Mικης εξω απ'τα δοντια!....

Ψήφισμα λαϊκής συνέλευσης Πλατείας Συντάγματος.

http://real-democracy.gr

Εδώ και πολύ καιρό παίρνονται αποφάσεις για εμάς χωρίς εμάς.



Είμαστε εργαζόμενοι, άνεργοι, συνταξιούχοι, νεολαίοι, που έχουμε έρθει στο σύνταγμα για να παλέψουμε και να αγωνιστούμε για τις ζωές μας και το μέλλον μας.


Είμαστε εδώ γιατί γνωρίζουμε ότι οι λύσεις στα προβλήματά μας μπορούν να προέλθουν μόνο από εμάς.


Καλούμε όλους τους Αθηναίους, εργαζόμενους, ανέργους και νεολαία στο Σύνταγμα, και όλη την κοινωνία να γεμίσει τις πλατείες και να πάρει τη ζωή στα χέρια της.


Εκεί στις πλατείες θα συνδιαμορφώσουμε όλα μας τα αιτήματα και τις διεκδικήσεις μας.


Καλούμε όλους τους εργαζόμενους που θα απεργήσουν την επόμενη περίοδο να καταλήγουν και να παραμένουν στο Σύνταγμα.


Δεν θα φύγουμε από τις πλατείες, μέχρι να φύγουνε αυτοί που μας οδήγησαν εδώ: Κυβερνήσεις, Τρόικα, Τράπεζες, Μνημόνια και όλοι όσοι μας εκμεταλλεύονται. Τους διαμηνύουμε ότι το χρέος δεν είναι δικό μας.




ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΩΡΑ!


ΙΣΟΤΗΤΑ - ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ – ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ!


Ο μόνος αγώνας που χάνεται είναι αυτός που δεν δόθηκε ποτέ!

Ανοιχτή επιστολή του Γιάννη Κότσιρα.

«Για την διαμαρτυρία στο Σύνταγμα…

Η πρωτοβουλία που αναλήφθηκε για αυτή τη μορφή διαμαρτυρίας είναι ιστορική.

Το ποιος είχε την ιδέα και με ποιο σκοπό δεν με αφορά και δεν πρέπει κανείς μας να πέσει σε συνωμοσιολογίες και φαντάσματα του παρελθόντος. Πάντα έτσι κατάφερναν να διασπάσουν τη λαϊκή φωνή. Αυτή που δεν έχει χρώμα, κόμμα και υστεροβουλία.

Στο χέρι μας είναι αυτή τη φορά να καταλάβουν πως από τον τόπο που ξεκίνησε η δημοκρατία δεν θα επιτρέψουμε ούτε να πεθάνει αλλά ούτε και να διαστρεβλωθεί όπως ελπίζουν. Το αν οι πολιτικοί μας είναι τσιράκια αυτών που καταστρέφουν εθνικές οικονομίες για να κατακτούν τις χώρες, θα το έχουν ως βάρος στη συνείδησή τους όταν θα εξοστρακιστούν από την χώρα όπως συνέβαινε στην αρχαιότητα.

Ας τους αποδείξουμε πως η Ελλάδα δεν θα εξαφανιστεί από το χάρτη.

Ας τους αποδείξουμε πως και η Ευρώπη χρειάζεται την Ελλάδα και όχι μόνο η Ελλάδα την Ευρώπη. Ας μην φοβόμαστε την έξοδό μας από την Γερμανική συνομοσπονδία αποκαλούμενη ως Ευρωπαϊκή ένωση. Οι Γερμανοί δεν ήταν ποτέ φίλοι μας. Απλά βρήκαν ένα πιο έξυπνο και πιο ύπουλο τρόπο να κερδίσουν τον χαμένο πόλεμο.

Πρέπει να φύγουν όλοι όσοι ευελπιστούν στην υποδούλωσή μας. Έλληνες και ξένοι. Πολιτικοί και τρόικες. Κόμματα και συνδικαλιστικοί άρχοντες. Μπορεί να είμαστε Έθνος ανάδελφο αλλά όχι Έθνος ηλίθιο…

Επιτέλους πρέπει η δημοκρατία να επιστρέψει στην γενέτηρά της. Η διακυβέρνηση να επιστρέψει εκεί που ανήκει. Στο λαό της Ελλάδας και όχι στους προδότες πολιτικούς που την κάνουν παγκοσμίως ρεζίλι .

Που ο μόνος τρόπος άμυνάς τους απέναντι σε αυτή την διαμαρτυρία είναι η εντολή στα κανάλια να μην αναφέρονται σε αυτό το γεγονός και η διακοπή κάθε μορφής επικοινωνίας από το Σύνταγμα κατά τη διάρκεια της διαδήλωσης.

Οι κουκουλοφόροι τους και τα κομματικά τσιράκια τους αυτή τη φορά πρέπει να απομονωθούν πλήρως. Ας μην τους κάνουμε το χατήρι για άλλη μια φορά είτε να μας καπελώσουν είτε να μας διασπάσουν. Γιατί τώρα δεν παίζεται απλώς η τύχη μιας πορείας ή μια διαμαρτυρίας. Αυτή τη φορά παίζεται η τύχη της εθνικής μας κυριαρχίας. Η τύχη της χώρας μας και το μέλλον των παιδιών μας. Η ίδια μας η ελευθερία που τόσο αίμα χύθηκε γι αυτή. Ίσως να μην ήταν αρκετό όμως…

Από σήμερα καλώ όλους τους φίλους μου αλλά και όλους τους συναδέλφους μου να κατεβαίνουν στις 6 στο Σύνταγμα ή σε όποια άλλη πλατεία βρίσκεται κοντά τους. Όσοι συνάδελφοι έχουν τηλεοπτικό βήμα ή έστω οποιασδήποτε μορφής δημόσιο λόγο να αναφέρονται σε αυτή την διαμαρτυρία και να μην επιτρέπουμε την αποσιώπηση αυτού που συμβαίνει. Ο λόγος που έχουμε αυτή τη δυνατότητα είναι από αυτούς τους συμπολίτες μας που αγωνίζονται αυτή τη στιγμή. Αυτοί μας “ψηφίζουν” όλα αυτά τα χρόνια. Ήρθε η ώρα να το επιστρέψουμε. Ας μην θεωρούν ότι οι καλλιτέχνες απλά παρατηρούν και “σφυρίζουν” κλέφτικα βολεμένοι στις δάφνες τους. Ας ενώσουμε τις φωνές μας μαζί με όλους τους Έλληνες που κάθε μέρα αγωνίζονται.

Γιάννης Κότσιρας

Κρεμάλες υπάρχουν!...

Aπο το:
http://pitsirikos.net/2011/05

Χτες στο Σύνταγμα εμφανίστηκαν και κρεμάλες με ευγενικά συνθήματα, όπως «Κλέφτες, Κουφάλες, έρχονται κρεμάλες». Την ίδια ώρα, μέσα στη Βουλή, έγινε ο εξής διάλογος:

-Γιώργο, ξέρεις τι είναι αυτά τα σχοινιά έξω από τη Βουλή;

                               -Κούνιες!

Ποιοι φοβούνται την πλατεία;

ΟΛΟΙ! Το πολιτικό σύστημα. Οι κυβερνήσεις. Η Ε.Ε., η ΕΚΤ, το ΔΝΤ. Εκείνοι εκεί που έχουν συσσωρεύσει όλο το περιττό χρήμα του κόσμου ετούτου και για να διασκεδάζουν την ανία τους παίζουν τις νύχτες στοιχήματα για το ποιος θα πρωτοκαταστραφεί.

Του Ανδρέα Ρουμελιώτη / http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=279747
ΠΟΙΟΙ φοβούνται το κίνημα της πλατείας; Ολοι! Τα ΜΜΕ. Τα πολιτικά κόμματα. Η Δεξιά. Η Αριστερά. Η συνδικαλιστική γραφειοκρατία. Ακόμη ακόμη και οι αναρχικοί.

ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ την ηλεκτρονική επανάσταση μέσω facebook γιατί είναι αδιαμεσολάβητη. Αυθεντική. Απροσδιόριστη. Απροσδόκητη. Ασύμμετρη. Ακατανόητη. Γιατί δεν ξέρουν πώς να τη φέρουν στα ...

μέτρα τους για να τη μανιπουλάρουν, να την ποδηγετήσουν, να την καθοδηγήσουν. Για να γίνουν εκείνοι η πεφωτισμένη πρωτοπορία της.

ΤΟ πιο δύσκολο είναι πάντα το πιο απλό. Υπάρχει ένα σύστημα που λέει, ας πούμε, στους νέους της Ισπανίας: Ο ένας στους δύο δεν θα δουλεύει. Δεν θα έχει να φάει, να νοικιάζει σπίτι, να πάει διακοπές, να βγει σ' ένα μπαράκι να πιει ένα ποτάκι. Γιατί; Γιατί η γάτα έχει ένα αυτί! Διότι υπάρχει κρίση, τα κράτη έχουν χρέη και δεν μπορούμε να βρούμε άλλη λύση από το να είσαι άνεργος και να κόψουμε τη σύνταξη του πατέρα σου.

«ΚΑΙ... πόση υπομονή πρέπει να κάνω;», ρωτάει το... βλαμμένο του facebook. «Δεν ξέρουμε... Μπορεί πέντε, δέκα χρόνια, ίσως και 20». «Γιατί;». «Διότι υπάρχει κρίση και έτσι είναι το σύστημα».

«ΚΙ εγώ πώς θα ζήσω όλα αυτά τα χρόνια; Μου λες δηλαδή πως δεν αξίζω τίποτα; Οτι είμαι άχρηστος; Πώς δεν έχω μέλλον; Το ίδιο και ο πατέρας μου που δούλεψε μια ζωή; Να πεθάνουμε; Να αυτοκτονήσουμε; Να πέσουμε σε κατάθλιψη; Και ποιος θα πληρώνει τον ψυχίατρο;».

ΑΦΟΥ αυτό το σύστημα με θεωρεί σκουπίδι, να το αλλάξετε τώρα! Κι αν δεν μπορείτε ή δεν θέλετε, θα κάνω ό,τι μπορώ για να επιβιώσω. Δεν ξέρω πώς... Λύση δεν έχω. Αν μου την έδιναν τα συνδικάτα και η Αριστερά θα πήγαινα μαζί τους. Αλλά τι να κάνουν αυτοί; Επανάσταση; Χλομό το βλέπω. Είναι ηττημένοι. Στριμωγμένοι στο περιθώριο. Οπως εγώ. Τους πολιτικούς τούς σιχαίνομαι. Αυτοί ευθύνονται για το αδιέξοδο. Τι λες να κάνω, εικονικέ μου φίλε στο facebook; Να κάτσω σπίτι και να χτυπάω το κεφάλι μου στον τοίχο; Δεν λέει... Πάμε πλατεία;

ΕΙΝΑΙ τόσο απλό. Αυτονόητο. Οι κάθε είδους βολεμένοι στις ιδεοληψίες τους μπορούν να το χαρακτηρίζουν απαξιωτικά: α-πολιτικό. Θα τους βόλευε. Το κίνημα αυτό που ήρθε απ' τη Βόρεια Αφρική είναι μετα-πολιτικό. Αφού η πολιτική και οι πολιτικοί δεν μπορούν να δώσουν λύση, εμείς πάμε κάθε βράδυ στην πλατεία και φωνάζουμε: «Ε, είμαι κι εγώ εδώ»!

ΠΟΙΟΙ είναι α-πολιτικοί; Για μπες στο facebook να δεις τι γράφουν... Για πήγαινε στη συνέλευση της πλατείας Συντάγματος ν' ακούσεις τι λένε... Είναι οι πιο μορφωμένοι, οι πιο ικανοί, οι πιο εύστροφοι. Θα μπορέσει η κακιστοκρατία να τους στριμώχνει για πάντα στη γωνία; Αδύνατον. Ηδη έχουν βγει στην κεντρική πλατεία.

