξουσία;‏

"Μεταξυ σοβαρου κι'αστειου" οι εκπομπες 22 & 23/9/2011.

Οι εκπομπες της Πεμπτης και της Παρασκευης με φουλ της "ελληνοφρενειας"!
www.ellinofreneia.net

Πατηστε στα link παρακατω και κατεβαστε τις εκπομπες:
22/9/2011
http://www.divshare.com/download/15795182-045
23/9/2011
http://www.divshare.com/download/15795168-465

Απόρρητες οι δαπάνες για δακρυγόνα.

http://www.koutipandoras.gr/?p=9594

Η ΕΛ.ΑΣ. εφοδιάζεται και πάλι με άφθονα μέσα καταστολής, την ίδια στιγμή που οι μαθητές πηγαίνουν στο σχολείο χωρίς βιβλία.


Μετά την ανεξέλεγκτη χρήση χημικών, δακρυγόνων και ασφυξιογόνων αερίων κατά ελλήνων πολιτών που διαδήλωναν ενάντια στην ψήφιση του Μεσοπρόθεσμου στις 28 και 29 Ιουνίου, οι αποθήκες της ΕΛ.ΑΣ. άδειασαν!

Το Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη φρόντισε εγκαίρως να ανανεώσει τα αποθέματά του σε μέσα καταστολής του πλήθους, ενώ την ίδια μέριμνα δεν έδειξε το Υπουργείο Παιδείας όσον αφορά στην προμήθεια σχολικών βιβλίων στους μαθητές.

Λογικό ερώτημα είναι, ποιό είναι το κόστος αυτών των προμηθειών, καθώς αγοράζονται με χρήματα των φορολογούμενων πολιτών. Δημοσιογραφικές πληροφορίες μιλούν για παραγγελίες 900.000€, μόνο για δακρυγόνα και χημικά. Το πραγματικό όμως κόστος δεν είναι γνωστό, καθώς σύμφωνα με την επίσημη θέση της ΕΛ.ΑΣ., η πληροφορία αυτή είναι απόρρητη με το επιχείρημα ότι συνδέεται άμεσα με την δημόσια ασφάλεια.

Πιο συγκεκριμένα, σε ερώτηση της ΔΗΜ.ΑΡ., που κατατέθηκε στη Βουλή στις 1/07/2011, που μεταξύ άλλων αιτούνταν την κατάθεση εγγράφων σχετικά με το κόστος των δακρυγόνων που χρησιμοποιήθηκαν την 28η και 29η Ιουνίου, η απάντηση του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη (αρ. πρωτ. 7017/4/13618 – 20/07/2011) ήταν η εξής:

«Σε ό, τι αφορά στην κατάθεση των τιμολογίων αγοράς ποσοτήτων των αναφερομένων στις ερωτήσεις και αιτήσεις κατάθεσης εγγράφων υλικών μέσων και των συναφών οικονομικών στοιχείων (δαπανών, κόστους) σας πληροφορούμε ότι αυτά τηρούνται στα αρχεία των αρμόδιων Υπηρεσιών μας. Σημειώνεται όμως, ότι επειδή τα σχετικά στοιχεία είναι μείζονος σπουδαιότητας, καθότι σχετίζονται με τη δημόσια ασφάλεια, αποτελούν δε διαβαθμισμένο υλικό (απόρρητα), σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία δεν επιτρέπεται να λαμβάνουν γνώση τρίτα μη αρμόδια άτομα […]».

Είναι σαφές ότι το Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη θεωρεί ότι για θέματα που αφορούν στους πολίτες, οι βουλευτές είναι μη αρμόδιοι!

Σε άλλο σημείο του ίδιου εγγράφου αναφέρεται:

«Σε ό, τι αφορά στις προμήθειες των ανωτέρω μέσων ελέγχου πλήθους και τις σχετικές δαπάνες, σας γνωρίζουμε ότι […] οι εν λόγω προμήθειες με την υπ. αριθμόν 8030/1/128 από 2/06/2009 απόφαση του αναπληρωτή Υπουργού Εσωτερικών , χαρακτηρίστηκαν ως απόρρητες, μεταξύ άλλων και οι προμήθειες επιχειρησιακού εξοπλισμού και ειδικών οχημάτων μεταφοράς προσωπικού των Διευθύνσεων Αστυνομικών Επιχειρήσεων της χώρας.[..] Ειδικότερα, διενεργήθηκαν σύμφωνα με τις διατάξεις της υπ’ αριθμόν 8028/1/34 από 27/08/2000 απόφασης του Υπουργού Δημοσίας Τάξης[…]». Σημειώνουμε ότι η Υ.Α. 8028 με θέμα «Διαδικασία προμηθειών και πληρωμής υλικοτεχνικού εξοπλισμού της ΕΛ.ΑΣ. που εξαιρούνται από τις διατάξεις του Ν. 2286/1995 και βαρύνουν τις πιστώσεις των απόρρητων δαπανών», έχει την υπογραφή του Μιχάλη Χρυσοχοϊδη και προβλέπει μεταξύ των άλλων ότι «η διαδικασία υλοποίησης των προμηθειών, που διενεργούνται σύμφωνα με την παρούσα θα διενεργείται με απευθείας ανάθεση, με λήψη προσφοράς από συγκεκριμένο προμηθευτή ή με έρευνα αγοράς με πρόσκληση ενδιαφέροντος με ή χωρίς δημοσίευση σχετικής ανακοίνωσης από τη Δ/νση Οικονομικών της ΕΛ.ΑΣ…».

Πως είναι δυνατόν και από ποιο νόμο προβλέπεται, ότι κινδυνεύει η ασφάλεια των πολιτών, επειδή γνωρίζουν το κόστος των μέσων που χρησιμοποιούνται από την ΕΛ.ΑΣ. εναντίον τους, προκειμένου να καταστείλουν τις διαδηλώσεις τους, είναι ένα εύλογο ερώτημα.

Οι βουλευτές της ΔΗΜ.ΑΡ., Θανάσης Λεβέντης, Νίκος Τσούκαλης και Γρηγόρης Ψαριανός κατέθεσαν εκ νέου ερώτηση στη Βουλή σχετικά με την αδιαφάνεια στον τομέα των μέσων ελέγχου του πλήθους:

«Δεδομένου ότι η απόκρυψη στοιχείων από τους πολίτες δικαιολογείται σε περιπτώσεις εθνικής ασφάλειας,

ερωτώνται οι αρμόδιοι κ.κ. Υπουργοί:

1. Για ποιο λόγο είναι απόρρητα τα οικονομικά στοιχεία (δαπάνες, κόστος) των δακρυγόνων/χημικών/ασφυξιογόνων αερίων και των άλλων «μέσων ελέγχου πλήθους» που χρησιμοποιεί η ΕΛ.ΑΣ.;

2. Προτίθεστε να τροποποιήσετε το νομοθετικό πλαίσιο ώστε να υπάρξει διαφάνεια για τα οικονομικά στοιχεία των «μέσων ελέγχου πλήθους;»

Πού χάθηκαν οι αγανακτισμένοι? Εκτιμάται ότι η κοινωνία υπέστη παραλυτικό σοκ εξαιτίας των μέτρων.



Πού πήγε η πλατεία; Γιατί τη στιγμή που λαμβάνονται τα πλέον επαχθή μέτρα οι «αγανακτισμένοι» δεν είναι εκεί; Γιατί δεν επαναδραστηριοποιείται η λαϊκή συνέλευση του Συντάγματος; Επιστήμονες και ακτιβιστές υποστηρίζουν ότι η κοινωνία υφίσταται ένα παραλυτικό σοκ, εξαιτίας των σκληρών μέτρων.

«Ο κόσμος είναι μουδιασμένος. Απ' τη μια δείχνει έτοιμος για όλα κι απ' την άλλη μένει ανενεργός. Πολλοί κάνουν πίσω και λόγω της σκληρής καταστολής» τονίζουν ακτιβιστές.

Εκτιμούν ότι οι ακραίες πολιτικές λιτότητας επιβάλλονται με βίαιη κρατική καταστολή και καθημερινές εκβιαστικές κυβερνητικές δηλώσεις, οι οποίες έχουν μουδιάσει και τρομοκρατήσει τον κόσμο.
Δεν είναι άλλωστε και λίγο, να δηλώνει ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης ότι «η κρίση θα είναι η Αργεντινή του 2000». Ούτε βέβαια τυχαίο ότι όλες οι πρόσφατες συγκεντρώσεις των κινημάτων «Δεν πληρώνω» στο Σύνταγμα επιχειρήθηκε να διαλυθούν από τα ΜΑΤ, πριν καν ξεκινήσουν.

Από την άλλη βέβαια, το μέτωπο ανυπακοής ενάντια στα νέα φορολογικά χαράτσια (κίνημα «Δεν πληρώνω») ενδυναμώνεται καθημερινά και βρίσκεται σε εγρήγορση. Ισως γι' αυτό ο καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης του Παντείου Σεραφείμ Σεφεριάδης τονίζει: «Για όσους επιχαίρουν, συνιστώ υπομονή. Το κίνημα δεν έχει υποχωρήσει και να είστε βέβαιοι ότι θα συνεχισθεί με μορφή που μπορεί να είναι διαφορετική. Αλλωστε το κίνημα των πλατειών όπως ονομάστηκε, δεν είχε κανένα φετιχισμό να συγκεντρώνεται αποκλειστικά στις πλατείες. Είναι κίνημα λαϊκών συνελεύσεων, που έχει ως παρακαταθήκη την ανάπτυξη και στήριξη πολύπλευρων κοινωνικών αγώνων».