ΤΗΝ ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές σ' όλες τις ευρωπαϊκές πλατείες γίνονται συγκεντρώσεις, που οι διοργανωτές στο facebook τις ονομάζουν European Revolution. Θα γίνει επανάσταση στην Ευρώπη; Τι να σου πω; Είναι αυτονόητο ότι κάτι θα γίνει. Πολιτικός αναλυτής δεν είμαι. Ούτε προφήτης· παρ' όλο που η εποχή προσφέρεται. Εχω απλώς ένα μικρό κληρονομικό χάρισμα...

ΓΡΑΦΑΜΕ λοιπόν στην «Ε» και κανείς δεν μας πίστευε, με τον Νασίμ Αλάτρας, με τίτλο «Face to Facebook με την επανάσταση» (βλέπε enet 8/3/2011), ότι η online ηλεκτρονική επανάσταση στη Βόρεια Αφρική έρχεται ταχύτατα προς τα δω: «Για φαντάσου! Η πρώτη online ηλεκτρονική επανάσταση, που έρχεται ταχύτατα προς τα 'δώ, ξεκίνησε από χώρες επικοινωνιακά καθυστερημένες και ηλεκτρονικά αναλφάβητες: την Τυνησία, την Αίγυπτο, το Μπαχρέιν, τη Λιβύη, την Υεμένη!... Αίφνης, εκατομμύρια πιτσιρικάδες που δεν γνωρίζονταν μεταξύ τους έγιναν "εικονικοί φίλοι" στις σελίδες κοινωνικής δικτύωσης και σε χρόνο dt μετέτρεψαν τα μέσα ηλεκτρονικής συναναστροφής και ψυχαγωγίας σε σύγχρονα υπερόπλα. Απέναντί τους τα πανίσχυρα απολυταρχικά καθεστώτα μοιάζουν πλέον με χάρτινες τίγρεις».

ΚΑΙ η... προφητεία μας συνεχίστηκε: «Το πιο δύσκολο είναι πάντα το πιο απλό. Δηλαδή, αυτό που συμβαίνει τώρα. Η νεανική εξέγερση, που έγινε στο υπόγειο της κοινωνίας, πιθανότατα θ' ανεβεί στο ισόγειο, όπου βρισκόμαστε εμείς, και αν δεν προλάβουν να τη μανιπουλάρουν μπορεί να φτάσει, μέσω... Κροατίας, μέχρι τα ρετιρέ των Παρισίων και του Βερολίνου. Πρόκειται για άλλη μια απροειδοποίητη, ασύμμετρη εξέγερση που, όπως συμβαίνει άλλωστε πάντα με τις εξεγέρσεις στην Ιστορία, γίνεται "αίφνης" και έρχεται από το "πουθενά"...

»Η ΚΑΡΤΕΣΙΑΝΗ λογική ψάχνει πάντα να βρει τη διαλεκτική σχέση αιτίου-αποτελέσματος. Η συνωμοσιολογία: "ποιος κρύβεται από πίσω". Οι θεωρίες του χάους τα 'χουν ξεπεράσει αυτά... Ενα σύνηθες, ασήμαντο γεγονός, από εκείνα που συμβαίνουν συχνά στην Αλεξάνδρεια και αλλαχού, μπορεί να προκαλέσει τέτοια εντροπία που να καταφέρει ν' αναποδογυρίσει το Σύμπαν».

H Eλλαδα της ελπιδας ειναι στις πλατειες καθημερινα!....

Aκουστε την εκπομπη της Τριτης 31 Μαιου!

"Κατεβαστε" την εκπομπη απο εδω:
http://www.divshare.com/download/14977903-6bb

Τι τρέχει πραγματικά στην πλατεία;«Κοιμόμαστε και βλέπουμε εφιάλτες», ελληνικό σύνθημα.

ΜΕΛΙΤΑ ΚΑΡΑΛΗ / http://www.doctv.gr/



Η μεγάλη συγκέντρωση «των εκατό χιλιάδων» δεν ήταν παρά μια αναγνωριστική βόλτα. Μια τυπική επίσκεψη. Για να καταλάβεις, πρέπει να παραμείνεις, να αισθανθείς, να ακούσεις. Υπομονετικά. Όπως το λέει κι ο ποιητής:
http://www.doctv.gr/page.aspx?itemID=SPG954


Αργά το βράδυ ένας πρώην ναρκομανής-φυλακισμένος και νυν άνεργος λέει την ιστορία του στο μικρόφωνο των Αγανακτισμένων. Πέντε λεπτά. Για να δεις μια ζωή να συμπαρασύρεται στην ελεύθερη πτώση του νεοελληνικού ονείρου. Αυτή που δεν διακρίναμε αλλά αισθανόμασταν για χρόνια, με ψεύτικες ασφάλειες.

«Και ξέρετε τι; Ο πατέρας μου είναι αστυνομικός. Εγώ ζω με τη σύνταξή του. Όταν πεθάνει, τι θα κάνω;…». Σιωπή. Και στο τέλος ένα επίμονο χειροκρότημα, που εξαγνίζει το φόβο. Μαζεύουμε σκουπίδια ενώ τον ακούμε και κλαίω. Από χαρμολύπη. Για τα χάλια. Αλλά και για την εμπιστοσύνη του ενός απέναντι στον άλλον που ανθίζει και πάλι.

Οι Αγανακτισμένοι, κάνουν λαϊκές συνελεύσεις κάθε βράδυ. Δεν είναι μια πορεία χωρίς σκοπό, αλλά μια συγκέντρωση που χτίζει βάσεις -όπως οι Ισπανοί που το συζητούσαν 4 μήνες πριν τις καταλήψεις στις πλατείες. Υπάρχει θεματική ατζέντα -συζητάμε, ακούμε, ψηφίζουμε, καταψηφίζουμε- για δράσεις και ιδέες. Και για την εξάπλωση της δημόσιας συζήτησης, της συσπείρωσης, της αλληλεγγύης, στις γειτονιές, στις διπλανές πόρτες.

Εντωμεταξύ πιο πίσω, οι τέντες και οι ομάδες εργασίας πολλαπλασιάζονται από αγανακτισμένους εθελοντές -καθαριότητα, περιφρούρηση, τεχνική υποστήριξη, νομικές συμβουλές, επικοινωνία… Πολλοί μαγειρεύουν και πηγαίνουν στα παιδιά που δουλεύουν εκεί όλη μέρα, φαγητό και λίγο κρασί. Ή ότι ζητάνε μέσω του site. Κάποιοι ρωτάνε: «πείτε μου, πως μπορώ να βοηθήσω;».

Οι γονείς μας, κι εκείνοι τον φίλων μας, τηλεφωνούν και ρωτάνε. «Τι τρέχει εκεί κάτω;», «Οι άνεργοι γιατί δεν κατεβαίνουν;», «Η τηλεόραση γιατί δεν τα λέει;». Μας στέλνουν ποιήματα που ταιριάζουν στην περίσταση. Και μετά νιώθουν ανάγκη να διαδώσουν ότι συμβαίνει. Ώστε να γίνουν οι χιλιάδες, περισσότεροι.

Όχι για να διαμαρτυρηθούμε αλλά για να απαιτήσουμε με αρθρωμένο λόγο. Για να σταματήσουμε το «δεν αλλάζει τίποτα». Για να θάφτουν οι νεκρές λογικές του ενός. Για να ξεκινήσουμε όλοι μαζί να πιστεύουμε. Ο ένας στον άλλον. Και στον εαυτό μας.

Στα μούτρα σας!

Του Σταύρου Θεοδωράκη / http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.article&id=7120

Στην φωτογραφία της Μαρίας Μαράκη φαίνεται καθαρά αν και διακριτικά. Ένας άντρας κρατάει στην αγκαλιά του ένα παιδί και του δείχνει πώς να μουντζώνει τη Βουλή. Και ο μπόμπιρας, τι να κάνει, μουντζώνει ο πατέρας του, μουντζώνει και αυτός. Ανάλογες εικόνες είδαμε μετά την πρώτη συγκέντρωση των «αγανακτισμένων»... Μικρά παιδιά στους ώμους των πατεράδων τους να προσπαθούν να φωνάξουν ρυθμικά «κλέφτες - κλέφτες» χειρονομώντας ταυτόχρονα προς το μέρος των τεράτων (δηλαδή της Βουλής). Και οι γονείς τους, να χαμογελούν γεμάτοι υπερηφάνεια στον τηλεοπτικό φακό της μεσημεριανής εκπομπής, με τον ρεπόρτερ να μην μπορεί να κρύψει –και αυτός - τη χαρά του. Από τους χιλιάδες «αγανακτισμένους» βρήκε τους πέντε - δέκα γελοίους που συμπεριφέρονταν σαν παίκτες ρεάλιτι.


Το ίδιο θέαμα το έχω δει και στα γήπεδα. Παιδιά του δημοτικού, όρθια πάνω στα καθίσματα να επιτίθενται στους «αντιπάλους» τους με λέξεις και χειρονομίες που δεν καταλαβαίνουν αλλά που γεμίζουν ικανοποίηση τους γονείς τους που χασκογελούν στα πίσω καθίσματα.

Και τότε και τώρα αναρωτιέμαι τι γονείς είναι αυτοί. Για ταξιτζήδες δεν μου μοιάζουνε. Γιατί θα ήταν μια δικαιολογία. Τόσα χρόνια στο τιμόνι, το χέρι τους έχει πάρει τη μορφή μούντζας, ε μεταδίδουν την γνώση στο παιδί τους. Ταξιτζήδες όμως δεν είναι (αφήστε που οι ταξιτζήδες μετά από τέτοιο κράξιμο την έχουν κόψει νομίζω τη συνήθεια). Ποιοι είναι λοιπόν αυτοί οι γονείς; Ποιοι κατεβάζουν στο Σύνταγμα και στα γήπεδα τα παιδιά τους, πέντε, έξη, εφτά χρονών και τα βάζουν να βρίζουν και να χειρονομούν; Όσο τους προσέχω τόσο μου μοιάζουν με τις φάτσες των ... τεράτων που πολεμούν. Απογοητευμένα λαμόγια δηλαδή που δεν αντέχουν το «ρίξιμο» και αντιδρούν σαν προδομένες γκόμενες. Βρίζουν, φτύνουν, χειρονομούν.

Οι αληθινοί «αγανακτισμένοι» έχουν διαφορετική συμπεριφορά. Έτσι νομίζω τουλάχιστον. Δεν χρησιμοποιούν τα παιδιά τους, δεν κουνάνε σημαίες, δεν μετέχουν στο φτηνό χιούμορ περί χοντρών πολιτικών που τρώνε και δεν δίνουν, δεν κρεμάνε πανό με ασυναρτησίες και συνωμοτικά σενάρια. Και τέλος πάντων δεν βρίζουν όλους τους άλλους εκτός από τους εαυτούς τους. Άλλωστε οι αληθινά αγανακτισμένοι αυτού του τόπου γνωρίζουν ότι αυτές οι απλουστεύσεις, μας έφεραν εδώ που μας έφεραν. Τα ζήτω στις λαϊκίστικες κορώνες των πολιτικών. Τα «ου» στους αντιπάλους. Τα αποθεωτικά ναι, στις τρελές υποσχέσεις των κομματαρχών τους. Οι πατριδοκαπηλίες. Τα κομματικά στρατόπεδα με «τα δικά μας» και τα «δικά τους» παιδιά. Ο πολιτικάντικος χουλιγκανισμός είναι αυτός που ενίσχυσε τους ακραίους της πολιτικής και τους έδωσε ασυλία στα μικρά και μεγάλα εγκλήματα τους. Η πεζοδρομιακή αντίληψη περί πολιτικής βάπτισε «σωτήρες», γαλάζια και πράσινα (εναλλάξ) ανθρωπάκια που το μόνο που τους ένοιαζε ήταν το σαρκίο τους (και οι καταθέσεις τους). Δεν θέλω να ξύνω πληγές αλλά οι πολιτικοί που καταρρέουν είναι αυτοί, που δόξασε περισσότερο το πλήθος.

Πριν κάποια χρόνια - όχι και πάρα πολλά για να μην θυμόμαστε - κάποιοι τραβολογούσαν πάλι τα παιδιά τους, στο Σύνταγμα και τις άλλες πλατείες. Για να δώσουν λουλούδια στους πολιτικούς να τους φιλήσουν, να φωτογραφηθούν μαζί τους. Να προσθέσουν δηλαδή ένα φίλτρο αγνότητας στα γαλάζια, πράσινα, κόκκινα, μπλε (σκούρα) οράματα του μπαμπά. Και τώρα που ήρθε η διάψευση, τα παιδιά επιστρατεύονται για τον αντίθετο ρόλο. Με πεδίο αυτή την φορά τις πλατείες των «αγανακτισμένων». Έχουν καταλάβει ότι «κάτι αλήθεια συμβαίνει εδώ, κάτι μυστικό, κάτι πλούσιο και παράξενο σαν τοπίο του βυθού» και θέλουν να το κάνουν σαν τα μούτρα τους.

Και μην τους υποτιμάτε. Αν δεν ελεγχθούν αυτοί οι «πέντε δέκα γελοίοι» θα μετατρέψουν σιγά - σιγά τις συγκεντρώσεις των «αγανακτισμένων» σε σουβλακοφραπεχαβαλέ ρεάλιτι. Είναι νόσος μολυσματική.

Live Σύνταγμα τωρα.Kαι video απο την Κυριακη 29 Μαιου.

Live από το Σύνταγμα.
Aκολουθηστε τα παρακατω link:

http://www.skai.gr/

http://www.star.gr/ellada_kosmos/93806

http://www.zougla.gr/page.ashx?pid=2&aid=320895&cid=4

http://www.protothema.gr/greece/article/?aid=125216

....video απο το Σαββατο 28 Μαιου!

Ένας αγανακτισμένος Μήτσος γράφει...

Aπο το: http://www.dixti.net/

Είμαι αγανακτισμένος!..


Γιατί εδώ και δεκαετίες κυβερνούν τη χώρα πρωθυπουργοί, υπουργοί και βολευτές που δεν δούλεψαν ποτέ στη ζωή τους πριν ασχοληθούν με την πολιτική, δεν ξύπνησαν ποτέ στις έξι το πρωί να στριμωχτούν στο λεωφορείο για να πάνε στο μεροκάματο...

Είμαι αγανακτισμένος!..

Γιατί εγώ... ο ξύπνιος... από τις έξι το πρωί, ο στριμωγμένος στο λεωφορείο,.. τους ψηφίζω τόσα χρόνια σαν μαλάκας!

Είμαι αγανακτισμένος!..

Γιατί ο πολιτευτής της περιφέρειάς μου μού θυμίζει προεκλογικά με χιλιάδες πολυτελή φυλλάδια ότι είναι πατριωτικό μου καθήκον-λες και δεν το ξέρω- να τον ψηφίσω την Κυριακή των όποιων εκλογών για να μπορεί, στη βουλή, να αγωνιστεί για το καλό του τόπου και να σώσει τη χώρα από ...
τους κακούς!..

Είμαι αγανακτισμένος!..

Γιατί την Δευτέρα των όποιων εκλογών, κατάντησε έθιμο να μου λέει από τις τηλεοπτικές εκπομπές ότι... “ ξέρεις... τα πράγματα είναι δύσκολα, αλλά θα κάνω ό,τι μπορώ! ”... και τελικά δεν “μπορεί”!.. Γ@μώ το πατριωτικό μου καθήκον, γ@μώ!!!

Είμαι αγανακτισμένος!..

Γιατί πριν μερικά χρόνια ένας ασήμαντος “λογιστάκος” και κοντός σε όλα, μ' έβαλε με το “σπαθί μου” στην ΟΝΕ και πολύ γρήγορα ανακάλυψα ότι το σπαθί μου ήταν καρφωμένο στην πλάτη μου, δηλητηριασμένο με ένα σωρό ψέματα!..

Είμαι αγανακτισμένος!..

Γιατί η “Ισχυρή Ελλάδα”, ήταν μια καλοστημένη απάτη εις βάρος μου και εις βάρος των παιδιών μου... Η“Ισχυρή Ελλάδα” είναι... στην Ελβετία με 600 δις ευρώ στις Ελβετικές τράπεζες και αλλού!..

Είμαι αγανακτισμένος!..

Γιατί το 2004 ήμουν υπερήφανος που η χώρα μου διοργάνωνε Ολυμπιακούς αγώνες και πίστεψα ότι κάτι μπορεί ν' αλλάξει σ' αυτόν τον τόπο,.. αλλά φεσώθηκα μέχρι τ' αυτιά για να οικονομήσουν οι εθνικοί εργολάβοι και οι παρατρεχάμενοί τους πολιτικοί!..

Είμαι αγανακτισμένος!..

Γιατί χειροκροτούσα στα πανάκριβα στάδια το “Αρχαίον Πνεύμα Αθάνατον” βουτηγμένο στην κάθε λογής ντόπα...

Είμαι αγανακτισμένος!..

Γιατί οι “Καλύτερες Μέρες” έγιναν Καλύτερες Μερίδες για τους νταβατζήδες, τα λαμόγια και τους ξεπουλημένους πολιτικούς...

Είμαι αγανακτισμένος!..

Γιατί ενημερώνομαι από τα ΜΜΕ μέχρι εκεί που δεν θίγεται το συμφέρον του κάθε διαπλεκόμενου δημοσιογράφου και του αφεντικού του...

Είμαι αγανακτισμένος!..

Γιατί παρακολουθώ ανελλιπώς την “Ζωή της άλλης”, αλλά έχασα τα καλύτερα επεισόδια της δικής μου ζωής...

Είμαι αγανακτισμένος!..

Γιατί κάθε βδέλλα, ανεψιός του θείου του,.. γιος της μάνας του,.. κόρη του πατέρα της, που δεν ξέρει που πάνε τα τέσσερα, είναι γατζωμένοι στο σβέρκο μου και μου ρουφάνε το αίμα!.. Τόσο ανίκανοι που δεν μπορούν ούτε μια εορταστική ευχή να διατυπώσουν χωρίς πρόβα μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες, αλλά επιδέξιοι κολυμβητές μέσα στο σκ@τό της διαπλοκής!..

Είμαι αγανακτισμένος!..

Γιατί η αξιοθρήνητη Αριστερά κρύβει σαν φυλαχτό στον κόρφο της, τη μιζέρια για τις σάρκες της και τη μεταξύ της διχόνοια...

Είμαι αγανακτισμένος!..

Γιατί ο ηγεμονίσκος της ακροδεξιάς και τα υστερικά τσιράκια του, θέλουν να τρυπώσουν στο θολωμένο μου μυαλό για να το κυβερνήσουν...

Είμαι αγανακτισμένος!..

Γιατί, μια από τις φορές που σήκωσα το κεφάλι μου από απόγνωση προς τον ουρανό, είδα να περνάει ένα αεροπλάνο και το ψήφισα για κυβέρνηση!.. Που να φανταστώ, ο μ@λάκας, ότι ήταν γεμάτο Γιωργάκηδες, Γερουλάνους, Παμπούκηδες και Παγκαλαίους;..

Είμαι αγανακτισμένος!..

Γιατί σε λίγο θα πληρώνω ενοίκιο στο ΔΝΤ για να ζω στη χώρα μου..

Είμαι αγανακτισμένος!..

Γιατί όλοι αυτοί οι έμμισθοι πολιτικοί τσάτσοι των “αγορών” θέλουν ντε και καλά να με σώσουν... ζωντανό ή νεκρό!

Είμαι αγανακτισμένος!..

Γιατί οι Γιωργάκηδες, οι Κωστάκηδες, οι Ντορούλες και οι Αντωνάκηδες θα πουλήσουν την Ακρόπολη στους Γερμανούς και εγώ δεν αξιώθηκα ακόμη να την επισκεφτώ!..

Είμαι αγανακτισμένος!..

Γιατί μαζεύω σαν τρελός αποδείξεις- ακόμη και από τους μαυρούκους των φαναριών- αλλά δεν έχω ούτε μία για τα C4I και τα άχρηστα υποβρύχια που πλήρωσα και πληρώνω...

Είμαι αγανακτισμένος!..

Γιατί κάποιο πρόβλημα έχει ο μεταβολισμός μου και ενώ “όλοι μαζί τα φάγαμε”, μόνο ο Πάγκαλος χόντρυνε!..

Είμαι αγανακτισμένος!..

Γιατί όλοι στο σπίτι με λένε μ@λάκα που δεν αξιώθηκα ποτέ να τους φέρω μια μίζα,.. έτσι για δείγμα...

Είμαι αγανακτισμένος!..

Γιατί συνεχίζω να είμαι βυθισμένος μέχρι το λαιμό στον καναπέ μου και μονίμως αγανακτισμένος με... τους άλλους που δεν κάνουν τίποτα!..

Είμαι αγανακτισμένος!..

Γιατί ακόμη φοβάμαι τους μαφιόζικους εκβιασμούς τους και δεν τους παίρνω με τις πέτρες...

Είμαι αγανακτισμένος!..

Γιατί δεν είμαι πια νέος!.. Όμως πάω πλατεία!..

Τέλος χρόνου...

Από το Μαρικάκι / http://www.topontiki.gr/article/17489


Προλαβαίνουν, δεν προλαβαίνουν! Ο λόγος για όσους ζυμώνουν την ιδέα της κυβέρνησης τεχνοκρατών και προσωπικοτήτων που όμως μας πληροφόρησε η δημοσκόπηση της Κάπα Research για το Κυριακάτικο ΒΗΜΑ, την επιθυμεί το 30, 9%, με ένα άλλο 22, 7% (κοντά ένας στους τέσσερις) να επιθυμεί έναν ηγέτη με ηγέτη με κύρος και εξουσίες που θα μπορεί να παίρνει αποφάσεις γρήγορα «χωρίς να εμποδίζεται από το Κοινοβούλιο και τις εκλογές»! Επιπλέον, σύμφωνα με την ίδια δημοσκόπηση, το 44,4%, δηλαδή σχεδόν το μισό εκλογικό σώμα θέλει οικουμενική κυβέρνηση. Και το κερασάκι: πάνω από το μισό (52,7%) θεωρεί θετικό το γεγονός ότι υπάρχει οικονομικός έλεγχος από την τρόικα!!!


Το φτιάξανε το μοντελάκι που θέλουνε να μας φορέσουν, τώρα που βλέπουν ότι ο πολιτικός χρόνος έληξε. Αλλά τι εναλλακτική διαφημίζουν οι τεχνοκράτες σε σχέση με τον πρωθυπουργό τον οποίο αποδοκιμάζει το 72% (τον δε Σαμαρά υποτίθεται ότι αποδοκιμάζει το 73% του δείγματος); Και τον αποδοκιμάζουν ...
όχι προφανώς σύμφωνα με το επιχείρημα των παπαγαλακίων, ότι δηλαδή καθυστερεί να εφαρμόσει τα συμφωνηθέντα, αλλά ακριβώς για το αντίθετο. Τουλάχιστον αυτό απαντάει το 61,9% το οποίο υποστηρίζει ότι οι πολιτικές που εφαρμόζει η κυβέρνηση σε συνεργασία με την τρόικα (ΕΕ- ΕΚΤ- ΔΝΤ) κινούνται «σε λάθος κατεύθυνση».

Άρα τι καλά που έχει τον οικονομικό έλεγχο η τρόικα που οι πολιτικές της είναι σε λάθος κατεύθυνση(!)..