Προς το παρόν πάντως η αντίδραση των ακτιβιστών του «real-democracy», μέσω της οποίας προβάλλουν -όπως υποστηρίζουν- τη σιωπή τους, είναι χαρακτηριστική. Με ένα «μαύρο» πλαίσιο στην αρχική σελίδα του σάιτ, σημειώνουν: «Θυμάστε κάποτε τι έλεγαν; Κάντε ησυχία, οι Ελληνες κοιμούνται. Κάνουμε λοιπόν ησυχία, μέχρι να ξυπνήσουν και να βγουν στις πλατείες. Πρώτοι θα είμαστε μαζί σας. Προς το παρόν σιωπούμε»...

«Ο κόσμος είναι μουδιασμένος. Δεν ξέρει πώς να συμπεριφερθεί», εξηγεί μέλος του real-democrary. «Από τη μία είναι έτοιμος για όλα, κι από την άλλη μένει ανενεργός. Οι πολίτες φοβούνται και επηρεάζονται αρνητικά από το κλίμα τρομοκρατίας που καλλιεργεί καθημερινά η κυβέρνηση. Πολλοί κάνουν πίσω, λόγω της σκληρής αστυνομικής καταστολής, την οποία όσοι κατέβηκαν στο Σύνταγμα, έζησαν στο πετσί τους. Σε κάθε περίπτωση, εμείς απευθύνουμε κάλεσμα στον κόσμο, κάθε Τετάρτη και Κυριακή».

Το φαινόμενο της άδειας πλατείας, ο ερευνητής του Ινστιτούτου Πολιτικής Κοινωνιολογίας του ΕΚΚΕ, Αλέξανδρος Αφουξενίδης, το αποδίδει αφενός στην ωμή κρατική βία εναντίον των πολιτών που γέμισαν τις πλατείες για 90 μέρες και αφετέρου στο ότι δεν υπήρξε σαφής πολιτική διεκδίκηση από τους αγανακτισμένους: «Δεν απέκτησε ειδικό πολιτικό βάρος, και δεν μετατράπηκε τελικά σε κάτι πιο ενιαίο, από το οποίο θα μπορούσε να αναδειχτεί μία νέα πολιτική δύναμη, η οποία θα έθετε ζητήματα θεσμικών ή πολιτικών αλλαγών. Ενα κίνημα δηλαδή, που δεν θα αποσκοπούσε μόνο στο να πέσει η συγκεκριμένη κυβέρνηση, αλλά στο να αναδιαμορφωθεί πιο ριζοσπαστικά το πολιτικό σύστημα».
«Είναι αποφασισμένοι να διαλύσουν κάθε συλλογική αντίδραση», θα σημειώσει η ακτιβίστρια και δικηγόρος Αντωνία Λεγάκη: «Σιγά σιγά, αρχίζουμε και αποκτούμε όλα τα χαρακτηριστικά της χούντας. Δεν υπάρχει συγκέντρωση που να μην της επιτεθεί η αστυνομία. Η βία και η τρομοκρατία είναι πάντα το όπλο των αυταρχικών καθεστώτων. Οταν δεν μπορεί να πείσουν τον κόσμο ότι πρέπει να υπακούσει στην καταπίεση και την εκμετάλλευση, τότε το όπλο περνάει από την πειθώ στην καταστολή. Αλλά κι αυτό, μέχρι ένα σημείο το φοβάται ο κόσμος».

Σύμφωνα με τον κ. Αφουξενίδη, ο κόσμος είναι σοκαρισμένος και κρατάει αμυντική στάση: «Η πολιτική ατζέντα του ΔΝΤ είναι ίδια από τη δεκαετία του '70 και μετά, η οποία εφαρμόστηκε και σε χώρες της Λατινικής Αμερικής. Είναι η ακραία νεοφιλελεύθερη πολιτική, της περίφημης Σχολής του Σικάγου, η οποία περιγράφεται και στο πρόσφατο βιβλίο της Ναόμι Κλάιν. Τραβιέται το χαλί απ' όλα τα κοινωνικά δικαιώματα, κάτι που βεβαίως συμβαίνει και στην υπόλοιπη Ευρώπη και επιβάλλεται εργασιακός μεσαίωνας. Η εξάπλωση της φτώχειας και της ανεργίας είναι ραγδαία, κι όλα τα μέτρα σκληρής λιτότητας επιβάλλονται με σκληρή αστυνομική καταστολή».

Τα νοικοκυριά κηρύσσουν πτώχευση.

Ερευνα «Κ.Ε.». Πώς ο ορυμαγδός μέτρων και περικοπών γονάτισε τους πολίτες



Η εξαθλίωση με παραδείγματα * 30άρης με 600 ευρώ και ένα δυάρι έχασε 2 μηνιάτικα * Ζευγάρι συνταξιούχων φτάνει να χάνει το 1/3 του εισοδήματός του.
 
Του ΘΑΝΟΥ ΤΣΙΡΟΥ tsiros@enet.gr
Ο εργένης των 600 ευρώ θυσιάζει δύο μισθούς. Το ζευγάρι των ιδιωτικών υπαλλήλων χάνει το ένα τέταρτο του εισοδήματός του και εξακολουθεί να ζει με το φόβο της απόλυσης. Κατά ένα τρίτο έχουν μειωθεί οι αποδοχές ενός ζεύγους συνταξιούχων. Δύο δημόσιοι υπάλληλοι που ζουν υπό την ίδια στέγη είναι πολύ πιθανό να υποχρεωθούν να ζήσουν ακριβώς με τα μισά χρήματα. Η χώρα παλεύει ακόμη για να γλιτώσει από τη χρεοκοπία. Εκατοντάδες χιλιάδες από τους πολίτες της, όμως, θυσιάζονται γι' αυτή την αμφισβητούμενη διάσωση.
 
Τη «λυπητερή» της εφορίας θα πληρώσουν πάλι οι συνήθεις ύποπτοι, ενώ οι φοροφυγάδες γελάνε με την καρδιά τους.

Οι στατιστικές περιγράφουν με ολοένα και μελανότερα χρώματα το μέγεθος μιας τραγωδίας: περισσότεροι από 600.000 Ελληνες παζαρεύουν ήδη με τις τράπεζες την αναχρηματοδότηση των δανείων τους, καθώς δεν μπορούν πλέον να αποπληρώσουν δάνεια και κάρτες.

Ηδη το 11%-12% των δανείων έχει σταματήσει να εξυπηρετείται. Περισσότεροι από 800.000 Ελληνες είναι χωρίς δουλειά, ενώ όλες οι προβλέψεις κάνουν λόγο για έναν εφιαλτικό χειμώνα. Στα γραφεία των καταναλωτικών οργανώσεων εισρέουν κατά εκατοντάδες οι πολίτες που προσπαθούν να υπαχθούν στις διατάξεις του νόμου της οικογενειακής πτώχευσης.

Τα παραδείγματα που δημοσιεύονται αποτυπώνουν αυτό που έγινε μέσα στους τελευταίους 16 μήνες, αλλά και αυτό που έρχεται μέχρι το τέλος του χρόνου. Αν συνυπολογιστούν όλα τα μέτρα του μνημονίου, προκύπτει ότι τα οικογενειακά εισοδήματα μειώθηκαν -ή θα μειωθούν καθώς πολλά από τα μέτρα ενεργοποιούνται το επόμενο διάστημα- από 20% έως και 50%. Οικογενειακοί προϋπολογισμοί ανατρέπονται, καθώς, με τέτοια ποσοστά περικοπής, τα νοικοκυριά είναι υποχρεωμένα να περικόψουν ακόμη και ανελαστικές δαπάνες.

Από τα παραδείγματα που επεξεργάστηκε η «Κ.Ε.» απουσιάζει αυτό του φοροφυγά. Στη θέση του μπορεί να είναι ένας ελεύθερος επαγγελματίας που συνηθίζει να «προσαρμόζει» το δηλωθέν εισόδημά του στα όρια του αφορολογήτου της κλίμακας και να ζει σε ενοίκιο για να μην φαίνεται σε κανέναν λογαριασμό της ΔΕΗ. Γελάει με την καρδιά του ο φοροφυγάς που εμφανίζει τα 10.000 και τα 12.000 ευρώ ετησίως. Εισφορά αλληλεγγύης δεν θα πληρώσει, καθώς εξαιρείται. Το χαράτσι της ΔΕΗ θα ζητήσει από τον ιδιοκτήτη να το καταβάλει. Ακόμη και το αυτοκίνητο, νοικιασμένο είναι και δεν φαίνεται στη φορολογική του δήλωση. Οσο για τους πελάτες του εξακολουθούν να μην απαιτούν απόδειξη, καθώς ο ΦΠΑ έχει ανέβει στο 23% και κίνητρο για συλλογή αποδείξεων δεν υπάρχει πια. Τον απείλησαν ότι θα του ανοίξουν τον τραπεζικό του λογαριασμό και θα του ζητήσουν να δικαιολογήσει το «πόθεν έσχες», αλλά αυτό δεν έχει συμβεί ακόμη. Οσο για τους ελεγκτές της εφορίας, λίγα μπορούν να του κάνουν, καθώς με 700 ευρώ ανά έτος έχει ήδη ξεπλύνει -μέσω της περαίωσης- τις φορολογικές αμαρτίες του παρελθόντος. Τουλάχιστον ανανεώθηκαν οι... υποσχέσεις περί σύλληψης της φοροδιαφυγής. Στα «θα» περιλαμβάνονται:

* Επαναφορά των αντικειμενικών κριτηρίων για να υποχρεωθεί ο επαγγελματίας να εμφανίσει ένα μίνιμουμ εισοδήματος.