Την ίδια ώρα, τα ραδιοκάναλα που μάλλον βιαστήκανε τις πρώτες μέρες να δώσουν έκταση στην προβολή των «αγανακτισμένων» στις πλατείες μόνο και μόνο επειδή ήταν «ακομμάτιστες», άρα κατά τη λογική τους ακίνδυνες, πλέον μην μπορώντας να αγνοήσουν το γεγονός ότι επιμένουν, διογκώνονται και ίσως να ριζοσπαστικοποιούνται, συνεχίζουν να τις παρουσιάζουν, αλλά ως κάτι ανάμεσα σε χάπενινγκ που στήθηκε με τη βοήθεια των μέσων κοινωνικής δικτύωσης και Euro 2004.

Όποιος όμως έχει κατέβει λίγο πλατεία δεν θέλει πολύ να διαπιστώσει, όσο ακίνδυνα κι αν θεωρεί κάποια από τα συνθήματα, όσο κι αν ακόμα δεν έχει βρεθεί συνισταμένη σε έναν στόχο, όσο κι αν πιστεύει ότι όλο αυτό είναι εκτεθιμένο στην ενσωμάτωση και τη χειραγώγηση, ότι ο κόσμος αν μη τι άλλο βάζει στο ίδιο τσουβάλι πολιτικούς, επιχειρηματίες και τεχνοκράτες, μιλώντας για «ολιγαρχία».

Προς το παρόν δεν ξέρουμε πως θα καταλήξει αυτή η ιστορία και αν τελικά θα ριζοσπαστικοποιηθεί ή θα ενσωματωθεί σε μια λύση φιλική για το σύστημα. Το σίγουρο είναι ότι η οργή της μεγαλύτερης μερίδας του κόσμου αφορά το σύνολο της πολιτικο - οικονομικής ελίτ και μάλλον αυτοί που σκέφτονται τα προαναφερθέντα σενάρια και τα αποτυπώνουν σε «δημοσκοπήσεις», άργησαν κανά χρόνο, αφού πέρυσι, όταν ακόμη ήταν φρέσκο το σοκ της υπαγωγής στην επιτήρηση, μπορεί να είχαν μεγαλύτερη αποδοχή.

Γιατί αυτό που πάει να γίνει αυτή τη στιγμή – ανεξαρτήτως κατάληξης ξαναλέμε – είναι ότι ο κόσμος μαθαίνει τη ζύμωση στο δρόμο και οικοδομεί εμπιστοσύνη στον εαυτό του και στον διπλανό του.

Μπορεί άλλοι να έχουν καταλάβει περισσότερα άλλοι λιγότερα για το που μας πάνε, αλλά πλέον οι περισσότεροι καταλαβαίνουν ότι η λύση δεν είναι στους «από πάνω» αλλά ανάμεσά τους. Αυτή τη στιγμή που οι από τα κάτω – το λιγότερο - επικοινωνούν πάνω στο κοινό τους πρόβλημα χωρίς τη διαμεσολάβηση των κυρίαρχων ΜΜΕ διεκδικώντας «δημοκρατία», την ώρα που ο καθένας είναι σε θέση να διαπιστώσει από μόνος του τι πιστεύει ο διπλανός του και δεν περιμένει τις δημοσκοπήσεις, την ώρα που και τα παιδιά γνωρίζουν ότι «πουλάνε την Ελλάδα», στήνονται δημοσκοπήσεις που δεν διερευνούν καν το ενδεχόμενο ενίσχυσης της δημοκρατίας αλλά μόνο αυτό της εγκατάλειψής της... Δεν καταλαβαίνουν ότι εκτίθενται; Δεν τους νοιάζει. Τόσο απλά...

Υ.Γ.:Ένα χρόνο κράτησε η «επίδραση» του «μαζί τα φάγαμε» καθηλώνοντας τον κόσμο σπίτι του. Ήταν λίγο ήταν πολύ, τώρα πια δεν έχει σημασία...

Το τέλος του εμφυλίου πολέμου.

Απο τον Πιτσιρικο / http://pitsirikos.net/2011/05

Μετά από πέντε ημέρες διαδηλώσεων στην πλατεία Συντάγματος, πολλοί αναρωτιούνται τι ακριβώς συμβαίνει στο Σύνταγμα. Για τους περισσότερους, στο Σύνταγμα -και σε πολλές πλατείες σε όλη τη χώρα- βλέπουμε το τέλος της Μεταπολίτευσης. Ίσως. Κατά την ταπεινή μου γνώμη, στο Σύνταγμα αυτές τις ημέρες συμβαίνει κάτι πολύ πιο σημαντικό: το τέλος του εμφυλίου πολέμου.


Στην Ελλάδα –στη Μεταπολίτευση, γιατί πριν δεν ήταν δυνατόν- ποτέ δεν έγινε ένας γενναίος και ειλικρινής δημόσιος διάλογος για τον εμφύλιο πόλεμο. Τα χρόνια πέρασαν και καμιά γενιά Ελλήνων δεν αποφάσισε να συζητήσει για τον εμφύλιο. Δεν αποφάσισε να συζητήσει και κάθε πλευρά να αναγνωρίσει τα λάθη της. Γιατί έγιναν λάθη και από τις δυο πλευρές, για να φτάσουμε στον σπαραγμό του εμφυλίου, όπου αδελφός σκότωνε τον αδελφό.

Δεν κρίνω τις γενιές που προηγήθηκαν – δεν έχω ούτε το δικαίωμα, ούτε την απαραίτητη γνώση για να το κάνω. Σκέφτομαι πως, ίσως, τα βαθιά τραύματα του εμφυλίου –που υπάρχουν ακόμα και σήμερα σε χιλιάδες ελληνικές οικογένειες- να μην επέτρεπαν έναν ειλικρινή διάλογο και την αναγνώριση των σφαλμάτων που οδήγησαν στον εμφύλιο πόλεμο.

Αυτές τις ημέρες στο Σύνταγμα, βλέπω δεξιούς, αριστερούς, κεντρώους, κομουνιστές, αναρχικούς, αναποφάσιστους, ανένταχτους, απολιτίκ – τους βλέπω όλους. Όλοι τους συμφώνησαν –και κάποιες φορές χωρίς να χρειαστεί καν να το συζητήσουν- πως στο Σύνταγμα δεν θα υπάρχουν κομματικές σημαίες. Επίσης, αποφάσισαν πως οι συνδικαλιστές-εργατοπατέρες δεν έχουν θέση στο Σύνταγμα.

Προσωπικά, δεν θυμάμαι ποτέ άλλοτε πολίτες από όλο το πολιτικό φάσμα να διαδηλώνουν μαζί στη χώρα μας. Δεν έχει σημασία αν είναι η χρεοκοπία της χώρας που τους οδήγησε μπροστά από τη Βουλή χωρίς κομματικές σημαίες. Το σημαντικό είναι πως –για πρώτη φορά μετά από δεκαετίες- οι Έλληνες πολίτες διαδηλώνουν μαζί για ένα κοινό σκοπό και έχουν κοινές αγωνίες. Αυτό είναι πάρα πολύ σημαντικό. Είναι ένα μικρό θαύμα – ίσως και μεγάλο.

Τις πέντε ημέρες που προηγήθηκαν, κινήθηκα σε όλη την πλατεία Συντάγματος – και στο πάνω μέρος και στο κάτω. Σε κάποιες από τις λαϊκές συνελεύσεις, υπήρξαν ομιλητές που είπαν πως ενοχλούνται από τις ελληνικές σημαίες και τα «πατριωτικά» συνθήματα στη διαδήλωση, ενώ υπήρξαν και άλλοι που είχαν πιο «ελληνοπρεπή» στάση επί του θέματος και ήθελαν τις σημαίες.

Χωρίς να θέλω να καπελώσω και να ερμηνεύσω τις λαϊκές συνελεύσεις, έβγαλα το συμπέρασμα πως για την πλειοψηφία όσων συμμετείχαν σε αυτές το θέμα της ελληνικής σημαίας ήταν ήσσονος σημασίας. Θα μείνω στα λόγια ενός ομιλητή που είπε «τους θέλω όλους εδώ» -εξηγώντας πως εννοεί τους πολίτες από όλους τους πολιτικούς χώρους- και εξαίρεσε μόνο τη Χρυσή Αυγή.

Προσωπικά, δεν θα πήγαινα πουθενά με μια ελληνική σημαία – μόνο στον πόλεμο, αν κάποια ξένη χώρα μας έκανε επίθεση. Νομίζω πως το σύμβολο μιας χώρας δεν είναι προσωπικό αξεσουάρ, για να το παίρνεις και να πηγαίνεις βόλτες.

Καταλαβαίνω τους ανθρώπους που νιώθουν την ανάγκη να πάνε στη διαδήλωση με τη σημαία – όταν συνειδητοποιείς πως η χώρα σου ξεπουλιέται και ο ξένος Τύπος φιλοξενεί δηλώσεις Ευρωπαίων πολιτικών που υποστηρίζουν πως θα πρέπει η χρεοκοπημένη Ελλάδα να πουλήσει μερικά νησιά ή την Ακρόπολη, δεν μου φαίνεται περίεργο να νιώσει κάποιος την ανάγκη να αρπάξει μια σημαία και να βγει στο δρόμο. Και τα όπλα μπορεί να πάρει.

Μου αρέσει η σημαία μας, όταν την βλέπω σε βαρκούλες στο Αιγαίο ή σε ξεχασμένα ξωκλήσια σε κάποιο νησί. Με συγκινεί• δεν είναι υποχρεωτικό να συγκινεί και τους άλλους – ο καθένας μας έχει την δική του αισθητική και τα βιώματά του.

Μια από τις συγκινητικές σκηνές που έχω δει ποτέ ήταν ο μοναδικός μαθητής σε ένα ξεχασμένο και από το Θεό ελληνικό νησί που –την ημέρα της εθνικής εορτής- έκανε παρέλαση μόνος του με μια ελληνική σημαία στα χέρια. Αν και δεν μου αρέσουν καθόλου οι παρελάσεις, η εικόνα και η μοναξιά αυτού του μικρού παιδιού με τη σημαία στα χέρια μου μαύρισαν τα σπλάχνα.

Πριν από μερικά χρόνια, μια φίλη μου έφυγε για να εγκατασταθεί μόνιμα στις Ηνωμένες Πολιτείες. Το βράδυ του αποχαιρετισμού, της χάρισα μια ελληνική σημαία. Για να πάρει την Ελλάδα μαζί της. Και να μην ξεχάσει τους γονείς της και τους φίλους της. Ίσως, να μοιάζει αφελές αλλά αυτό σκέφτηκα να της χαρίσω: μια ελληνική σημαία.

Πολλοί από τους αλλοδαπούς που διαδηλώνουν μαζί με τους Έλληνες στο Σύνταγμα κρατάνε τις σημαίες της χώρας τους στα χέρια τους – σημαίες της Γαλλίας, της Αργεντινής, της Ισπανίας, της Αιγύπτου και πολλών άλλων χωρών. Αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι υπερεθνικιστές. Δεν κρατάνε τις σημαίες των χωρών τους, για να μας δείξουν πως είναι καλύτεροι, διαφορετικοί ή ανώτεροι από εμάς – τις κρατάνε για να μας δείξουν πως και οι λαοί τους είναι μαζί μας στον αγώνα. Τι θα πεις στον Ισπανό που διαδηλώνει στο Σύνταγμα; «Κατέβασε τη σημαία της πατρίδας σου, γιατί με ενοχλεί»; Θα σε πάρει για τρελό.

Καταλάβαινα πως κάτι δεν πάει καλά στη χώρα μας τα τελευταία χρόνια. Δεν ήταν μόνο τα άπειρα τσιφτετέλια και ο ανυπόφορος νεοπλουτισμός – ήταν και οι πολλές ελληνικές σημαίες.
Όταν –σε περίοδο ειρήνης- βλέπεις σε μια χώρα πολλές σημαίες, κάτι δεν πάει καθόλου καλά. Και τα τελευταία χρόνια, στην Ελλάδα, είδαμε πάρα πολλές ελληνικές σημαίες.