* Ενεργοποίηση των ισχυροποιημένων τεκμηρίων διαβίωσης.

* Μείωση του αφορολογήτου ορίου (για τους ελεύθερους επαγγελματίες ο λογαριασμός θα έρθει το 2012).

* Νέα μέτρα κατά της φοροδιαφυγής μέσω του Εθνικού Φορολογικού Συστήματος.

Τρίτη 20 Σεπτεμβρίου 2011

Στη Χάγη κρίνονται οι πολεμικές αποζημιώσεις για τους κατοίκους του Διστόμου.


Του Κωστα Βαξεβανη http://www.koutipandoras.gr/?p=9448
Ολοκληρώθηκε την Παρασκευή η διαδικασία που αφορά στην υπόθεση «Δικαστικές Ασυλίες Κράτους Γερμανίας κατά Ιταλίας», ενώπιον του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης. Εκτός από τους αντίδικους, Ιταλία και Γερμανία, στη δίκη παρενέβη και η Ελλάδα, ως άμεσα ενδιαφερόμενη, την οποία εκπροσωπούσαν οι διεθνολόγοι κ.κ. Στέλιος Περράκης και Αντώνης Μπρεδήμας.

Η Γερμανία είχε προσφύγει στο Δικαστήριο της Χάγης κατά των αποφάσεων των ιταλικών δικαστηρίων σχετικά με το αίτημα των θυμάτων σφαγής του Διστόμου που διεκδικούν την κατάσχεση γερμανικής περιουσίας που βρίσκεται στην Ιταλία, προκειμένου να αποζημιωθούν για τα εγκλήματα του ναζιστικού στρατού το 1944. Τα Ιταλικά δικαστήρια, σε όλους τους βαθμούς ακόμα και στο ανώτατο δικαστήριο, αποφάνθηκαν ότι είναι δυνατόν να αποζημιωθούν οι κάτοικοι του Διστόμου από την κατάσχεση δημόσιας περιουσίας της Γερμανίας στην Ιταλία και συγκεκριμένα της βίλας Βιγκόνι στο Κόμο.

Η Γερμανία προσέφυγε στη Χάγη διεκδικώντας την ανατροπή αυτής της απόφασης των Ιταλικών δικαστηρίων με βασικό επιχείρημα την καταστρατήγηση της αρχής της ετεροδικίας από την ιταλική δικαιοσύνη. Σύμφωνα με την αρχή αυτή, δεν είναι δυνατόν να προσφύγουν άτομα, πολίτες ενός κράτους, κατά άλλων κρατών, παρά μόνο στη δικαιοσύνη του κράτους κατά του οποίου προσφεύγουν και όχι σε δικαστήρια άλλων κρατών. Η αρχή αυτή είναι δεσμευτική, ακόμα και αν πρόκειται για αξιόποινες πράξεις που έχουν διαπραχθεί σε άλλο κράτος. Αυτό ουσιαστικά σημαίνει, ότι ένα έγκλημα που έχει διαπραχθεί στην Ελλάδα, είτε από Γερμανό πολίτη είτε από το γερμανικό κράτος, όπως στην περίπτωση του Διστόμου, μπορεί να εκδικαστεί αποκλειστικά στη Γερμανία και τα ελληνικά δικαστήρια, ή άλλων κρατών, είναι αναρμόδια.

Την πρώτη ημέρα της δίκης, η Γερμανία είχε μια πολύ καλά τεκμηριωμένη παρουσία, υποστηρίζοντας ότι η αρχή της ετεροδικίας αποτελεί θεμέλιο λίθο της δικαιοσύνης και ότι πρέπει να ισχύει χωρίς εξαιρέσεις, υπερτονίζοντας την ασυλία που πρέπει να έχει κάθε κράτος να δικάζει το ίδιο τους εγκληματίες πολέμου της χώρας του. Σε περίπτωση παραβίασης αυτής της ασυλίας, υποστήριξε ότι θα δημιουργηθεί παγκόσμιο χάος, τονίζοντας ότι με αυτόν τον τρόπο ο καθένας θα μπορεί να επιλέγει σε ποια δικαστήρια να προσφύγει, κρίνοντας από ποια πιστεύει ότι θα δικαιωθεί. Επίσης, η γερμανική πλευρά υποστήριξε ότι δεν είναι δυνατόν τα άτομα μεμονωμένα να διεκδικούν αποζημιώσεις από κράτη. Το προνόμιο αυτό ανήκει αποκλειστικά στα κράτη.

Εντυπωσιακό είναι ότι η Γερμανία δεν εξέφρασε δημοσίως τη συγνώμη της για τις θηριωδίες της ναζιστικής κατοχής. Τη δίκη παρακολούθησαν και Γερμανοί αντιφασίστες που υποστηρίζουν τις διεκδικήσεις της Ελλάδας και τις αποφάσεις της ιταλικής δικαιοσύνης κατά του Γερμανικού δημοσίου.

Η Ιταλική πλευρά στην τοποθέτησή της υποστήριξε ότι, αν και σέβεται την αρχή της ετεροδικίας, θα πρέπει να υπάρχουν κάποιες εξαιρέσεις, όταν πρόκειται για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, εγκλήματα πολέμου ή για άγριες παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, γιατί διαφορετικά, αν η δικαιοσύνη επαφίεται στα δικαστήρια του κράτους που έχει διαπράξει αυτά τα εγκλήματα, τα θύματα δύσκολα θα μπορούν να δικαιωθούν. Γι αυτό και υποστήριξε ότι απαιτείται να υπάρξει ειδική ρύθμιση στο διεθνές δίκαιο, ειδικά για αυτά τα αδικήματα.

Η τοποθέτηση της ελληνικής πλευράς έγινε την τρίτη ημέρα της δίκης και ήταν κατά γενική ομολογία εντυπωσιακή. Οι εκπρόσωποι των ελληνικών θέσεων, οι καθηγητές Στέλιος Περράκης και Αντώνης Μπρεδήμας, υποστήριξαν, όπως και οι δικηγόροι της ιταλικής πλευράς, ότι η αρχή της ετεροδικίας δεν θα πρέπει να ισχύει σε περιπτώσεις εγκλημάτων πολέμου, ώστε τα θύματα τέτοιων πράξεων να δικαιούνται να προσφύγουν στα δικαστήρια της χώρας τους.

Η απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου αναμένεται στα τέλη του 2011 και θα είναι δεσμευτική, καθώς δημιουργεί νομικό προηγούμενο.

Σε περίπτωση που δεν αναγνωριστεί το δικαίωμα της ετεροδικίας στη Γερμανία, θα μπορούν άλλα θύματα εγκλημάτων της ναζιστικής θηριωδίας να προσφύγουν στα δικαστήρια άλλων κρατών, εκτός όμως της Ελλάδας, καθώς υπάρχει απόφαση του Ειδικού Δικαστηρίου του Αρείου Πάγου, σύμφωνα με την οποία είναι αναγκαία η συγκατάθεση του υπουργού Δικαιοσύνης για να δοθούν οι γερμανικές αποζημιώσεις στους δικαιούχους, πράγμα που δεν έχει γίνει και δεν ισχύει σε κανένα άλλο κράτος-μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Όσον αφορά στις αποφάσεις των ιταλικών δικαστηρίων σχετικά με την κατάσχεση δημόσιας γερμανικής περιουσίας στην Ιταλία, ως αποζημίωση στα θύματα του Διστόμου, αυτές είναι δεσμευτικές και δεν μπορούν να ανατραπούν, όποια και αν είναι η απόφαση στη Χάγη.

Δείτε την εκπομπή Πολεμικές αποζημιώσεις-Ένας μυστικός πόλεμος ή μια προδοσία;

Πολεμικές αποζημιώσεις-Ένας μυστικός πόλεμος ή μια προδοσία; Ά ΜΕΡΟΣ from Kouti Pandoras on Vimeo.




Είσαστε το κράτος του Ψωμιάδη.


του Κώστα Βαξεβάνη από το http://www.koutipandoras.gr/


Ο Μάκης Ψωμιάδης είναι και πάλι ελεύθερος. Περπατά με το πούρο του, και τινάζει τη στάχτη του, τις βρωμιές του πάνω στην ελληνική κοινωνία. Ελεύθερος. Η φράση του πριν μερικές μέρες, «είμαι πολιτικός κρατούμενος» δεν ήταν η μοναδική κοροϊδία. Σήμερα βγάζει τη γλώσσα απέναντι στη Δικαιοσύνη που τον υπηρέτησε όσο κανείς. Με εξαίρεση ίσως την ελληνική αστυνομία, από την οποία κατά καιρούς στρατολόγησε συνεργάτες και εξασφάλισε κάλυψη

Ναι, ο Μάκης Ψωμιάδης είναι ασύλληπτος, ακόμη και αν χρειαστεί να γίνει κάτι πρωτοφανές νομικά.