Σημαίες σε ιστούς, σημαίες σε κομματικές συγκεντρώσεις -λες και οι υπόλοιποι είναι Τούρκοι-, σημαίες σε μπαλκόνια, σημαίες σε γήπεδα, σημαίες σε μπλούζες, σημαίες σε καπέλα, σημαίες σε σώβρακα, σημαίες σε φανέλες, σημαίες σε κάλτσες, σημαίες σε πετσέτες, σημαίες σε μπικίνι, σημαίες σε σαγιονάρες, σημαίες σε τατουάζ, σημαίες σε νύχια αλλά σημαίες ακόμα και σε τηλεοπτικές διαφημίσεις – πήξαμε στη σημαία. Και μετά η χώρα χρεοκόπησε. Προφανώς, από την πολλή αγάπη για την πατρίδα.

Οι πολλές ελληνικές σημαίες έφεραν και την αντίδραση. Κάποιοι νεαροί έκαψαν ελληνικές σημαίες και –στην αρχή- αυτό προκάλεσε έκπληξη και ουρλιαχτά• μετά το συνήθισαν όλοι και δεν έδιναν σημασία. Δεν θέλω να δικαιολογήσω όσους έκαιγαν σημαίες, αλλά –όπως πήγαινε η κατάσταση με τις ελληνικές σημαίες παντού- σε λίγα χρόνια, αν άναβες ένα σπίρτο ή έναν αναπτήρα, θα έκαιγες και κατά λάθος κάποια ελληνική σημαία που θα βρισκόταν εκεί κοντά.

Όλη αυτή η υστερία με τη σημαία είχε αρχίσει να γίνεται γελοία. Ούτε στις Ηνωμένες Πολιτείες δεν υπάρχουν τόσες σημαίες όσες είδαμε στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια. Και οι Ηνωμένες Πολιτείες κάνουν τον ένα πόλεμο πίσω από τον άλλο, οπότε έχουν «ανάγκη» τις σημαίες σε κάθε σπίτι, σε κάθε μπαλκόνι και σε κάθε παράθυρο, για να πειστούν οι πολίτες πως το έθνος τους βρίσκεται σε κίνδυνο και δικαιολογημένα βομβαρδίζει τη μια χώρα μετά την άλλη.

Στην Ελλάδα –που ούτε για την Κύπρο δεν είχαμε τα κότσια να πολεμήσουμε- τι χρειάζονταν οι σημαίες παντού;
Με την ευκαιρία, να θυμίσω πως η προηγούμενη φορά που είχαν υπάρξει τόσες σημαίες στην Ελλάδα, ήταν επί δικτατορίας. Και ακολούθησε η κυπριακή τραγωδία.

Γι’ αυτό επιμένω πως, όταν βλέπεις πολλές σημαίες χωρίς λόγο, κάτι πολύ άσχημο θα συμβεί. Τότε η Κύπρος, τώρα η χρεοκοπία. Την επόμενη φορά λοιπόν που θα δείτε πάρα πολλές σημαίες –χωρίς λόγο και αιτία-, ετοιμαστείτε να μεταναστεύσετε.

Χαμογελάω, όταν ακούω τις «σκληρές» διαφωνίες που έχουν άνθρωποι από διαφορετικούς πολιτικούς χώρους για τη σημαία. Χαμογελάω γιατί ξέρω πως σημαία δεν είναι το πανί από πάνω αλλά το κορμί που την κρατάει από κάτω. Σημαία είναι το κορμί – δεν είναι το πανί. Πάντα έτσι ήταν.

Αυτό που με συγκίνησε στο μικρό μαθητή στο ελληνικό νησί δεν ήταν η σημαία που κρατούσε στα χέρια του– ήταν αυτό το παιδάκι που είναι μόνο του στο σχολείο. Ένα παιδί μόνο του σε ένα ξεχασμένο νησί –ξενιτεμένο στην ίδια του την πατρίδα- παρελαύνει με μια ελληνική σημαία στα χέρια. Αχ πουλάκι μου.

Τα κορμιά των ανθρώπων που διαδηλώνουν αυτές τις ημέρες στο Σύνταγμα είναι η πιο όμορφη σημαία που είδα ποτέ. Είτε κρατάνε σημαία στα χέρια τους, είτε όχι. Έλληνες πολίτες από όλους τους πολιτικούς χώρους –αλλά και ξένοι πολίτες που ζουν στην Ελλάδα- βρίσκονται για πρώτη φορά μαζί και διαδηλώνουν και συζητούν όμορφα, αγαπημένα και με σεβασμό ο ένας προς τον άλλον. Αισθάνομαι τυχερός που ζω αυτή τη μοναδική -και ιστορική- εμπειρία.

Το καλοκαίρι του 1994 εργαζόμουν σε ένα ελληνικό νησί. Στο νησί δούλευαν πολλοί Σέρβοι που είχαν φύγει από την πατρίδα τους εξαιτίας του πολέμου. Σε ένα μπαρ που σύχναζα, γνώρισα τον Αλεξάντερ (Σάσα χαϊδευτικά), έναν 20χρονο Σέρβο που δούλευε εκεί. Μια μέρα, εκεί που τα έπινα, του λέω «Σάσα, γιατί έφυγες από την πατρίδα σου και δεν έμεινες να πολεμήσεις;». Το είπα εντελώς αυθόρμητα αλλά το ύφος μου ήταν μάλλον επικριτικό και η ερώτηση, οπωσδήποτε, ήταν άκομψη. Ο Σάσα με κοίταξε με απορία και μου είπε ήρεμα «Ποιον να πολεμήσω; Να σκοτώσω τα παιδιά που πήγαινα σχολείο μαζί ή τους γονείς τους που μπαινόβγαινα στο σπίτι τους κάθε μέρα;». Νομίζω πως δεν έχω αισθανθεί πιο ανόητος στη ζωή μου. Ένας Έλληνας -που ξέρει πολύ καλά τι σημαίνει εμφύλιος πόλεμος για μια χώρα- ρωτάει έναν Σέρβο γιατί δεν πολεμάει στον εμφύλιο της πατρίδας του. Ασυγχώρητη ανοησία.

Πριν από μερικές εβδομάδες, μίλησα σε ένα Δανό ακτιβιστή για τις ανάγκες ενός ντοκιμαντέρ που έχει θέμα την κατάσταση στην Ελλάδα. Η τελευταία ερώτηση που μου έκανε ήταν ποια φοβάμαι πως μπορεί να είναι η χειρότερη εξέλιξη για την Ελλάδα, μετά τη χρεοκοπία. Δεν χρειάστηκε να σκεφτώ –του απάντησα αμέσως «ο εμφύλιος πόλεμος».

Αυτές τις ημέρες στην πλατεία Συντάγματος ο εμφύλιος πόλεμος τελειώνει. Κάθε μέρα που περνάει -και βρίσκει τους Έλληνες από όλους τους πολιτικούς χώρους να διαδηλώνουν και να συνυπάρχουν με αλληλεγγύη, σεβασμό και ανοχή στην πλατεία Συντάγματος- κλείνει όλο και περισσότερο το μαύρο κεφάλαιο του εμφυλίου πολέμου.

Όποιοι προσπαθήσουν να το ανοίξουν ξανά –και να χωρίσουν για μια ακόμα φορά τους Έλληνες-, θα πρέπει να μας βρουν ενωμένους απέναντί τους. Όχι δεύτερη φορά το ίδιο λάθος. Όχι εμείς. Ας αφήσουμε επιτέλους τα χιλιάδες θύματα του εμφυλίου πολέμου να ησυχάσουν.

Η Ελλάδα χρεοκόπησε. Οι Έλληνες όχι. Πολλοί υποστηρίζουν πως είμαστε ηττημένοι. Στην πλατεία Συντάγματος αποδεικνύουμε κάθε μέρα το αντίθετο. Και έχουμε ελπίδα. Με τη σημαία. Όχι το πανί. Τα κορμιά μας.

(Το κείμενο είναι αφιερωμένο σε όλους όσοι διαδηλώνουν αυτές τις ημέρες στην πλατεία Συντάγματος• πάνω, κάτω, δεξιά, αριστερά, στο κέντρο, και με σημαίες ή χωρίς. Τους ευχαριστώ από καρδιάς. Επίσης, είναι αφιερωμένο σε όλους όσοι ψάχνουν παντού -σε όλους και σε όλα- να βρουν μόνο τα αρνητικά και τα λάθη. Όλοι μας είμαστε γεμάτοι ελαττώματα και σίγουρα θα βρεις χιλιάδες λάθη στους διαδηλωτές της πλατείας Συντάγματος. Αν κοιτάξεις καλά, όμως, θα δεις και την ομορφιά. Και όπως είχα γράψει παλαιότερα -παραφράζοντας τον Ντοστογιέφσκι-, «Η ομορφιά θα σώσει αυτούς που μπορούν να τη δουν».)

Καλη εβδομαδα ...στις πλατειες γραφετε η ιστορια!

Ακουστε την εκπομπη της Δευτερας 30 Μαιου!

"Κατεβαστε" την εκπομπη απο εδω:
http://www.divshare.com/download/14971903-a50

100.000 πολίτες βουλιάζουν το Σύνταγμα!

LIVE ΕΔΩ:
1.http://www.pentelikonews.gr/forum/topic/57198-live-%CE%B5%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CE%BD%CE%B1-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%84%CE%BF-%CF%83%CF%8D%CE%BD%CF%84%CE%B1%CE%B3%CE%BC%CE%B1/

2.http://zouzouniblog.blogspot.com/2011/05/blog-post_3302.html

3.http://www.star.gr/ellada_kosmos/93673
Πρωτοφανείς διαστάσεις προσλαμβάνει η σημερινή συγκέντρωση των Αγανακτισμένων πολιτών στο Σύνταγμα.

Λίγο μετά τις 9 το βράδυ είχαν κατακλυστεί όχι μόνο η Πλατεία Συντάγματος, αλλά και η Αμαλίας, η Φιλεlλήνων, η Μητροπόλεως, η Πανεπιστημίου, η Σταδίου και όλοι οι δρόμοι που οδηγούν στην πλατεία, η οποία κυριολεκτικά ασφυκτιά!

Περισσότεροι από 100 χιλιάδες συγκεντρωμένοι βρίσκονται αυτή τη στιγμή μπροστά από τη Βουλή των Ελλήνων! Στους παλαιότερους η συγκέντρωση θυμίζει κάτι από τις τεράστιες πολιτικές συγκεντρώσεις της δεκαετίας του ΄80 και του ΄90, τότε που τα πούλμαν που μίσθωναν τα κόμματα εξουσίας έφερναν κόσμο από όλη την Ελλάδα στο Σύνταγμα ή στο Πεδίον του Άρεως.

Πολίτες κάθε ηλικίας, με εντυπωσιακή συμμετοχή της νεολαίας, εξακολουθούν να συρρέουν στη συγκέντρωση και η Ελλάδα στέλνει ηχηρό μήνυμα σε όλη την Ευρώπη.

Με έντονο παλμό και δυναμικότητα οι «Αγανακτισμένοι Έλληνες» εκφράζουν ειρηνικά την αντίθεσή τους στα μέτρα αυστηρής λιτότητας, που εφαρμόζει η ελληνική κυβέρνηση, δίνοντας το δικό τους δυναμικό παρόν στην πανευρωπαϊκή μέρα συγκέντρωσης.

Σημαίες, σφυρίχτρες, πανό και άδεις κατσαρόλες με τα γνωστά μηνύματα ενάντια στο μνημόνιο «πρωταγωνιστούν» και σήμερα!

Την τιμητική της έχει, βεβαίως, και η Βουλή με τα γνωστό σύνθημα "Να καεί, να καεί, το μπ... η Βουλή" και τα ανά τακτά διαστήματα φασκελώματα.



Αντιθέτως, μέχρι τώρα ο Θεόδωρος Πάγκαλος έχει σχεδόν αγνοηθεί, παρόλο που χτες είχε την τιμητική του, λόγω των απαξιωτικών χαρακτηρισμών που είχε χρησιμοποιήσει για το κίνημα των Αγανακτισμένων σε συνέντευξή του στο Έθνος της Κυριακής.

Πάνω από την πλατεία έχει στηθεί και εξέδρα, όπου αργότερα θα παίξουν μουσική κάποια συγκροτήματα.
http://www.protothema.gr/greece/article/?aid=125014



ΑΛΛΑ ΡΕΠΟΡΤΑΖ ΜΕ ΕΙΚΟΝΕΣ ΚΑΙ ΒΙΝΤΕΟ ΕΔΩ:
http://www.zougla.gr/page.ashx?pid=2&aid=320354&cid=4

http://www.enet.gr/?i=news.el.ellada&id=279683

http://www.newsit.gr/default.php?pname=Article&art_id=80092&catid=3

http://www.tovima.gr/society/article/?aid=403534

http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&ct=1&artid=4633162

http://www.skai.gr/news/greece/article/170780/pano-apo-100000-oi-aganaktismenoi-sto-sudagma-/

http://www.real.gr/DefaultArthro.aspx?page=arthro&id=70685&catid=11

http://www.nooz.gr/greece/stis-plateies-tis-europis-oi-aganaktismenoi

H Eλλαδα της ελπιδας ειναι στις πλατειες!....

Oι αγανακτισμένοι επιμένουν. Κάποιοι φεύγουν, άλλοι έρχονται και το Σύνταγμα δεν αδειάζει εδώ και τρεις ημέρες. Οργανώνονται και ζητούν βοήθεια.

Κάποιοι πέρασαν τη νύχτα τους εκεί. Δεν ήθελαν να φύγουν. Κάποιοι άλλοι έφυγαν αλλά ξαναγύρισαν. Εχουν στήσει αντίσκηνα, έχουν στήσει πάγκους και μαζεύουν υπογραφές.
Παρά τον ακατάλληλο καιρό, η κεντρική πλατεία της Αθήνας είναι και απόψε γεμάτη από «αγανακτισμένους» πολίτες, που διαμαρτύρονται για την οικονομική πολιτική της κυβέρνησης, αυτή τη φορά αλά... αργεντίνικα. Πολλοί από τους συγκεντρωμένους έχουν συρρεύσει στο Σύνταγμα κρατώντας πάσης φύσεως κατσαρολικά, παραπέμποντας στη διαμαρτυρία της κατσαρόλας στην Αργεντινή, το 2001, όταν με την «παρέμβαση» του ΔΝΤ, πολίτες της χώρας βγήκαν στις κεντρικές πλατείες χτυπώντας κατσαρόλες, σε ένδειξη διαμαρτυρίας για την κυβερνητική οικονομική πολιτική.

Με κεντρικό σύνθημα «πάρτε το μνημόνιο και φύγετε από δω» οι συγκεντρωμένοι στην Αθήνα έκλεισαν την οδό Αμαλίας, έστησαν πάγκους, συγκεντρώνοντας υπογραφές υποστήριξης. Αρκετοί, δε, από αυτούς δήλωσαν διατεθημένοι να περάσουν τη νύχτα τους στον δρόμο και μάλιστα, σε αντίσκηνα, που φρόντισαν εγκαίρως να στήσουν στο Σύνταγμα.

Τα μαυρα μας τα χαλια!....

Νέα δραματική έκκληση Παπανδρέου για συναίνεση


Ο Γιώργος έπαιζε με το Ipad 2 και ο Καρατζαφέρης έφτιαχνε καραβάκια !!!



Έσκασε η φούσκα της συναίνεσης στις επιταγές του Μνημονίου


Τη διάσταση απόψεων των πολιτικών αρχηγών, όσον αφορά στην αντιμετώπιση της κρίσης, επιβεβαίωσε το συμβούλιο υπό τον Κάρολο Παπούλια, με τη συμμετοχή των Γ. Παπανδρέου, Αντ. Σαμαρά, Αλέκας Παπαρήγα, Γ. Καρατζαφέρη και Αλ. Τσίπρα. Η σύσκεψη, που κράτησε τρεις και πλέον ώρες, πραγματοποιήθηκε υπό τις πιέσεις που ασκεί η τρόικα, με το ΔΝΤ να μην αποκλείει το ενδεχόμενο να «παγώσει» το πρόγραμμα στήριξης της ελληνικής οικονομίας.

Από τα γραφεία της Νέας Δημοκρατίας, ο Αντώνης Σαμαράς ανέφερε πως έθεσε ως "ισχυρή βάση για τη συναίνεση" την επαναδιαπραγμάτευση του Μνημονίου. " Η κυβέρνηση, δυστυχώς, δεν έχει διάθεση για συναίνεση σε επαναδιαπραγμάτευση. Άλλωστε, δεν είχε διαπραγματευθεί το Μνημόνιο ούτε στην αρχή", είπε.


Από το γραφείο της στη Βουλή, η Αλέκα Παπαρήγα μίλησε για αδιέξοδο. Ανέφερε ότι ο πρωθυπουργός δεν έθεσε θέμα πρόωρων εκλογών ή κυβέρνησης προσωπικοτήτων. Ωστόσο, η γ.γ. του ΚΚΕ δεν απέκλεισε κανένα ενδεχόμενο.

Ο Αλέξης Τσίπρας επιβεβαίωσε ότι ο πρωθυπουργός δεν έθεσε ζήτημα εκλογών ή συμμετοχής τεχνοκρατών στην κυβέρνηση. Εκτίμησε και εκείνος ότι όλα είναι ανοιχτά. "H συναίνεση δεν εκβιάζεται", είπε.

Ο μοναδικός εκ των αρχηγών που έκανε δηλώσεις έξω από το Προεδρικό Μέγαρο, μετά την ολοκλήρωση της συνεδρίασης, ήταν ο Γ. Καρατζαφέρης. "Η καρέκλα, δυστυχώς, κάποιων πάνω από την Ελλάδα. Οψόμεθα", είπε ο πρόεδρος του ΛΑΟΣ. "Δεν κατάλαβαν οι άνθρωποι ότι αν ο Ευρυβιάδης δεν τα είχε βρει με τον Θεμιστοκλή το 480 π.Χ. ούτε αυτούς θα έγραφε η ιστορία, ούτε την ημερομηνία", ανέφερε.

Προστασία των ασθενέστερων ζήτησε ο Πρόεδρος
Σύμφωνα με πληροφορίες , υποδεχόμενος τους πολιτικούς αρχηγούς ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας ζήτησε εθνική συνεννόηση για να μπορέσει η χώρα να αντιμετωπίσει πιο αποτελεσματικά την κρίση. Υπογράμμισε ότι πρέπει να ληφθούν μέτρα που θα διασφαλίζουν την κοινωνική συνοχή και θα προστατεύουν τους οικονομικά ασθενέστερους.

Πηγές της Προεδρίας τόνισαν ότι: "Το κλίμα στη συνάντηση ήταν πολύ καλό και υπήρξαν σημεία σύγκλισης", ενώ πρόσθεσαν ότι δεν ετέθη θέμα εκλογών ή δημοψηφίσματος.

Ο Κάρολος Παπούλιας είχε ήδη αναφέρει στον πρωθυπουργό ότι μισθωτοί και συνταξιούχοι έδωσαν ό,τι είχαν να δώσουν.

Τον πρωθυπουργό συνόδευαν κατά την είσοδό του στο Μέγαρο οι υπουργοί Οικονομικών, Γ. Παπακωνσταντίνου και Εξωτερικών, Δημ. Δρούτσας, οι οποίοι αφού ενημέρωσαν τους αρχηγούς των κομμάτων αποχώρησαν λίγο μετά τις 2 το μεσημέρι.

Μετά την ολοκλήρωσή της, ο πρωθυπουργός και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας είχαν κατ' ιδίαν συνάντηση.
*απο το ρεπορταζ της Ελευθεροτυπιας:
http://www.enet.gr/?i=news.el.politikh&id=279134

Στο Σύνταγμα.

Απο το : http://pitsirikos.net/2011/05

Μετά από δυο ημέρες διαμαρτυρίας στο Σύνταγμα, η απορία που ακούγεται από πάρα πολλά στόματα είναι «γιατί έπρεπε να περιμένουμε περισσότερο από ένα χρόνο για να γίνει αυτό»; Αλήθεια, γιατί;


Γιατί οι πολίτες μιας χώρας που χρεοκόπησε έπρεπε να κάνουν για περισσότερο από έναν χρόνο ξεχωριστές πορείες -ξεκινώντας από τριάντα διαφορετικά σημεία-, για να φτάσουν στο Σύνταγμα και να διαμαρτυρηθούν για τα ίδια κοινά αιτήματα;

Γιατί χώριζαν τους πολίτες και τους εξέθεταν σε προβοκάτσιες, εγκληματικές ενέργειες και στην αστυνομική βαρβαρότητα;

Πόσοι συμπατριώτες μας θα ήταν σήμερα ζωντανοί, αν οι συγκεντρώσεις γίνονταν στο Σύνταγμα;
Πόσο πιο αποτελεσματικές θα ήταν οι διαδηλώσεις μας αν γίνονταν κατευθείαν στο Σύνταγμα;

Εν τέλει, ποιοι δεν ήθελαν να γίνουν μεγάλες και κοινές διαδηλώσεις στο Σύνταγμα;
Αυτά το ερωτήματα πρέπει να απευθυνθούν σε ηγεσίες κομμάτων και στους προέδρους των συνδικάτων. Αυτοί χώρισαν τους πολίτες. Ας πρόσεχαν, βέβαια, και εκείνοι οι πολίτες που δέχονται να είναι σε κοπάδια.

Στις 24 Φεβρουαρίου του 2011 έγραφα «…κατέληξα στο συμπέρασμα πως υπάρχει ένα μεγάλο ποσοστό κόσμου που θέλει να διαμαρτυρηθεί, θέλει να αντιδράσει και δεν ξέρει πώς. Είναι άνθρωποι που δεν ανήκουν σε κάποιο κόμμα. Δηλαδή, είναι φυσιολογικοί άνθρωποι, γιατί, αν μετά τη χρεοκοπία της χώρας και την πλήρη ατιμωρησία, είσαι ακόμα ΠΑΣΟΚ ή Νέα Δημοκρατία, το πιθανότερο είναι πως είσαι εντελώς κάθαρμα ή εντελώς καθυστερημένος. Αυτοί οι άνθρωποι δεν θέλουν να πάνε βόλτες με το ΠΑΜΕ, ούτε είναι διατεθειμένοι να ενημερωθούν για όλες τις τάσεις του ΣΥΡΙΖΑ – αυτό που θέλουν είναι να πάνε στο γαμωΣύνταγμα και να διαδηλώσουν. Φυσικά, μόλις πέσουν τα πρώτα δακρυγόνα, δεν ξέρουν κατά πού να κάνουν… «.

Και παρακάτω στο ίδιο κείμενο: «Αν θέλουμε να περικυκλώσουμε τη Βουλή και να μείνουμε εκεί, δεν υπάρχει λόγος να κάνουμε πορείες ως το Σύνταγμα – μπορούμε να συναντηθούμε κατευθείαν στο Σύνταγμα».

Τελικά, οι πολίτες βρήκαν μόνοι τους τον τρόπο και έφτασαν στο Σύνταγμα – βρήκαν και τον τρόπο να παραμείνουν στο Σύνταγμα, και να διαδηλώνουν χωρίς να ανοίξει μύτη.

Δεν θα κάνω ανάλυση του τι συμβαίνει αυτές τις δυο ημέρες στο Σύνταγμα, ούτε θα περιγράψω τις «φυλές» των διαδηλωτών, λες και πρόκειται για άρθρο του «Κλικ» το 1989 και όχι για ένα λαό που διαδηλώνει – βρίσκω τραγικά γελοίους όσους έσπευσαν να αναλύσουν με περισπούδαστα άρθρα και φανφάρες το «φαινόμενο των αγανακτισμένων», και, βέβαια, πρόκειται για ανθρώπους, οι οποίοι δεν βρέθηκαν στο Σύνταγμα.