Ο ανακριτής κ. Κασσίμης, ο οποίος εξέδωσε εναντίον του ένταλμα σύλληψης, επειδή συμφώνησε πως οι κατηγορίες της εισαγγελέως Πόπης Παπανδρέου ήταν στοιχειοθετημένες, τον άφησε ελεύθερο. Το επιχείρημα είναι πως δεν είναι ύποπτος φυγής. Αυτός που καταζητούνταν τρεις μήνες δεν είναι ύποπτος φυγής. Τότε ποιος είναι. Τα πιτσιρίκια με τις στρακαστρούκες; Οι πορτοφολάδες; Τα πρεζόνια που προφυλακίζουν;

Για να προφυλακιστεί κάποιος, λέει ο νόμος, πρέπει να υπάρχουν ενδείξεις ενοχής και να είναι ύποπτος φυγής. Για τον Ψωμιάδη υπήρχαν ενδείξεις ενοχής. Γι’ αυτό ο ίδιος ο ανακριτής έβγαλε ένταλμα σύλληψης. Για το αν είναι ύποπτος φυγής δεν μπαίνει θέμα. Διέφευγε τρεις μήνες.

Τι συνέβη λοιπόν; Ποιος νόμος εφαρμόστηκε; Ποια ντροπή θα σταματήσει τον κατήφορο της αυτοδιοίκητης και ανεξάρτητης Δικαιοσύνης;

Ο Μάκης Ψωμιάδης είναι ελεύθερος. Όπως τόσες άλλες φορές. Όταν πριν από μερικές μέρες συνελήφθη, με τις χειροπέδες στα χέρια, δεν ήταν ο ασύλληπτος Μάκης.Ήταν κάποιος που πίστευε πως μπορεί όλα να έχουν τελειώσει. Αυτό πίστευαν και όσοι ήθελαν να μιλήσουν. Τώρα όλοι ξέρουν πως τίποτα δεν άλλαξε. Τα στόματα κλείνουν. Ο Μάκης είναι ελεύθερος. Παντοδύναμος ακόμη και μπροστά στην Δικαιοσύνη που δεν ξέρει να αποδίδεται. Που δεν θέλει να αποδίδεται.

Η εγγύηση για την απελευθέρωση του είναι 600.000 ευρώ. Μόνο που ο Μάκης Ψωμιάδης εμφανίζεται χωρίς καταθέσεις και εισοδήματα. Παίρνει λοιπόν το ελληνικό κράτος μαύρα χρήματα από τον Ψωμιάδη;

Πρέπει να απαντήσει μάλλον ο ανακριτής. Ο Μάκης δεν χρειάζεται να απαντήσει σε τίποτα. Κάνει αυτό που έκανε πάντα.

Ίσως σήμερα κιόλας, ο Μάκης χρησιμοποιήσει του μπράβους και ένα μπουκάλι για να βιάσει κάποιον όπως στο ηχητικό που μεταδώσαμε στο Κουτί της Πανδώρας. Ίσως αποφασίσει πως πρέπει να μας δώσει ένα μάθημα.
Υπάρχουν άνθρωποι που αντέχουν. Ετσι κύριε ανακριτά;


Ο ασύλληπτος Μάκης Ψωμιάδης from Kouti Pandoras on Vimeo.

"Μεταξυ σοβαρου κι'αστειου" η εκπομπη της 20/9/2011.

Tριτη με φθινοπωρινο καιρο...
η εκπομπη με full ελληνοφρενεια και παλι! http://www.ellinofreneia.net/


Kατεβαστε την εκπομπη απο εδω:
http://www.divshare.com/download/15764414-488

Δευτέρα 19 Σεπτεμβρίου 2011

Σίριαλ απο τον pitsiriko.


Απολαυστική και διασκεδαστική ήταν η απογευματινή τηλεδιάσκεψη μεταξύ του Ευάγγελου Βενιζέλου και των τριών επικεφαλής της τρόικας, οπότε οι τέσσερις άντρες αποφάσισαν να την επαναλάβουν αύριο την ίδια ώρα, για να απολαύσουν και το ηλιοβασίλεμα.


Οι συζητήσεις είναι πολύ σημαντικές για την εξασφάλιση της έκτης δόσης και είναι πολύ άτυχοι όσοι Έλληνες τα τινάξουν αυτές τις ημέρες, αφού δεν θα μάθουν ποτέ αν πήραμε τελικά την έκτη δόση – πολλοί Έλληνες θα φάνε στη μάπα καμιά δεκαριά χρόνια αγωνίας για το αν θα γίνει στάση πληρωμών και θα τα κακαρώσουν μια μέρα πριν επιστρέψουμε στη δραχμή, με αποτέλεσμα να χάσουν τους πανηγυρισμούς και τα πυροτεχνήματα.

Κύριο θέμα στις συζητήσεις είναι οι απολύσεις 100 χιλιάδων υπαλλήλων έως το 2015 από το Δημόσιο αλλά -προς Θεού- κανενός από την Αστυνομία.
Παράλληλα, η τρόικα ζητάει την διακοπή καταβολής σύνταξης στους δικαιούχους του Δημοσίου που είναι κάτω των 55 ετών -αλλά και σε εκείνους που έχουν πάρει σύνταξη και είναι πάνω από 65 ετών- ενώ ανέγγιχτα παραμένουν τα δικαιώματα όσων έχουν ξεπεράσει τα 110 έτη.

Μετά το τέλος της τηλεδιάσκεψης, ο Ευάγγελος Βενιζέλος δεν έκανε δηλώσεις επειδή από τις αλλεπάλληλες τηλεδιασκέψεις και τα διαγγέλματα δεν έχει χρόνο να καταβροχθίσει και πεινούσε σαν Βενιζέλος.

Σύμφωνα με πηγές του υπουργείου Οικονομικών, ο Ευάγγελος Βενιζέλος –κατά τη διάρκεια της τηλεδιάσκεψης- τρέφεται με ορό, για να μην αρχίσει να δαγκώνει τις κάμερες, τα τηλέφωνα και τη γραμματέα του, ενώ του φοράνε και φίμωτρο.
Ξένος αξιωματούχος που θέλησε να διατηρήσει την ανωνυμία του δήλωσε πως οι επικεφαλής της τρόικας διαμαρτυρήθηκαν έντονα στον Ευάγγελο Βενιζέλο επειδή η Ελένη Μενεγάκη παίρνει επίδομα τρίτεκνης μητέρας από τον Οργανισμό Γεωργικών Ασφαλίσεων και όχι από τον Οίκο του Ναύτου.

Ο κ. Βενιζέλος απάντησε ψύχραιμα πως η κυρία Μενεγάκη δεν είναι αγρότισσα αλλά δικαιούται επίδομα από τον ΟΓΑ επειδή τις εκπομπές της τις παρακολουθούν μόνο βλίτα.
http://pitsirikos.net/2011/09/%cf%83%ce%af%cf%81%ce%b9%ce%b1%ce%bb/

"Μεταξυ σοβαρου κι'αστειου" η εκπομπη της 19/9/2011.

Καλη εβδομαδα η εκπομπη της Δευτερας 19/9/2011.


Κατεβαστε την εκπομπη απο εδω:
http://www.divshare.com/download/15759337-19e

Κυριακή 18 Σεπτεμβρίου 2011

Δράμα δίχως τέλος.

Το νέο τελεσίγραφο της τρόικας φέρνει την κυβέρνηση μπροστά στη λήψη σκληρών αποφάσεων που θα αλλάξουν το κοινωνικό τοπίο, ενώ δρομολογεί και πολιτικές εξελίξεις, οδηγώντας πιθανότατα σε εκλογές, αφού ο Α. Σαμαράς απορρίπτει το ενδεχόμενο κυβερνητικής συνεργασίας.


Όπως εξηγούσε στο protagon κυβερνητική πηγή, η ένταση των εξελίξεων είναι τόσο ισχυρή που ανάγκασε τον Ευάγγελο Βενιζέλο να απειλήσει τον πρωθυπουργό με παραίτηση, αν δεν ματαίωνε το ταξίδι του στις ΗΠΑ, όπως και τελικά έγινε. Μάλιστα το κλίμα που συνάντηση ο υπουργός Οικονομίας από τους ομολόγους του στην Ευρώπη ήταν τόσο απαξιωτικό που έφτασε στα όρια του εξευτελισμού. Οι Ευρωπαίοι θεωρούν ότι η Ελλάδα δεν τηρεί τις δεσμεύσεις της, δεν προχωρεί σε περιορισμό δαπανών και εκτιμούν ότι τα εισπρακτικά μέτρα, όπως το τέλος ακινήτων, θα βυθίσουν ακόμα περισσότερο την οικονομία σε συνθήκες ύφεσης.

Σύμφωνα με πληροφορίες, τα μέτρα που απαιτούνται είναι:
•Απομάκρυνση όλων των συμβασιούχων από το δημόσιο.

•Απολύσεις 60.000 ατόμων ως το τέλος της χρονιάς, άλλες τόσες το 2012 με ανοιχτό το ενδεχόμενο να γίνουν και άλλες 80.000 απολύσεις στο τέλος της χρονιάς.

•Κατάργηση όλων των συντάξεων που χορηγούνται κάτω από τα 55 έτη, ενώ σε αρκετές περιπτώσεις θα διακοπεί η καταβολή τους.