Θέλω, όμως, να κάνω μια παρατήρηση. Δεν είναι αλήθεια πως οι πολίτες που διαδηλώνουν στο Σύνταγμα δεν έχουν κοινά αιτήματα. Το βασικό κοινό αίτημά τους είναι ξεκάθαρο: «Να φύγετε». Πόσο πιο ξεκάθαρο μπορεί να είναι ένα αίτημα; Εκτός, αν κάποιος πιστεύει πως οι πολίτες συγκεντρώνονται στο Σύνταγμα και διαδηλώνουν επί ώρες για χαβαλέ.

Σε όλες τις χώρες που χρεοκόπησαν, οι πολιτικοί που ήταν υπεύθυνοι είδαν την πόρτα της εξόδου από την πολιτική και τη χώρα ή οδηγήθηκαν στο δικαστήριο. Η Ελλάδα -μέχρι σήμερα- αποτελεί παγκόσμια εξαίρεση.

Η χώρα έχει χρεοκοπήσει, ό,τι απέμεινε ξεπουλιέται, οι πολιτικοί υπεύθυνοι παραμένουν ατιμώρητοι -και στις θέσεις τους-, και το μέλλον της χώρας είναι μαύρο. Ναι, η Ελλάδα «κάηκε». Οι πολίτες ξέρουν πως αυτοί που την έκαψαν πρέπει να φύγουν. Και το απαιτούν. Είναι μια απόλυτα λογική αντίδραση. Έτσι κάνουν όλοι οι λαοί του κόσμου.

Έχει τεράστια διαφορά το αν η χώρα θα συνεχίσει με τις ίδιες «μούρες» που την ξέσκισαν ή, αν τη θέση τους θα πάρουν νέα, ικανά και υγιή πρόσωπα. Μια γυναίκα που τρώει κάθε μέρα ξύλο από τον άντρα της και συνεχίζει να μένει μαζί του είναι διαφορετική από μια γυναίκα που θα φάει ξύλο από τον άντρα της, θα τον καταγγείλει και θα τον εγκαταλείψει. Είναι θέμα αξιοπρέπειας. Επίσης, είναι και θέμα εξυπνάδας – αν σε έδειρε χτες και προχτές, θα σε δείρει και αύριο. Εκτός αν σου αρέσει να σε δέρνει – τότε αλλάζει.

Κατά την ταπεινή μου γνώμη -και χωρίς να έχω την ικανότητα να ερμηνεύσω τις προθέσεις χιλιάδων διαφορετικών ανθρώπων-, έχω την εντύπωση πως ένα μεγάλο μέρος της ελληνικής κοινωνίας έχει αντιληφθεί πως η επόμενη ημέρα για την Ελλάδα θα πολύ διαφορετική.

Ξέρουν πως η κατάσταση θα είναι πολύ δύσκολη αλλά ξέρουν, επίσης, πως η Ελλάδα της επόμενης ημέρας δεν είναι δυνατόν να συνεχίσει να κυβερνάται από τα πολιτικά τζάκια και τις παρεούλες που την διέλυσαν.

Η Ελλάδα της επόμενης ημέρας δεν είναι δυνατόν να συνεχίσει να ενημερώνεται από τα ΜΜΕ του εθνικού εργολάβου Μπόμπολα. Η Ελλάδα της επόμενης ημέρας δεν είναι δυνατόν να συνεχίσει να τρώει στη μάπα την Τρέμη, τον Πρετεντέρη και όλον αυτόν τον άθλιο και εμετικό θίασο. Αυτή ήταν η Ελλάδα του χτες. Είναι η Ελλάδα που φεύγει. Μαζί της φεύγουν και όλοι αυτοί.

Οι διαδηλώσεις στο Σύνταγμα -και σε πλατείες άλλων ελληνικών πόλεων- συνεχίζονται. Το μόνα μας όπλα είναι η ενότητα, η αλληλεγγύη και το να καταλάβουμε, επιτέλους, πως είμαστε ένας λαός. Ένας – όχι πενήντα διαφορετικοί.

Ένας λαός στο Σύνταγμα. Σήμερα. Στις 18:00.

Ξύλο την ώρα που μιλούσε ο Λοβέρδος.

Στη χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας, της αποθέωσης του αυτονόητου και του "συσκέπτομαι…άρα δεν σκέπτομαι" ζήσαμε σήμερα μία ακόμη ιλαροτραγωδία με ξύλο, δάκρυ πρωτοφανή αστυνομικό κλοιό και ουσία…μηδέν, ως συνήθως! Ο Υπουργός Υγείας Ανδρέας Λοβέρδος σε μια άνευ περιγραφής επίδειξη αλαζονίας και βονοπαρτισμού κινητοποίησε τέτοιο αριθμό αστυνομικών, που δεν είχαν ποτέ παραταχθεί στην Κρήτη για ασφάλεια Υπουργού, προκειμένου να μην τσαλακωθεί η εικόνα του, από τους θιγμένους, τους πετσοκομμένους και τα...θύματα του μνημονίου και της πολιτικής του.

Ναι, το ίδιο το κράτος που εδώ και τρεις μέρες κλείνει υποκριτικά τα μάτια στην κατάλυση των νόμων στο λιμάνι του Ηρακλείου από τους οπαδούς του ΟΦΗ, συστρατεύθηκε σήμερα ώστε να δείξει πως υπάρχει, προφανώς εκεί που το ...παίρνει! Ποιος άραγε πληρώνει τους λουδοβικισμούς του κ. Λοβέρδου; Πόσο μας κόστισε η επίδειξη δύναμης του κράτους κι όλος αυτός ο μηχανισμός καταστολής για να μην τσαλακωθεί το επικοινωνιακό προφίλ του εν δυνάμει δελφίνου του κ. Παπανδρέου; Πόσο πληρώσαμε τους ψεκασμούς και τα δακρυγόνα; Ήταν άραγε αναγκαίο όλο αυτό το κακόγουστο θέατρο του παραλόγου ή θα αρκούσε μια πρόσκληση στην Αθήνα ( μόνον των άκρως απαραίτητων και όχι του συνηθισμένου ΄΄θιάσου΄΄ που προσκαλείται στην πρωτεύουσα);

Τα πληρώσαμε κι αυτά στην Τρόικα ή θα κοπούν από το μπόνους του εργατικού υπουργού; Και για να σοβαρολογήσουμε: σε μια οποιαδήποτε σοβαρή χώρα οι απαντήσεις θα ήταν αυτονόητες. Στην Ελλάδα του σήμερα κάποιοι εξακολουθούν να μας δουλεύουν. Θα τους αφήσουμε να το κάνουν για πολύ ακόμα;

Απο το :
http://sibilla-gr-sibilla.blogspot.com/2011/05/blog-post_5982.html

Kαλο Σ/Κ στις πλατειες!....

Ακουστε την εκπομπη της Παρασκευης 27 Μαιου!

"Κατεβαστε" την εκπομπη απο εδω:
http://www.divshare.com/download/14949178-1e1

Σύνταγμα live!

Live TV : Ustream

Watch live streaming video from stopcarteltvgr at livestream.com

Ζωντανή μετάδoση από το Σύνταγμα
http://www.skai.gr/

Καλό ταξίδι.

Έκτακτο συμβούλιο πολιτικών αρχηγών συγκάλεσε για αύριο ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κάρολος Παπούλιας. Ο κ. Παπούλιας θέλει να ρωτήσει τους πολιτικούς αρχηγούς αν θα τον πάρουν μαζί τους ή αν θα πρέπει να βρει τρόπο διαφυγής μόνος του.

http://pitsirikos.net/

Πολυτεχνείου και twitter γωνία.

Tου Κ.Βαξεβανη / http://www.koutipandoras.gr/

Έκλεισε ο κύκλος της μεταπολίτευσης. Το σύμβολό της αναφώνησε «Εδώ Βρυξέλλες, Εδώ Βρυξέλλες» και την ίδια ώρα οι διαδηλωτές το έμαθαν από τα twitter τους. Δύσκολο να υπήρχε πιο συμβολική ταφόπλακα γι αυτό που μάλλον αφήνουμε πίσω μας χωρίς να ξέρουμε που θα πάμε. Η Μαρία Δαμανάκη εδώ και χρόνια δεν αντιπροσωπεύει το “Εδώ Πολυτεχνείο”, και ίσως να είναι δική μας εμμονή, των υπόλοιπων, να επιμένουμε σε συμβολισμούς που είναι πάντα πιο εύκολοι από τον ορθολογισμό.

Ο κύκλος της μεταπολίτευσης κλείνει, αφήνοντας να ασφυκτιά μέσα του μια Ελλάδα χρεοκοπημένη, κουρασμένη, παρασιτική και κυρίως χωρίς όραμα. Η γενιά του Πολυτεχνείου περνά εδώ και καιρό την πολιτική της κλιμακτήριο. Δεν ξέρει τι της φταίει, είναι κυκλοθυμική και κατά καιρούς έχει εξάψεις.

Η μεταπολίτευση επιχείρησε να λύσει το μεγάλο πρόβλημα Δημοκρατίας και ελευθερίας στη χώρα. Ζούμε στην πιο δημοκρατική περίοδο της ιστορίας μας, αυτό είναι αλήθεια. Αλλά πιστεύουμε σε μια στρεβλή Δημοκρατία που την χτίζουμε πάνω στα “θέλω” μας, που έχουν απαγορεύσει την προσωπική και κοινωνική ευθύνη. Η μεταπολιτευτική Δημοκρατία γέμισε από ασυδοσία, ανευθυνότητα,αυθαιρεσία, ετσιθελισμό. Η προσωπική στόχευση έγινε αξία. Ο συνδικαλισμός έγινε παραγοντισμός, τα κόμματα διαχειριστές προσωπικών εξουσιών, και οι πολίτες ελεύθεροι καταναλωτές. Μόνο καταναλωτές. Η Δημοκρατία μας, μπορούσε να σηκώσει μόνο γνώμες του συρμού,που χάιδευαν τα λαϊκά αντανακλαστικά, καλούσαν σε εθνικά συλλαλητήρια και χειροκροτούσαν πολιτικούς που αναδύονταν μέσα από πλαστικές σημαίες, πριν βεβαίως ανακαλύψουν την πράσινη ανάπτυξη και εμείς την υποκρισία.

Αμέσως μόλις η μεταπολίτευση έστριψε το δρόμο του Πολυτεχνείου, χάθηκε στο δρόμο της πολιτικής όπως ο χωρικός που φτάνει στην πρωτεύουσα. Ολόκληρος λαός έμαθε βέβαια να χτυπά το χέρι στο τραπέζι απαιτώντας τα δικαιώματά του, αλλά δεν ήξερε ποιό ακριβώς είναι το δικαίωμα. Και βέβαια ποτέ αυτό το δικαίωμα δεν είχε ευθύνη. Και ξαφνικά δεν μπορούμε πια να υπάρχουμε όπως πριν. Και βρεθήκαμε στην πλατεία Συντάγματος, τουιτάροντας και στέλνοντας sms.

Δεν είναι τυχαίο που το νέο κίνημα των Αγανακτισμένων στην Ελλάδα, ξεκίνησε μόλις στην Ισπανία σηκώθηκε, -ή μάλλον κάποιοι είπαν ότι σηκώθηκε-, ένα πανό που κέντριζε τον εγωισμό μας. Δεν βγήκαμε στον δρόμο μόνοι μας. Ο καθένας ελπίζει ίσως πως μέσα στο χάος που ορθώνεται μπροστά μας, θα υπάρξει μια προσωπική λύση για τον ίδιο, όπως γίνεται τόσα χρόνια. Χρειάστηκε να προσβληθεί ο “εθνικός” εγωισμός, να αμφισβητηθεί η συλλογική ικανότητα για να αντιδράσουμε.