Αν αποκλειστεί το ενδεχόμενο συγκυβέρνησης με τη Νέα Δημοκρατία, το οποίο απορρίπτεται κατηγορηματικά από τον Α. Σαμαρά, τότε ο πρωθυπουργός έχει μόνο δύο επιλογές. Είτε να προχωρήσει άμεσα στην υλοποίηση των μέτρων, αναλαμβάνοντας το ρίσκο ανατροπής της κυβέρνησης από τους βουλευτές του, είτε να πάει σε εκλογές δημοψηφισματικού χαρακτήρα. Όλα τα σενάρια παραμένουν ανοιχτά. Σήμερα Κυριακή πραγματοποιείται στη Βουλή κυβερνητική σύσκεψη όπου θα εξεταστούν όλα τα ενδεχόμενα.
http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.8emata&id=8858

Η λιτανεία των κομμάτων.

Κώστας Βαξεβάνης


Οι εκλογές δεν σώζουν. Ούτε οι συγκυβερνήσεις. Σώζουν μόνο οι πολιτικές. Όταν είναι υπεύθυνες. Ποιά από τις πολιτικές δυνάμεις που λιτανεύουν με το εικόνισμα της μεταπολίτευσης σαράντα χρόνια, υποσχόμενη την καθαρτήρια βροχή, έχει μια στάλα υπευθυνότητας;


Οι πιο πρόσφατες δηλώσεις της Παπαρήγα, μπροστά στο φάντασμα της πτώχευσης, είναι “κάντε κόλαση την ζωή της κυβέρνησης”. Όταν ο παράδεισος σου είναι η κόλαση των άλλων, δεν κάνεις πολιτική αλλά θρησκεία. Όταν ετεροκαθορίζεσαι από τους αντιπάλους σου, αντί να προτείνεις, είσαι απλώς ο άλλος πόλος. Και οι καλές προθέσεις σου, είναι ακριβώς ο δρόμος προς την κόλαση που επικαλείσαι. Μπορεί αυτή η Αριστερά; Μάλλον δεν θέλει να μπορεί αλλά να υπάρχει. Το ίδιο ισχύει και για την “άλλη” Αριστερά. Επιλέγει τη σύγκρουση, θεωρώντας πως οι πληγές της, θα είναι αυτές του δικαιωμένου μάρτυρα.

Παρακολούθησα την ομιλία Σαμαρά στη ΔΕΘ. Αυτή την ομιλία την βγαλμένη απ’ ”Τα μυστικά του Βάλτου” της γιαγιάς του Πηνελόπης Δέλτα. Όπου το ελληνικό έθνος, νομοτελειακά θα επιβιώσει, θα μεγαλουργήσει, θα κατατροπώσει τους κακούς και τελικώς θα λάμψει. Αυτές τις ηθικοπλαστικές περικοκλάδες μιας δεξιάς εγκλωβισμένης στον εαυτό της, που δεν κατάφερε να παράξει ιδεολογία, πέρα από την ηθική αλλά διαχωριστική γραμμή των “πατριωτών” και τον μη εθνικοφρόνων. Και που δεν ήταν ποτέ ούτε κριτική ούτε τιμωρητική απέναντι στα παιδιά της που δεν παρήγαγαν τίποτα ηθικό. Μόνο ρουσφέτι, εξυπηρέτηση ημετέρων και σκάνδαλα όποτε κυβέρνησαν. Ο Αντώνης Σαμαράς κομψός, πιθανόν και πιστός σε όσα ακτινοβολεί η σύγχρονη εικόνα του, πασπάλισε με στατιστικές υποσχέσεων, τα συντρίμμια μιας χώρας την οποία γκρέμισαν και οι πολιτικές του κόμματός του. Αν είναι να θυμηθούμε τις δικές του επιτυχίες εθνικού οραματισμού, είναι δύο. Το χωρίς κριτήρια άνοιγμα των συνόρων με την Αλβανία και η συναίνεση για χωρίς όρους διάλυση της Γιουγκοσλαβίας.

Και ας πάμε στην κυβέρνηση. Αυτοί που κυβερνούν σήμερα, θέλουν να ξεχνούν πως δεν προέρχονται από παρθενογένεση και πολύ περισσότερο από την αθωότητα που επικαλούνται. Όχι μόνο ως πολιτικές αλλά και ως φυσικά πρόσωπα έχουν την ευθύνη γι αυτό που εμφανίζεται ως σύγχρονη Ελλάδα. Κατάσταση στο Δημόσιο, αναξιοκρατία, διαμόρφωση μιας αντίληψης αρπαχτής και βολέματος. Πολλοί από τους ανθρώπους που έφτιαξαν αυτή την Ελλάδα, παραμένουν σήμερα υπουργοί. Ο Γιώργος Παπανδρέου, -αν τον πιστώσουμε με τις καλύτερες των προθέσεων- επιμένει να ξεχνά αυτή την πραγματικότητα. Απολογείται στους συσχετισμούς στο κόμμα, επιλέγει να στηριχθεί σε κουτοπόνηρες και επικοινωνιακές εφευρέσεις, την ώρα που υπερασπίζεται την προσωπική του αξιοπιστία. Κατά τη γνώμη μου η κυβέρνηση σήμερα παρουσιάζει σοβαρή αναποφασιστικότητα σε δύο τομείς. Πρώτα αρνείται να συγκρουστεί με το δικό της κατεστημένο. Το σπλάχνο από τα σπλάχνα της. Τον γραφειοκρατικό συνδικαλισμό, που δεν υπερασπίζεται εργαζόμενους αλλά συγκυβερνά. Που έχει μετατρέψει σε πολιτικό και εργασιακό Δίκαιο, τα κλειστά συμφέροντα και τις συναλλαγές με την εξουσία. Η προσπάθεια του Ραγκούση να απελευθερώσει τις μεταφορές, έχοντας απέναντί του βουλευτές του ΠΑΣΟΚ και τον προκάτοχό του στο Υπουργείο, είναι χαρακτηριστικό της ισχύος αυτής της συναλλαγής.

Η βασική όμως αναποφασιστικότητα της κυβέρνησης είναι προς την άλλη πλευρά. Τα συμφέροντα. Για την ακρίβεια μερικές οικογένειες, οι οποίες πλούτισαν ως πεφωτισμένοι της ιδιωτικής πρωτοβουλίας αποκλειστικά από το Δημόσιο. Ας πάρουμε τις Τράπεζες. Οι ελληνικές τράπεζες σήμερα είναι ανέγγιχτες. Στο εσωτερικό τους υπάρχει ένα όργιο πλουτισμού από αυτές τις οικογένειες. Οι μεγαλομέτοχοι τους έχουν πλουτίσει δίνοντας δάνεια στον εαυτό τους ή δίνοντας δάνεια χωρίς εγγυήσεις σε επιχειρήσεις οι οποίες τους επιστρέφουν χρήμα. Κοινώς μίζα. Ο μεγαλομέτοχος δίνει εντολή στην Τράπεζα να βγάλει το δάνειο και παίρνει από τον δανειοδοτούμενο ως δώρο ποσό πολλαπλάσιο του κέρδους του από τις μετοχές τις τράπεζας. Έχουν γεμίσει τα ταμεία τους αδειάζοντας αυτά των τραπεζών.Την ώρα που η αγορά πεθαίνει. Όσο εμφανίζεται πρόβλημα ρευστότητας, τόσο οι μεγαλοτραπεζίτες εκβιάζουν την κυβέρνηση και για άλλο ρευστό το οποίο θα διοχετεύσουν βέβαια στον κύκλο τους.

Με αυτές τις οικογένειες, δεν τόλμησε να τα βάλει η κυβέρνηση.Γδέρνει καθημερινά τα χαμηλόμισθα στρώματα,τα βλέπει να ματώνουν και υπόσχεται μια χωρίς προσδιορισμούς και αλήθειες, έξοδο από την κρίση

Τι από όλα αυτά θα λύσουν οι εκλογές; Πολύ περισσότερο μια συγκυβέρνηση; Τι θα κάνουν όλοι μαζί που δεν ήθελαν ο καθένας ξεχωριστά; Οι κυβερνήσεις για να σώσουν πρέπει να θέλουν ως κομμάτια οι ίδιες της κοινωνίας, και όχι ως διαχειριστές απαγορευμένων ζωνών. Και πρέπει να έχουν πολιτικές.
http://www.koutipandoras.gr/?p=9415

Σάββατο 17 Σεπτεμβρίου 2011

Η πρωτη σοδεια απο τις εκπομπες μας της νεας ρ/φ σεζον! Εβδομαδα 12-16/9.

"Μεταξυ σοβαρου κι'αστειου" καθημερινα 10.30 με 12.00 στον Σειριο fm 95,8.
Καντε κλικ στα link πιο κατω και κατεβαστε τις εκπομπες!
Δευτερα 12/09/2011
http://www.divshare.com/download/15742923-d6c
Τριτη 13/09/2011
http://www.divshare.com/download/15742951-48c
Τεταρτη 14/09/2011
http://www.divshare.com/download/15742975-0fe
Πεμπτη 15/09/2011
http://www.divshare.com/download/15743286-650
Παρασκευη 16/09/2011
http://www.divshare.com/download/15743264-4af

Προσυπογράφοντας 2 κειμενα του Χρ. Γιανναρα.

Συναίνεση για την ανατροπή

Ημερομηνία δημοσίευσης: 12 Σεπτεμβρίου 2011


«Συναίνεση» στην Ελλάδα είναι η λέξη tabou της εποχής του «Μνημονίου».

Το «Μνημόνιο» υπεγράφη με διαδικασίες κατεπείγουσας ανάγκης – κάποια εικοσιτετράωρα μας χώριζαν από την επίσημη χρεοκοπία. Υπεγράφη από πρωθυπουργό πρωτοφανούς στα χρονικά πολιτικής ανεπάρκειας, άνευ όρων, δίχως την παραμικρή απόπειρα διαπραγμάτευσης. Αποδέχτηκε προϋποθέσεις δανεισμού εξοντωτικές για τη χώρα και την παραγωγική της ικανότητας. Τόσο εξευτελιστικές για την κοινωνία προϋποθέσεις και τόσο αναιρετικές της κρατικής αυτονομίας όσο δεν μπορούσε να διανοηθεί ποτέ νοήμων πολίτης.
Προκλητικά δουλοπρεπής η πολιτική συμπεριφορά του πρωθυπουργού καθιστούσε αναξιόπιστη την ίδια τη συμφωνία. Τι κύρος μπορούσε να έχει μια σύμβαση, όταν ο ένας εκ των συμβαλλομένων, οι δανειολήπτες, εκπροσωπήθηκαν από πρόσωπο που ενεργούσε ωσάν να ήταν εντελοδόχος των δανειστών, διεκπεραιωτής των εξωφρενικών κερδοσκοπικών τους αξιώσεων; Ετσι άρχισε μια πολυμήχανη εκστρατεία για ευρύτερη, εκ των υστέρων, πολιτική «συναίνεση» στο πρωθυπουργικό έγκλημα: Απίστευτες διεθνείς πιέσεις και εκβιασμοί, προκειμένου να συναινέσει στους πρωτοφανείς όρους του «Μνημονίου» ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Ο Α. Σαμαράς αντιστάθηκε σθεναρά στις πιέσεις, και τότε, ως μεσοβέζικη λύση, επιστρατεύθηκε ο αρχηγός της εσωκομματικής αντιπολίτευσης. Ανυψώθηκε στη θέση αντιπροέδρου του μειονεκτούντος προέδρου, μήπως και η δική του φυσική ευφυΐα εξωραΐσει κάπως το δουλεμπορικής λογικής «Μνημόνιο».

Η ερμηνευτική ευθυβολία του σεναρίου αυτού θα κριθεί σε χρόνο βραχύ. Αλλά στη συνείδηση της πλειονότητας των πολιτών η λογική του σεναρίου δεν μοιάζει να έγινε αντιληπτή. Αν είχε γίνει, οι δημοσκοπήσεις θα έδιναν θριαμβικό προβάδισμα στη Ν.Δ., η άρνηση Σαμαρά να «συναινέσει» θα είχε εκτιμηθεί από τους πολίτες. Επομένως τα ενδεχόμενα είναι δύο: Ή το επίπεδο της κατά κεφαλήν καλλιέργειας των πολιτών δεν επαρκεί για την κατανόηση και εκτίμηση της λογικής του σεναρίου. Ή το γεγονός της μη συναίνεσης Σαμαρά στο «Μνημόνιο» κρίνεται από τους πολίτες ως ανεπαρκής πολιτική στάση.
Στη δεύτερη περίπτωση οφείλουμε να αντιμετωπίσουμε το ερώτημα: Ποια θα μπορούσε να είναι μια πολιτικά επαρκής στάση; Μια γόνιμη απάντηση θα έλεγε: η άρνηση συναίνεσης στην από κοινού διαχείριση της δεδομένης καταστροφής, η απαίτηση να συναινέσουν τα δύο κόμματα σε μια πολιτική ανατροπής των συντελεστών της καταστροφής, πολιτική τομών και ρήξεων. Καμιά συναινετική διαδικασία δεν είναι δυνατό να οδηγήσει τα σημερινά κόμματα σε ρεαλιστικό, π.χ., εκσυγχρονισμό της δομής και της λειτουργίας του κράτους. Διότι τα σημερινά κόμματα υπάρχουν και λειτουργούν μόνο ως συντελεστές αποδόμησης και παρασιτικής λειτουργίας του κράτους, μόνο με τη λογική του πελατειακού συστήματος. Δεν μπορούν να υπάρξουν με συνθήκες αξιοκρατίας στον δημόσιο τομέα, με αξιολόγηση της ποιότητας, με απολύσεις των τεκμηριωμένα ανίκανων, των αργόμισθων, των φαύλων δημοσίων υπαλλήλων. Αποκλείεται τα σημερινά κόμματα να υπάρξουν, αν υποχρεωθούν να εφαρμόσουν νομοθετικά τις διατάξεις του Συντάγματος για τον συνδικαλισμό των κρατικών λειτουργών. Πολιτικά επαρκής θα ήταν η πρόταση να συναινούσαν οι αρχηγοί των δύο «κομμάτων εξουσίας» στην ταυτόχρονη διάλυση των κομμάτων τους και στις προδιαγραφές συγκρότησης εξ υπαρχής καινούργιων κομμάτων.

Σε τι είδους προδιαγραφές να συμφωνήσουν; Στο να δηλώνει η επωνυμία των κομμάτων, τίμια και απροσχημάτιστα, την ιδιαιτερότητα των στόχων τους. Χρειαζόμαστε ένα κόμμα που να υπηρετεί με συνέπεια την ελευθερία της αγοράς, την επιδίωξη του ατομικού κέρδους. Και ένα κόμμα που να σέβεται την ατομική πρωτοβουλία, αλλά να δίνει προτεραιότητα στο κοινωνικό άθλημα, στο κράτος πρόνοιας, στην παροχή ίσων ευκαιριών σε όλους. Να ονομάζονται ευθαρσώς «Κοινωνιοκεντρικό Κόμμα» το ένα, «Κόμμα του Ενεργού Ιδιώτη» το άλλο.

Σήμερα οι ονομασίες των κομμάτων είναι μόνο διαφημιστικές, δίχως την παραμικρή υποδήλωση πολιτικής ταυτότητας. Τι σημαίνει «Νέα Δημοκρατία»; Ο,τι σημαίνει και στην αγορά η επιγραφή «Παντοπωλείον το Νέον» ή «Ιχθυοπωλείον η Τράτα». Τι σημαίνει ΠΑΣΟΚ; Εδώ η διαφημιστική σκοπιμότητα γλυστράει αναφανδόν στην απάτη: Με τη λέξη «πανελλήνιο» καμουφλαρίστηκε η καταγωγική πρόθεση για ελεγχόμενο κομματικό μηχανισμό ώς το έσχατο χωριό και ώς την τελευταία ψαράδικη καλύβα. Η λέξη «σοσιαλιστικό» εξωράισε τον πιο αδίστακτο λαϊκισμό που γνώρισε ποτέ η χώρα, το θράσος να ασκείται με λάβαρα κοινωνισμού πολιτική αχαλίνωτου καπιταλισμού. Και η λέξη «κίνημα» ήταν το προσωπείο για να εμπεδωθούν οι «καταλήψεις», οι εκβιασμοί, ο τραμπουκισμός ως μορφή «λαϊκής πάλης».

Η νεωτερική «δημοκρατία» (ριζικά άσχετη με την αρχαιοελληνική αλλά εύχρηστη σε συνθήκες απολυτοποιημένης βαρβαρικής χρησιμοθηρίας) ανέχεται και κόμματα ακραίας ιδεοληψίας – αφού κάθε συλλογικότητα έχει πάντοτε ένα ποσοστό ψυχοπαθολογικών περιπτώσεων. Να υπάρχει λοιπόν, αλλά με ξεκάθαρη επωνυμία, «Κόμμα των αρχών του Μαρξισμού – Λενινισμού» (όχι «κομμουνιστικό»: κομμουνισμός σημαίνει εθελούσια κοινοκτημοσύνη, που είναι λέξη ιερή). Να υπάρχει και «Κόμμα των αρχών του Εθνικισμού – Φυλετισμού». Ομως αυτού του είδους τα κόμματα να σέβονται μέχρι κεραίας τους όρους της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, και μόνο αν ο λαός τούς δώσει την πλειοψηφία, τότε να καταργήσουν το Σύνταγμα και το έννομο αντιπροσωπευτικό σύστημα. Η λογική και οι πρακτικές της σημερινής καραγκιοζίστικης «Αριστεράς» που «τους νόμους τους καταργεί στο πεζοδρόμιο», να αντιμετωπιστούν δικαστικά ή ψυχιατρικά, όπως επιβάλλει η πιστότητα στη δημοκρατία.

Συναίνεση λοιπόν των δύο παρακμιακών μας αρχηγών για δυναμική αναχαίτιση της παρακμής μας. Προσδοκία εξ ορισμού ουτοπική, παράλογη. Αλλά το χρέος όσων υπερασπίζουν «το ορθώς διανοείσθαι» με στόχο «το ορθώς κοινωνείν», δεν είναι ο ρεαλισμός της πολιτικής πρακτικής, είναι η διασάφηση των στόχων της κοινωνικής ανάγκης και ελπίδας. Πάντοτε προηγείται η στόχευση. Κάποτε και γεννάει την πρακτική.