Όσοι βρέθηκαν στις πλατείες, δεν είναι ίδιοι. Ούτε έχουν απαραίτητα δίκιο. Δεν ξέρουμε ποιός έφθασε ως εκεί από αίσθηση ευθύνης και ποιός «αγανακτισμένος» γιατί τα πράγματα δεν είναι βολικά γι αυτόν όπως πριν. Ποιός δηλαδή από επαναστατική ζέση και ποιός γιατί του έχουν πατήσει τον μικροαστικό κάλο. Αυτά όλα είναι ερωτήματα , αλλά δεν έχουν μόνο αυτά σημασία

Η Ελλάδα, χρόνια μετά την μεταπολίτευση μαθαίνει το «μαζί» και αναρωτιέται «τι». Επαναφέρει αυτά τα ερωτήματα από τον στίβο των διαφημιστικών σλόγκαν στο τερέν της διεκδίκησης και της ανησυχίας.

Πού και πώς θα εκφραστεί αυτό το πλήθος; Θα το βρει μόνο του. Ανησυχώ και εγώ μήπως καταναλωθεί στη βία, μήπως υποκύψει στην προβοκάτσια, μήπως εκτονωθεί στην socialmedιακή εικονικότητα. Με φόβους όμως δεν φτιάχνεις κοινωνίες. Μόνο ξαπλωμένους στον καναπέ, να τρώνε πατατάκια και να καταπίνουν αμάσητη την κουλτούρα της επιφάνειας.

Το κίνημα, το όποιο κίνημα, χρειάζεται υπευθυνότητα. Πολλοί αποκαλούν αυτό που εξελίσσεται το «κίνημα του τουίτερ», το «κίνημα του τεμπέλη». Ναι, δεν χρειάζεται μόνο να τουιτάρεις και να μπλογκάρεις για να αλλάξεις μια κατάσταση, αλλά χρειάζεται κάτι να κάνεις.

Το πολιτικό κατεστημένο στέκει αμήχανο μπροστά σε αυτό που εξελίσσεται. Η γενιά του πολυτεχνείου, δεν προλαβαίνει να κάνει ταχύρρυθμα μαθήματα εκμάθησης του twitter, και έτσι στέκει απλώς φοβική. Πολυτεχνείου και twitter γωνία, διασταυρώνονται πολιτικές, λογικές, αρνήσεις,αμφισβητήσεις. Σημασία έχει ότι κάτι γίνεται. Επιτέλους. Προτιμώ απ το να φωτογραφίζουν με τα smartphone, κολεξιόν του Armani, να στέλνουν μηνύματα ανησυχίας και συλλογικής δράσης. Το προτιμώ.

Η ιστορια γραφετε στις πλατειες (καθημερινα)!....

Ακουστε την εκπομπη της Πεμπτης 26 Μαιου!

"Κατεβαστε" την εκπομπη απο εδω:
http://www.divshare.com/download/14942654-fa2

Στις πλατειες γραφετε η ιστορια!....

Ακουστε την εκπομπη της Τεταρτης 25 Μαιου!






"Κατεβαστε" την εκπομπη απο εδω:
http://www.divshare.com/download/14937013-0da

Γέμισαν αγανάκτηση οι πλατείες πόλεων σ' όλη την Ελλάδα.

Ειρηνικές διαδηλώσεις σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Πάτρα, Λάρισα, Βόλο, Ηράκλειο, Χανιά και Ρέθυμνο και σε αλλες πολεις.

"Πουλάτε, πουλάτε. Ξύλο που θα φάτε", φωνάζουν οι Έλληνες "Indignados"
Δεκάδες χιλιάδες πολίτες κυριευμένοι από αγανάκτηση για τα νέα μέτρα και το Μνημόνιο πλημμύρισαν τις πλατείες πολλών ελληνικών πόλεων. Ακολουθώντας το παράδειγμα των Ισπανών «Ιndignados», νέοι, οικογενειάρχες και ηλικιωμένοι, χωρίς κομματικές ταμπέλες, πραγματοποιούν από το απόγευμα ειρηνικές συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας, υψώνοντας τη δική τους φωνή απέναντι στη λεηλασία που επιχειρείται σε βάρος τους.

Στην πλατεία Συντάγματος εκτιμάται ότι έχουν συγκεντρωθεί περισσότεροι από 15.000 πολίτες, ενώ η προσέλευση του κόσμου συνεχίζεται. Οι συγκεντρωμένοι φωνάζουν συνθήματα κατά των πολιτικών και των αποκρατικοποιήσεων ("Πουλάτε, πουλάτε. Ξύλο που θα φάτε"), ενώ έχουν υψώσει δύο πανό, ένα στα ισπανικά κι ένα στα ελληνικά. Ορισμένοι κρατούν πλακάτ που αναγράφουν: "Ξυπνήσαμε".


Ενδεικτικό του κλίματος που επικρατεί στη συγκέντρωση είναι ότι όλα τα καταστήματα γύρω από το Σύνταγμα παραμένουν ανοιχτά με τους καταστηματάρχες να δηλώνουν ότι είναι η πρώτη φορά που πραγματοποιείται διαδήλωση και δεν αποφάσισαν να κατεβάσουν ρολά. Το μετρό του Συντάγματος λειτουργεί κανονικά και η κυκλοφορία διεξάγεται κανονικά στην οδό Φιλελλήνων.

Συγκέντρωση των Αγανακτισμένων by Protothema
Αντίστοιχη κινητοποίηση βρίσκεται σε εξέλιξη στη Θεσσαλονίκη, όπου περισσότεροι από 5.000 έχουν συγκεντρωθεί έξω από το Λευκό Πύργο. Η προσέλευση του κόσμου συνεχίζεται, ενώ δεν υπάρχουν πανό και ακούγονται ευρηματικά συνθήματα.

Το πρώτο video από την συγκέντρωση των... by Protothema
Στην Πλατεία Γεωργίου της Πάτρας έχουν συρρεύσει περίπου 2.000 πολίτες, ανταποκρινόμενοι στο κάλεσμα διαμαρτυρίας μέσω του Ιντερνετ.

Στην κεντρική πλατεία της Λάρισας, περίπου 300 άτομα, κυρίως νέοι, ντυμένοι με μαύρα ρούχα πραγματοποιούν σιωπηλή διαμαρτυρία, ενώ στην παραλία του Βόλου, μπροστά στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας έχουν συγκεντρωθεί ως τώρα 2.000, ενώ πολίτες εξακολουθούν να συρρέουν στο σημείο.

Μεγάλη είναι και η συγκέντρωση στο Ηράκλειο, με ανθρώπους κάθε ηλικίας να διαδηλώνουν κατά του Μνημονίου και της οικονομικής πολιτικής.

Πάνω από 1.000 άτομα είναι συγκεντρωμένα στην Πλατεία Αγοράς των Χανίων, ενώ η προσέλευση συνεχίζεται. "Είμαστε άνθρωποι, όχι προϊόντα σε μια αγορά", τόνισαν.

Στην πλατεία του Αγνώστου Στρατιώτη συγκεντρώθηκαν οι "αγανακτισμένοι" του Ρεθύμνου. Νέοι άνθρωποι, μαθητές, οικογενειάρχες, περίπου χωρίς σημαίες και πανό, διαμαρτύρονται για τα μέτρα της κυβέρνησης.
Οι διαδηλώσεις οργανώθηκαν μέσω σελίδων κοινωνικής δικτύωσης, όπως το Facebook και το Twitter και αποτελούν κινήσεις πολιτών, χωρίς κομματικές ταυτότητες.
Δείτε τη συλλογή φωτογραφιών από τις ειρηνικές διαδηλώσεις:
http://www.enet.gr/?i=news.el.gallery&id=723&m=120127

http://www.enet.gr/?i=news.el.ellada&id=278585

Ο ΥΠΑΚΟΥΟΣ ΤΙΓΡΗΣ.Το νεο ντοκυμαντερ του "ΕΞΑΝΤΑ".

Επί σχεδόν δύο δεκαετίες η Ιρλανδία υπήρξε το παγκόσμιο υπόδειγμα του νεοφιλελεύθερου τρόπου ανάπτυξης. Ένα εργαστήριο απόδειξης του δικαίου της εφαρμογής του, στο οποίο το ρόλο του πειραματόζωου είχε πάρει το φτηνό και εξειδικευμένο εργατικό δυναμικό της χώρας. Κυβέρνηση, τράπεζες και κατασκευαστές είχαν μεθύσει από το νέκταρ του χρήματος, συμπαρασύροντας όλοκληρο τον κοινωνικό ιστό. Ο «Κέλτικος Τίγρης», όπως ονομάστηκε η ιρλανδική οικονομία, έδωσε απλόχερα υποσχέσεις ευημερίας σε έναν λαό, που ιστορικά αγκομαχούσε από τη φτώχεια, τη μετανάστευση και την ανεργία. Και φαινόταν να τα πηγαίνει περίφημα! Ωστόσο, η χώρα μετά από χρόνια εντυπωσιακής ανάπτυξης, προσγειώθηκε ξαφνικά και ανώμαλα στην αγκαλιά του ευρωπαϊκού μηχανισμού στήριξης και του ΔΝΤ. Στην ίδια θέση με την Ελλάδα και την Πορτογαλία, αλλά για λόγους διαφορετικούς, που ωστόσο έφεραν το ίδιο αποτέλεσμα: Έσπρωξαν την Ιρλανδία από την κορυφή, από παράδειγμα προς μίμηση, στα πρόθυρα της χρεοκοπίας.
ΝΕΤ στις 25 Μαΐου, στις 23:00
http://www.exandasdocumentaries.com/index.php

Ο ΥΠΑΚΟΥΟΣ ΤΙΓΡΗΣ - Trailer from Yorgos Avgeropoulos on Vimeo.

W4CRISIS.Ένα ντοκιμαντέρ μικρού μήκους για την γυναίκα και την κρίση.

W4CRISIS from ThePressProject on Vimeo.


Μέσα από τις διηγήσεις 4 σύγχρονων γυναικών - Κωνσταντίνα Κούνεβα, Φωτεινή Λαμπρίδη, Ρενάτα Βιντζηλαίου και Ελένη Καλαμπόκα - επιχειρούμε μια σύντομη αναδρομή στη σχέση που έχει επιφυλάξει στη γυναίκα το οικονομικό μοντέλο, από τις απαρχές του το 18ο αι. μέχρι σήμερα.


Το μνημόνιο αποκαλύπτει το απάνθρωπο πρόσωπό του: Δραματικές περικοπές μισθών και συντάξεων, απολύσεις, κλείσιμο νοσοκομείων, σχολείων και παιδικών σταθμών, κατάργηση της βοήθειας στους ηλικιωμένους, αύξηση ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης, επικράτηση της ελαστικής εργασίας ως κύριας μορφής απασχόλησης και 200.000 καινούργιοι άνεργοι/ες. Τα παραπάνω βαραίνουν με διπλό βάρος τις γυναίκες. Και στη δουλειά και στο σπίτι: Είμαστε πρωταθλήτριες στην ανεργία (20%), ενώ στις νέες γυναίκες φτάνει μέχρι και 39%. Με την κατεδάφιση του κράτους-πρόνοιας, οι γυναίκες καλούνται να το αντικαταστήσουν και να περιθάλψουν τους αδύναμους που αυτό πετάει στα σκουπίδια. Παράλληλα η βία εναντίον των γυναικών ολοένα και αυξάνεται μέσα στην κρίση.

Να μη δεχθούμε με πρόσχημα το χρέος και την οικονομική κρίση την κατάργηση κακτήσεων μισού αιώνα! Να οργανώσουμε τις αντιστάσεις μας μαζί με όλα τα κινήματα που αντιστέκονται σήμερα στην τρόικα και τις επιθέσεις της.
Aπο το:
http://www.thepressproject.gr/w4crisis.php