Αιδώς και δίκη

Ημερομηνία δημοσίευσης: 05 Σεπτεμβρίου 2011

Aσυμβίβαστη μνήμη, θα πει: Nα μην ξεχνάμε εγκλήματα για τα οποία οι αυτουργοί αυτοαμνηστεύθηκαν. Oύτε να μας παραπλανά η ανικανότητα φτιασιδωμένη με τίτλους αξιωμάτων από ένα παρελθόν που δεν κρίθηκε ποτέ, δεν δικάστηκε. Kοινωνία, χωρίς ασυμβίβαστη συλλογική μνήμη, είναι καταδικασμένη σε δυστυχία. Aνυπόφορη δυστυχία.


Mε βάση αυτή την εμπειρική αρχή, ας θυμηθούμε τώρα, ένα προς ένα, τα πρόσωπα που συγκροτούν, ακόμα σήμερα, τη «σκιώδη κυβέρνηση» του κ. Σαμαρά. Kαι γιατί να ασχολούμαστε με ένα από καιρό πεθαμένο, απόλυτης πολιτικής στειρότητας κόμμα; Mα επειδή οι μέρες του κυβερνώντος, επίσης σάπιου και απόλυτης πολιτικής στειρότητας κόμματος, είναι πια μετρημένες. Kαι το οψέποτε εκλογικό αποτέλεσμα θα το κρίνουν (αποτελούν την κρίσιμη εκλογική μάζα) οι οπαδοί ποδοσφαιρικών ομάδων με τέτοια μικρόνοια, ώστε να αποθηριώνονται όταν υποβιβάζεται η ομάδα τους για εγκλήματα των μαφιόζων ηγητόρων της.

Eίναι φαυλεπίφαυλος ο κύκλος: Για να αρθρώσουμε πολιτική κριτική, πρέπει ρεαλιστικά να υπομνήσουμε το κρετινικό επίπεδο ακρισίας που καθηλώνει σε διαδικασίες αποσύνθεσης την ελληνική πολιτεία. Nα έχουμε συνεχώς προ οφθαλμών, ποιοι ετοιμάζονται να μας κυβερνήσουν και πάλι, με την ψήφο ποιου επιπέδου μαζανθρώπων.

Nα θυμηθούμε λοιπόν, ένα προς ένα, τα πρόσωπα της «σκιώδους κυβέρνησης» του κ. Σαμαρά. Για να συνειδητοποιήσουμε ότι από τη χώρα έχει χαθεί η ντροπή. Kαι η έκλειψη της ντροπής είναι μάλλον ο θεμελιώδης παράγων που ερμηνεύει τα τρία, απορίας άξια (για τη λογική του ενστίκτου αυτοσυντήρησης) δεδομένα: Oτι κυβερνάει την Eλλάδα άνθρωπος με τα φυσικά προσόντα του ολίγιστου των Παπανδρέου. Oτι συγκροτούν αξιωματική αντιπολίτευση («σκιώδη κυβέρνηση») πρόσωπα αποδεδειγμένης, επί πέντε χρόνια, φαυλότητας ή κραυγαλέας ανικανότητας. Kαι ότι δεν στερούνται τα πολιτικά τους δικαιώματα άνθρωποι που καίνε, καταστρέφουν και δηώνουν μια πόλη, επειδή υποβαθμίστηκε η τοπική ποδοσφαιρική τους ομάδα.

Mήπως είναι ρητορική υπερβολή, σχήμα λόγου ο ισχυρισμός ότι και τα τρία συμπτώματα τα γεννάει η έκλειψη της ντροπής, η αναισχυντία και μόνη; Oχι, το βεβαιώνει η αρχέγονη ανθρώπινη πείρα και σοφία: Για να ιδρύσουν οι άνθρωποι «πόλιν», «βίον πολιτικόν», ο Δίας τους έστειλε τον Eρμή κομίζοντα, δώρα θεϊκά, την «αιδώ» και την «δίκην»: την «αίσθηση» της ντροπής και την «αίσθηση» του δικαίου, της δικαιοσύνης.

H ντροπή σηματοδοτεί την κοινωνική αναφορικότητα των πράξεων και της συμπεριφοράς: πράττω και συμπεριφέρομαι κοινωνώντας τη ζωή και την ύπαρξη, δεν είμαι μια κλειστή και αυτόνομη ατομική αυτοτέλεια. Yπάρχω ως-προς τους άλλους, ζω «έναντι» των άλλων, τη μοναδικότητα (ετερότητα) της ύπαρξής μου τη γεννάει η σχέση μου με τους άλλους. Eίμαι πρόσ-ωπο, όχι αδιαφοροποίητο άτομο, αριθμητική μονάδα ομοειδούς συνόλου ή πολτού. Yπάρχω δίνοντας λογαριασμό στους «έναντι».

Eχουμε ανάγκη «τον έπαινο του δήμου και των σοφιστών», δεν μπορούμε να ζήσουμε χωρίς «τα δύσκολα και ανεκτίμητα εύγε», δεν είμαστε άνθρωποι χωρίς αυτά. Γι’ αυτό και οι επαγγελματίες της πολιτικής θέλουν να ακούνε μόνο τους κόλακες, δεν αντέχουν τα όσα τους ντροπιάζουν. Προτιμάνε να χάνουν την επαφή με την πραγματικότητα, και αυτή η προτίμηση είναι καθαρή αδιαντροπιά. Aντί να εξαφανιστούν από προσώπου γης πενθώντας για τα εγκλήματά τους, αντί να τους εξαφανίσει τουλάχιστον το κόμμα τους τιμωρώντας τις πομπές ή τη γελοιώδη ανικανότητά τους, προβάλλονται σε «σκιώδεις κυβερνήσεις», κατακλύζουν τις τηλεοράσεις με παπαρδέλες αφόρητης κοινοτοπίας και μικρόνοιας, παζαρεύουν εκλογικές περιφέρειες και θέσεις στα ψηφοδέλτια.

Πώς κοιμούνται τη νύχτα οι ένοχοι αυτουργίας ή συνεργίας στο πιο αποτρόπαιο έγκλημα: την ανεργία 800.000 συμπολιτών τους, χωρίς να έχει απολυθεί ούτε ένας από τους αναρίθμητους κηφήνες της δημοσιοϋπαλληλίας τούς ρουσφετολογικά διορισμένους; Πώς τολμάνε οι αδιάντροποι να συνεχίζουν τον σκυλοκαβγά για τη «σίγουρη» νίκη του ο καθένας στις επόμενες εκλογές, ενώ από μέρα σε μέρα παραμονεύει και η τυπική χρεοκοπία, δηλαδή ο λιμός και η αλληλοσφαγή; Eυτυχώς τουλάχιστον που δεν διανοούνται να ξεμυτίσουν στους δρόμους, ευτυχώς οσφραίνονται ότι δεν είναι (ακόμα) όλοι οι Eλληνες οπαδοί του «Oλυμπιακού Bόλου» ή σταλινάκια του Περισσού, υπάρχει ακόμα νοημοσύνη, πολίτες με όλη τη σημασία της λέξης που σκέπτονται, κρίνουν και μπορούν να δείξουν στην πράξη ότι είναι ακόμα κατάπτυστος ο φαύλος και ο ανίκανος, απόβλητος από την κοινωνία των πολιτών, «άγος πόλεως».

H έκλειψη της ντροπής δεν προδίδει μόνο αυτομόληση από την κοινωνία των προσώπων, φανερώνει και διολίσθηση σε κάποιο είδος αναισθησίας, αφασίας των αισθητηρίων, περίπου χαύνωσης.

Aλλιώς δεν εξηγείται τέτοια νέκρωση του φυσικού ενστίκτου αυτοσωτηρίας. Aκόμα και ο τόσο αδικημένος σε προσόντα, ολίγιστος των Παπανδρέου ή ο τόσο έγκαιρα φυλακισμένος στην απομόνωση της επαγγελματικής πολιτικής Σαμαράς θα μπορούσαν να έχουν αντιληφθεί το προφανέστατο, αν δεν είχαν προσβληθεί από τον ιό της απώλειας επαφής με την πραγματικότητα: Oτι μόνο ο εξοβελισμός από τον κομματικό στίβο όλων, μα όλων των υπόλογων για την ανυπόφορη καταστροφή και τη διεθνή καταισχύνη, μόνο η διάλυση των νεκρών κομματικών τους σχημάτων, η συγκρότηση εξ υπαρχής καινούργιων κομμάτων με άφθορες κοινωνικές δυνάμεις και ανεξευτέλιστη ονομασία, θα μπορούσε να διασώσει την υπόληψή τους σήμερα και στην Iστορία.

Aλλά ποια λογική θα ισχυριζόταν ότι έγιναν αρχηγοί, και οι δυο, με φιλοδοξίες υπόληψης, φιλοδοξίες να σημαδέψουν την Iστορία; Tην αρχηγική ηδονή της εφήμερης στιγμής κυνηγάνε, είναι ολοφάνερο, κι ας πληρώνουν την ηδονή τους αυτή, με δυστυχία και απόγνωση, 800.000 άνεργοι ή, με εξευτελισμό και αγωνιώδη αβεβαιότητα, άλλα εφτά εκατομμύρια Eλλήνων.

Δυστυχώς, ούτε η κριτική (και η πιο ειλικρινής και ανυστερόβουλη) ούτε οι παραινέσεις για οφθαλμοφανώς σωτήριες πρωτοβουλίες επηρέασαν ποτέ τις μετριότητες που αναρριχώνται (ή ξένα συμφέροντα τις εγκαθιστούν) στην εξουσία. Tουλάχιστον για να κάνουν τη φιγούρα τους και μόνο, ας θεσπίσουν στέρηση πολιτικών δικαιωμάτων για τραμπούκους ποδοσφαιρόφιλους.

http://yannaras.gr/
*Ο Χρήστος Γιανναράς γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε στα Πανεπιστήμια της Αθήνας, της Βόννης και της Σορβόννης (Παρίσι).

Δίδαξε Φιλοσοφία, Πολιτιστική Διπλωματία και Συγκριτική Οντολογία σε πανεπιστήμια της Γαλλίας, της Ελβετίας, της Ελλάδας.
Επιφυλλιδογραφεί σε εφημερίδες παρεμβαίνοντας στην πολιτική και κοινωνική επικαιρότητα.

Παρασκευή 16 Σεπτεμβρίου 2011

Χωρις αλλα λογια!...

Πόσο πάει το μάρμαρο;

Η τρόικα δεν είναι ικανοποιημένη ούτε από το ειδικό τέλος στην ακίνητη περιουσία, οπότε η κυβέρνηση, σε μια προσπάθεια να πείσει για την αποφασιστικότητά της και τις προθέσεις της, ανακοίνωσε –δια του Ευάγγελου Βενιζέλου- πως θα μπει ειδικό τέλος και στους τάφους.


Το ειδικό τέλος στους τάφους θα εισπραχθεί μέσω των λογαριασμών της ΔΕΗ, αφού θα μπουν ρολόγια σε όλα τα μνήματα.
Τα ρολόγια θα ελέγχονται τακτικά από υπαλλήλους της ΔΕΗ –σε συνεργασία με νεκροθάφτες-, ώστε να μην κλέβει ρεύμα ο ένας τάφος από τον άλλον.

Το ειδικό τέλος για τους τάφους θα φτάνει μέχρι τα 30 ευρώ το τετραγωνικό –ανάλογα με την περιοχή που βρίσκεται το νεκροταφείο και τη θέση του τάφου μέσα στο κοιμητήριο.
Για να είναι δίκαιη η φορολόγηση, θα υπάρχουν αντικειμενικά κριτήρια που θα έχουν να κάνουν με το αν ο τάφος είναι φτιαγμένος από μάρμαρο ή γρανίτη, ενώ σημαντικό ρόλο στο ύψος του φόρου θα έχουν ο σταυρός, το καντήλι, η κορνίζα, οι πορσελάνες, το ανθοδοχείο και το θυμιατό.

Αν το μέτρο αποδώσει, η κυβέρνηση δεσμεύτηκε να μη φορολογήσει και τα λιβάνια, ενώ -σε ένδειξη κατανόησης της δύσκολης οικονομικής κατάστασης που αντιμετωπίζουν πολλά νοικοκυριά- εκτός φορολογίας θα μείνουν και τα κυπαρίσσια.
Το οστεοφυλάκιο δεν θα φορολογηθεί –ακόμα-, για να μην τρίζουν τα κόκαλα των νεκρών και χαλάσει η όμορφη εικόνα της Ελλάδας στο εξωτερικό.

Ο κ. Βενιζέλος, μετά από τη σύγχυση που προκλήθηκε, αναγκάστηκε να διευκρινίσει πως το ειδικό τέλος για τους τάφους -που θα επιβληθεί μέσω των λογαριασμών της ΔΕΗ- δεν θα αφορά τους κατοίκους των τάφων αλλά τους συγγενείς τους.
Σύμφωνα με τον κ. Βενιζέλο, ακόμα κι αν ο λογαριασμός της ΔΕΗ είναι στο όνομα του μόνιμου κατοίκου του τάφου, το ειδικό τέλος θα μετακυλίεται στον κοντινότερο συγγενή του – όταν λέμε «κοντινότερο συγγενή», δεν εννοούμε αυτόν που είναι στον διπλανό τάφο.

Η κυβέρνηση εξέτασε το ενδεχόμενο να φορολογούνται οι ζωντανοί για τους τάφους που θα αποκτήσουν όταν πεθάνουν, αλλά το απαγορεύει η ευρωπαϊκή νομοθεσία για τα πτώματα – οπότε, υπερίσχυσε το ευρωπαϊκό κεκτημένο.
Ο κ. Βενιζέλος ανέφερε πως –όπως είχε πει ο Βενιαμίν Φραγκλίνος- «σ’ αυτή τη ζωή τίποτε δεν είναι σίγουρο εκτός από το θάνατο και τους φόρους», και πρόσθεσε πως εμείς οι Έλληνες καταφέραμε κάτι μοναδικό: να τα παντρέψουμε.

Ολοκληρώνοντας, ο κ. Βενιζέλος τόνισε πως το μέτρο του ειδικού τέλους για τους τάφους είναι δίκαιο και –προπάντων- απόλυτα δημοκρατικό, αφού όλοι κάποια στιγμή θα τα τινάξουμε.
Άντε και καλή ψυχή!
http://pitsirikos.net/

Πέμπτη 8 Σεπτεμβρίου 2011

Aνακοινωση!

Ενταξει! Ουτε δυο μηνες δεν περασαν!....
Η νεα σαιζον για την εκπομπη 'Μεταξυ σοβαρου κι'αστειου' ξεκινα μαζι με τα σχολεια!...
Ευτυχως εμεις τα γραφουμε σε ....word  και δεν θελουμε φωτοτυπιες!
Απο Δευτερα 12 Σεπτεμβριου θα τα λεμε με τον δικο μας τροπο, ετσι οπως μας εχετε συνηθισει τοσα χρονια τωρα απο τον ΣΕΙΡΙΟ FM 95,8 απο τις 10.30 μεχρι τις 12.00 καθημερινα!
Η μονη αλλαγη ειναι αυτη ....περικοπες παντου,περικοπες και στην δειαρκεια της εκπομπης!
Αντε και ο Θεος βοηθος (εχει κι αυτος τοσες δουλειες) ....καλη μας σαιζον καλο φθινοπωρο κλπ κλπ

Για χορηγια η' διαφημιστικη προβολη
 στην εκπομπη...
(δυσκολες εποχες,θελουμε την βοηθεια σας)
.....επικοινωνηστε μαζι μας στο 2261081041 η' στειλτε μας μηνυμα στο:
metaxysovaroukiasteiou@gmail.com




Κείμενο καλέσματος για την παγκόσμια ημέρα δράσης ενάντια στη δικτατορία των αγορών.


Χρόνια τώρα τραπεζίτες και πολυεθνικές κερδίζουν εις βάρος μας. Μια οικονομική δικτατορία χτίζεται βήμα βήμα από τις αγορές και τους υπαλλήλους τους. Οι πολιτική εξουσία εφαρμόζει τα σχέδια όλων αυτών εξαθλιώνοντας χώρες και καταπατώντας τα δικαιώματά των λαών τους με σκοπό κι άλλο κέρδος, κι άλλο ματωμένο χρήμα. Η Ελλάδα τα τελευταία δύο χρόνια έχει δανειστεί με επαχθείς όρους πάνω από 200 δισεκατομμύρια ευρώ από τα οποία πάνω από 100 έχουν πάει στις τράπεζες ενώ συνεχίζουν να χρηματοδοτούν αυτό σύστημα με λεφτά που παίρνουν απ' την τσέπη μας.



Η πηγή του κακού είναι το χρήμα και αυτοί που το διαχειρίζονται. Ιδιωτικά ιδρύματα, τράπεζες και πολυεθνικές παίζουν μονόπολη στις πλάτες μας. Αυτό πρέπει να σταματήσει. Αρνούμαστε να αφήσουμε τη δικτατορία των αγορών και τη μαφία των τραπεζιτών να καταστρέφει τις ζωές μας, λεηλατώντας τους μισθούς και τις συντάξεις μας και κλέβοντας τα σπίτια μας για να σώσουν τις τράπεζές τους.
Συσπειρωνόμαστε και αντιδρούμε χωρίς χρώματα και κόμματα μια που όλοι αυτοί εξυπηρετούν το ίδιο σύστημα. Θέλουμε να τερματίσουμε την οικονομική κατοχή και να γκρεμίσουμε τη δικτατορία των αγορών γκρεμίζοντας το σύστημα που βάζει τα λεφτά πάνω από τους ανθρώπους. Ήρθε η ώρα να καταρρίψουμε τα σύμβολα της παγκόσμιας οικονομικής μαφίας δημιουργώντας μια κοινωνία που δεν θα κυβερνάει το χρήμα.


Για αυτό συγκεντρωνόμαστε όλοι το Σάββατο 17 Σεπτεμβρίου στην Πλατεία Συντάγματος στις 12:00 από όπου με πορεία θα φτάσουμε στην Τράπεζα της Ελλάδος όπου θα πραγματοποιήσουμε συγκέντρωση διαμαρτυρίας.


Γιατί οι άνθρωποι είναι πάνω από τα λεφτά.
Ισότητα-Δικαιοσύνη-Αξιοπρέπεια
Άμεση Δημοκρατία τώρα.
http://www.amesi-dimokratia.org/el/anakoinwseis/item/766-keimeno-kalesma-17sep